Gün1:
Sude zekalısının agzından:
Her zaman ki gibi zabaan köründe kalktım. Lanet alarm için klasik küfür ettim ve sinir krizi geçirip kırdım. Annem odaya girdi ve bana "Amk ergeni cok fazla hayal et okudun galiba kendini bi an klasik yn bozuntusu mu sandın?" Annemin dedikleri kalbimi cok kırmıstı. Bu yüzden hemen dolabımda dogru yürüyüp kapaga bir tekme attım. Kıyafet bozuntularını alıp lanet bavuluma koydum. Ve aynı sekilde esyalarımı da aldım. Ve etrafıma baktım, son kez... Odada hiçbir bok kalmamıstı... Derin bir iç çekip kapıya dogru yürüdüm. Kapıyı açtım. Yürüdüm. Yürüdüm. Evet, sonunda merdivene gelmiştim. Assagıya dogru bir adım attım. Ve bir tane daha.. Bir kaç tane daha.. En sonunda merdivenden inmiştim. Karsıma cıkan ince uzun yesil saçlı kırmızı gözlü çekici ve mükemmel gölgeye baktım, Bu da kimdi? Ah bu benmisim. Nasıl anlamadım ki bunu? kimsede bu kadar çekici ve mükemmel gölge olmazdı.
Ah her neyse sonunda gelmistim. Evin dısarı cıkıs kapısının önündeydim. Ve o an gelen her zaman bana gelmeyen lanet cesaret ile kapının kolunu açtım ve bu evden cıktım....
Artık özgürdüm.
Bunu herkesin duymasını istedim ve ultra grizekalı oldugum için anırırcasına
sokakta bagırdım
"ARTIK ÖZGÜRÜM! DUYUN BENİ! TÜM HARUİSTAN HALKI DUYUN BENİ! ARTIK ÖZGÜRÜ-" arkadan gelen ses ile kendimi sesin geldiği yere dogru döndürdüm.
Bunlar onlardı.
"Sen.. Ne yapıyorsun ha??"
Bölm snu >;)
