Prologue

12 4 0
                                    

I still remember the first day I met my husband. We are in our final year in college when we suddenly bump into each other. Everything after that seems magical. I can feel my cheeks burning as he tried to help me stand up. He was cute and innocent looking.

Since then, I always tried to observe him. Lagi ko siyang pinagmamasdan kahit sa malayo. Hilig talaga niya ang magbasa. Bagay na bagay din sa kanya ang salamin niya at hindi ito nakakabawas sa kagwapuhang taglay niya.

Many girls have tried to seduce him but none of them succeeded. He seems to have a world of his own. And in his world, only him and his books existed.

That's why I challenge myself. I must befriend him at all cost. That's what lead us to what we are today. I successfully thaw the ice surrounding his heart. I'm happy knowing that I'm the only person he willingly talk to.

Years have pass and we are now graduating. On that day, he proposed to me. I can't seem to think straight. Pinagtitinginan na kami ng tao at maging sila ay nagulat. Sino ba nama ang hindi magugulat kung ang campus cold nerd na tinuturing nila ay nakaluhod ngayon sa harapan ko.

Naiiyak ko siyang sinagot at agad niya akong niyakap. Everything was perfect. My love and I are now  married. I can't believe na asawa ko na ang inaasam asam ng iba.

His looks was out of this world. Hindi siya nagaayos pero kapansin-pansin padin ang kanyang itsura. He was so innocent that he always stutter whenever someone tried to start a conversation with him. Minsan pa nga tinatakbuhan niya ang kumakausap sa kanya eh. I find it so cute.

Everything was going smoothly and I couldn't wish for more. What else could I ask for? If I already have someone smart, innocent, good-looking and rich husband.









Everything was perfect.









Or so I thought....









"pakkkkk"










"Boggghhh"












"Venice, come here." He coldly said. Napapahakbang naman ako patalikod dahil sa kabang aking nararamdaman. Ibang-iba siya sa nerd na nakilala at minahal ko.

"My lovely wife." He grinned as he keep on walking towards me. His hand was bleeding. Patuloy parin niyang hinahawakan ng mahigpit ang piraso ng nabasag na vase.


"D-don't come near me." Bigla naman siyang napatigil sa paglapit. Akala ko titigil na siya ngunit nagulat ako ng bigla nalang siyang naglaslas. His blood are now dropping on the floor. Sobrang daming dugo at hindi ko na alam gagawin ko.


"Venice?" He said in his innocent look. That look that made me fall in love with him before. Hindi ko maiwasang hindi maiyak ng maalala ko ang inosenteng taong minahal ko. Inosente nga ba?


He's now looking at me straight in the eyes habang binabaon niya ang bubog sa kanyang pulso. Sobrang daming dugo na ang nakakalat sa sahig.


"Why are you crying? Wife?" He said while looking at me innocently. As if he hasn't done anything wrong. Bigla namang lumambot ang puso ko dahil nakikita ko na ulit ang inosenteng taong minahal ko ngunit nandito padin ang kaba na aking nararamdaman.


"K-kian? P-please, stop." I said pleadingly at alam kong namumutla na ako. Tumigil naman siya sa paglaslas. Napangiti ako dahil akala ko tapos na ang lahat ngunit laking kaba ko naman ng pinagpatuloy niya ang paglapit sa'kin. Wala na akong maatrasan dahil pader na ang nasa likod ko.



"You are so beautiful." He said as he slowly cut my face with the vase fragment. Ang kaninang inosenteng mukha niya ay agad ding napaltan. Fuck!? Bipolar ba siya at pabago bago mood niya!? Di na magkamayaw sa pagtibok ang puso ko at feeling ko anytime ay hihimatayin na ako.




"You look much better with blood on." He said with a grin at lalo niyang diniinan ang pagbaon ng bubog sa mukha ko. Napairit naman ako sa sakit at alam kong natulo na ang dugo ko sa aking pisngi kasabay ng aking pagluha.



"You taste good." He said as he slowly lick the blood on my cheeks. Nanghihina na ang katawan ko. Di ko na alam ano gagawin ko. Tangina!



"Get away from me!" I shouted at the top of my lungs at mabilisan kong hinablot ang vase na nasa tabi ko at binato ito sa kanya. Sakto namang tumama ito sa ulo niya at napaupo siya sa lakas ng impact. Duguan na ang mukha niya ngayon. Nakatingin lang siya sa sahig at unti unti niyang hinawakan ang ulo niya at tinignan ang dugong napapunta sa kamay niya.



"I-I'm sorry." Im panicking, sobrang dami ng dugo ang umaagos mula sa ulo niya. Dahan dahan naman niyang inangat ang kanyang tingin. Halos mapaupo ako ng makita ko ang kanyang malademonyong ngiti.




"Good job." Sinabi naman niya and satisfaction was written all over his face. Napaupo na ako dahil tuluyan ng nawala ang natitira kong lakas. Fuck this life.



"That's what I like." He said grinning. Fuck, i can't understand what he was thinking.
He's looking at me intently and he looks so thirsty.











"Blood.....Give me more blood, Mrs. Venice Anderson." He said while licking his own blood as if it's the only way to quench his thirst.









Yes, I'm Venice Anderson and my husband is a sadomasochist.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jul 06, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

SadomasochistTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon