She is Zora Morissette Jacobs. A Pilot.
At the age of 26, she was contented with her life. Naabot na niya ang pangarap na makalipad at libutin ang bawat panig ng mundo. Napatunayan niya sa sarili na kakayanin niya ang lahat ng pagsubok kahit gaano...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Kabanata 3 Mori
Napahilamos ako sa sariling mukha nang magising. Pinagpapawisan ako. Bumangon ako mula sa pagkakahiga at umupo sa gilid ng kama saka dahan-dahan na inunat ang likod at mag-kabilang braso. Sandali akong natigilan at nakaramdam ng bahagyang pag-kabog ng dibdib. Wala sa sariling napatingin ako sa paligid. Ang kaninang natutulog na katawan ay tuluyang nagising. My whole body tensed.
I balled my fist at my lap while holding my breath.
My brows furrowed in confusion as I glanced around again. Hindi ako pamilyar sa lugar na kinalalagyan ko. May mga kahon na sa tingin ko ay walang laman o kung mayroon man ay wala akong pakielam. Walang ibang kagamitan na makikita bukod sa isang single bed na inuupuan ko ngayon at maliit na lamesita sa gilid nito. May nakapatong na maliit na lampara rito. Mula sa maliit na apoy nito na nagbibigay liwanang sa malawak na silid, dumako ang paningin ko sa dulong bahagi. Doon ay makikita ang isang malapad na lamesa na yari sa kahoy. May nagkalat na mga papel at isang tray na napapatungan ng isang platito at bowl. Sa harap nito ay isang maliit na upuan. May itim na telang nakapatong dito.
Matapos malibot ng aking mata ang paligid wala sa sarili na napayuko ako. I nervously looked down at my body. For a moment, sumagi sa isip ko na baka nananaginip lamang ako. Without thinking, I pinched my right arm to confirm it. I stifle a gasp. It hurts. Lumunok ako. I was now wearing a brown tunic. Kakaiba ang disenyo nito. Hindi ko malaman kung damit ba ito o basahan ngunit malinis. Mahaba ito na umaabot sa itaas ng aking hita at humahaplos sa magkabila ng aking balakang. On top of it was a black corset with laces around my stomach. A dark brown pants that perfectly hugged my legs and a pair of knee-length leather boots. I frown. Kailan ako nagpalit ng damit? At kailan ako nagkaro'n ng ganito'ng klase na damit?
"What the fuck?" Bulong ko sa sarili.
Ang kaninang mahinang pag-kabog ng dibdib ay lumakas na ngayon. Muli kong inilibot ang paningin. Gawa sa kulay abo na bato ang bawat parte nito. Walang anuman na nakasabit at disenyo. Tumama ang aking mata sa isang pintuan. May maliit na barrel pang nakaharang dito. I breathed a sigh and walk towards the door. Kung anuman ang naghihintay sa 'kin sa labas ng silid na ito ay hindi ko na alam. I moved the empty barrel to the side.
Puno ng katanungan ang aking isipan sa kung paano at kung anong huling bagay ang ginawa ko bago ako napunta rito ngunit hindi ko maalala. Wala akong maalala. Am I being kidnapped? Paanong wala akong maalala? Drugged? Paano? Biktima na ba ako ng human trafficking?
My insides churned.
I grab the wooden latch and unlocked it. Ramdam ko ang mahinang pag-dampi ng malamig na hangin sa aking balat ng tuluyan akong makalabas. I gulp and my eyes automatically scanned the area. Isang hallway. Sa dulo nito makikita ang isang hagdan papa-akyat. Basement?
