Dracula

XVIII

Dr. Seward'ın güncesi

30 Eylül. - Saat beşte eve döndüm ve Godalming'le Morris'in gelmekle kalmayıp Harker'la mükemmel karısının hazırlayıp düzenlediği çeşitli günlük ve mektuplara ilişkin metinleri de çoktan incelemiş olduklarını gördüm. Harker, henüz Dr. Hennessey'in bana mektupla haber verdiği taşımacının adamlarının yanından dönmemişti. Mrs. Harker bize birer fincan çay verdi ve şunu dürüstçe söyleyebilirim ki, burada yaşamaya başladığımdan beri ilk kez bu eski ev, yuva gibi göründü. Çayımızı bitirdiğimizde, Mrs. Harker şöyle dedi:

"Dr. Seward, sizden bir şey rica edebilir miyim? Hastanız, Mr. Renfield'ı görmek istiyorum. Onu görmek istiyorum. Güncenizde onunla ilgili söylediğiniz şeyler çok ilgimi çekti!" Öyle çekici, öyle güzel görünüyordu ki onu reddedemezdim ve reddetmem için bir gerekçe de yoktu, bu yüzden onu alıp adamın yanına gittim. Odaya girdiğimde, adama bir hanımefendinin kendisini görmek istediğini söyledim, buna yalnızca, "Neden?" diye karşılık verdi.

"Evi dolaşıyor ve içindeki herkesi görmek istiyor," diye yanıtladım. "Ah, pekâlâ," dedi, "elbette, içeri girsin; ama ben burayı toparlayana kadar bir dakika bekleyin." Toparlama yöntemi alışılmamıştı: Ben onu durduramadan kutulardaki bütün sinekleri ve örümcekleri yuttu.

İşine karışılmasından korktuğu ya da kıskançlık duyduğu çok belliydi. İğrenç işini tamamladığında, neşeyle şöyle dedi: "Hanımefendi içeri girsin," ve başını öne eğip hanımefendinin girişini görebilsin diye gözlerini kaldırarak yatağının kenarına oturdu. Bir anlığına, adam öldürme amacı olabileceğini düşündüm; çalışma odamda bana saldırmadan hemen önce ne kadar sakin olduğunu hatırladım ve Mrs. Harker'ın üzerine atlamaya kalkarsa onu yakalayabileceğim bir yerde durmaya dikkat ettim. Mrs. Harker, odaya herhangi bir delinin saygısını birdenbire kazanacak doğal bir incelikle girdi. Hoşça gülümseyerek Renfield'a doğru yürüdü ve elini uzattı.

"İyi akşamlar, Mr. Renfield," dedi. "Görüyorsunuz, sizi tanıyorum, çünkü Dr. Seward bana sizden söz etti." Renfield hemen yanıt vermedi, ama somurtkan bir ifadeyle onu baştan aşağı dikkatle inceledi. Bu bakış, kuşkuyla karışan meraka dönüştü; sonra, beni son derece şaşırtarak şöyle dedi:

"Siz, Doktorun evlenmek istediği genç kız değilsiniz, değil mi? O olamazsınız, biliyorsunuz, çünkü o öldü." Mrs. Harker yanıt verirken tatlı tatlı gülümsedi: "Ah, hayır! Dr. Seward'ı görmeden ya da o da beni görmeden önce evlendiğim kendi kocam var. Ben Mrs. Harker'ım."

"O zaman burada ne yapıyorsunuz?"

"Kocam ve ben Dr. Seward'ı ziyarete geldik."

"O zaman burada kalmayın."

"Ama neden?" Bu tarz sohbetin benim için olduğu gibi Mrs. Harker için de çok hoş olmayabileceğini düşündüm, böylece konuşmaya katıldım:

"Benim birisiyle evlenmek istediğimi nereden biliyordunuz?" Gözlerini Mrs. Harker'dan bana çevirip sonra hemen yine ona döndürdüğü kısa arada verdiği yanıtı çok küçümseyiciydi:

"Ne ahmakça bir soru!"

"Hiçbir şey anlamıyorum Mr. Renfield," dedi Mrs. Harker hemen beni savunarak. Beni aşağılayışıyla eş büyüklükte incelik ve saygıyla ona yanıt verdi:

"Bir adamın, ev sahibimiz gibi sevildiğinde ve onurlandırıldığında onunla ilgili her şeyin küçük topluluğumuzu çok ilgilendirdiğini elbette anlayacaksınız Mrs. Harker. Dr. Seward, yalnızca ev halkı ve dostları tarafından değil, içlerinden bazılarının zihinsel dengesi zar zor bulunan, neden sonuç ilişkilerini çarpıtma eğiliminde olan hastaları tarafından bile sevilir. Akıl hastanesinde yaşadığımdan, buranın bazı sakinlerinin non causae ve igrıoratio elenchi gibi hatalar yapma konusundaki bilgeci eğilimleri fark etmeden geçemiyorum." Gözlerimi kesinlikle bu yeni gelişmeye açtım. İşte benim evcil hayvan delim -bugüne dek karşılaştıklarım arasında türünün en belirgin örneği- temel felsefe tartışıyor ve bunu nazik bir beyefendi tavrıyla yapıyor. Zihninde bir noktaya dokunan acaba Mrs. Harker'ın varlığı mıydı? Eğer bu yeni aşama kendiliğinden gerçekleşiyorsa ya da bir biçimde Mrs. Harker'ın bilinçsiz etkisinden dolayı ortaya çıkıyorsa, az rastlanır bir yeteneği ya da gücü var demektir.