Dracula

NOT

Yedi yıl önce hepimiz ateşten geçtik ve o zamandan beri bazılarımızın mutluluğunun katlandığımız acılara değdiğini düşünüyoruz. Oğlumuzun doğum gününün Quincey Morris'in öldüğü günle aynı olması Mina ile bana fazladan sevinç veriyor. Annesinin, yürekli dostumuzun ruhunun bir kısmının ona geçtiğine ilişkin gizli bir inancı olduğunu biliyorum. Taşıdığı isim demeti küçük topluluğumuzu birbirine bağlıyor ama biz ona Quincey diyoruz.

Bu yaz Transilvanya yolculuğu yaptık ve hepimiz için çok canlı ve dehşet verici anılar barındıran -ve hâlâ da barındırmakta olan- o eski yere gittik. Kendi gözlerimizle görüp kendi kulaklarımızla duyduğumuz şeylerin canlı gerçekler olduğuna inanmak neredeyse olanaksızdı. Yaşanan her şeyin izi silinmişti. Şato eskisi gibi, ıssızlığın üzerinde yükseliyordu.

Eve döndüğümüzde, Godalming ve Seward mutlu birer evlilik yaptıkları için artık kederle anımsamadığımız eski zamanlardan konuşmaya başladık. Belgeleri, uzun zaman önce, geri döndüğümüzden beri durdukları kasadan çıkarttım. Kayıtların düzenlendiği tüm bu malzeme yığını arasında neredeyse hiç özgün belge bulunmaması gerçeğiyle dehşete kapıldık; Mina, Seward ve benim sonraki defterlerimizle Van Helsing'in notları dışında bir yığın daktilo edilmiş kâğıttan başka bir şey yok. Böyle bir arzumuz olsa bile kimseden bu belgeleri böylesi vahşi bir öykünün kanıtları olarak kabul etmesini isteyemezdik. Oğlumuzun dizinde oturduğu Van Helsing, bu konuyu şöyle özetledi:

"Kanıta ihtiyacımız yok; kimsenin bize inanmasını istemiyoruz! Bu çocuk, bir gün annesinin ne yürekli, ne yiğit bir kadın olduğunu bilecek. Şimdiden onun tatlılığını ve sıcak ilgisini biliyor; daha sonra, bazı erkeklerin onu nasıl sevdiğini, onun uğruna çok şeylere meydan okuduğunu anlayacak."

JONATHAN HARKER