In His World

1: Deve

Third Person's POV

*9 years ago*

Tumakbo siya nang tumakbo hanggang sa kaniyang makakaya.

"Kahit tumakbo ka pa nang mabilis ay mahahabol at mahahabol pa rin kita!" pang-demonyong tawa ng matanda.

"Bakit mo ba ako hinahabol? Ano bang kasalanan ko sa'yo? Pinatay mo na ang mga magulang ko, ano pa ba ang gusto mo?!" sigaw ng dalaga habang umiiyak.

"Between the two of us, I should be the one to seek revenge! He murdered my parents! I'm not going to die today and I'm not going to let him kill me. I don't wanna die, not yet. I still want to see my sister again even though I gave her up for adoption. I did it for her own safety. I can't let him track down my sister," she thought to herself.

"I'm going to kill you! I'll never let you escape from me!” sigaw ng matanda habang hinahabol ang dalaga. Gusto niya patayin ang dalaga para matapos na ang misyon niya.

"Psychopath!" pangaasar ng babae.

"Ginagalit mo talaga ako ha? Makikita mo ang hinahanap mo!" gigil nitong sigaw. Nilabas ng matanda ang kaniyang baril at tinutok ito sa dalaga.

"Titigil ka o babarilin kita?" banta nito. He raised his hand before firing his gun into the sky.

She was taken aback by how loud the gun was. She examined her body and exhaled a sigh of relief when she realized she had not been hit by a bullet.

"Please, I'm begging you! Ayoko pang mamatay. Pero kung ayaw mo, sige!"

Kaysa tumigil siya kakatakbo para hindi mabaril ay sinalubong niya pa ito. Hindi alam ng matanda na mayroong patalim sa likod ng dalaga.

"Ah!" sigaw niya nang mahawakan ng lalaki ang dulo ng patalim na hawak niya.

"Hindi mo ko maiisahan," ngisi ng matandang may sakit sa utak.

Siya talaga ang pinili para pumatay ng mga tao dahil alam nilang hindi ito mako-konsensya dahil nga sa sakit nito at hindi siya maga-alinlangang pumatay.

At syempre hindi magpapatalo ang dalaga, ngumisi rin ito sa matanda at kinuha ang patalim na nasa gilid ng damit ng lalaki.

After taking the knife, she repeatedly stabbed the man in his chest. The woman's face was covered in his blood, yet she didn't seem the least bit troubled by it. Instead, she simply continued to chuckle.

"Ha! Ako ang hindi mo maiisahan! Asa!" sabi niya sa bangkay na tila akala mo ito'y sasagot.

Tinignan niya ang katawan ng lalaking walang buhay na naliligo sa sariling dugo.

"Now that you're dead, nabigyan ko na rin ng hustisya ang ginawa mong pagpatay sa magulang ko. Wala nang mang-gugulo sa akin, sa amin. Rest in peace, Arnold. Condolence na lang sa pamilya mo. Ang tanga mo kasi, eh. Kaysa patayin mo ako ay ako pa ang nakapatay sayo. Edi ang ending malaya na ako. My sister is now safe. Hindi mo na siya mahahanap pa."