Better Days ~Namjoon~

~05~

~

Ο Namjoon στεκόταν στην άκρη της στάσης με χέρια σταυρωμένα, χωμένα το ένα μέσα στο άλλο έτσι ώστε να κρατήσει ζεστό το σώμα του που το ένιωθε να τρέμει που και που. Εκείνη την ώρα δεν περνούσε ψυχή από τον συγκεκριμένο δρόμο, μόνο οι αραιοί λαμπτήρες τους πρόσφεραν ένα κιτρινιάρικο φως και αυτό αρκετά αδύναμο. Και εκεί που έλεγε πως θα κόψει η βροχή, οι βροντές που φώτιζαν σταδιακά τον ουρανό τον διέψευσαν πανηγυρικά.
Δεν τον ενοχλούσε η ιδέα να γυρίσει σπίτι του ακόμα και μέσα στην βροχή, όμως πως θα άφηνε μια μικρή κοπέλα μόνη της σε ένα τέτοιο μέρος με έναν τόσο επιθετικό καιρό μέσα στην νύχτα;

Επιδίωξε να την κοιτάξει με την άκρη του ματιού του διακριτικά έτσι ώστε να μπορέσει να την χαζέψει λίγο παραπάνω χωρίς να φανεί ενοχλητικός. Τα χέρια της κρατούσαν γερά την άκρη από το ξύλινο παγκάκι, ενώ παρακολουθούσε της πτέρνες των ποδιών της να ανασηκώνονται η μία μετά την άλλη σε έναν χορευτικό ρυθμό που μόνο η ίδια μπορούσε να ακούσει. Τα μαλλιά της έπεφταν στην μια πλευρά του προσώπου της, δίνοντας του το ελεύθερο να επεξεργαστεί καλύτερα το προφίλ της. Ο λαιμός της ήταν λεπτός και μακρύς τόσο όσο έπρεπε, με μερικές μικρές ελίτσες να κοσμούν το δέρμα της.
Τα χείλη της είχαν πάρει ένα έντονο κόκκινο χρώμα και φάνταζαν τρυφερά σαν δύο ευαίσθητα πέταλα τριαντάφυλλου. Τα μάτια της είχαν αποκτήσει δύο μαύρους κύκλους, παρ ολ αυτά δεν μπορούσες να μην διακρίνεις ακόμα και μέσα στην νύχτα το ποσό όμορφα ματιά είχε.

Καθώς την παρατηρούσε συνειδητοποίησε πως δεν έφερνε μικρότερη από την αδερφή του, αν όχι μεγαλύτερη σίγουρα ήταν στην ίδια ηλικία με αυτήν.
Ξαφνικά αναρωτήθηκε το τι θα μπορούσε να συμβαίνει στην ζωή ενός δεκαεξάχρονου κοριτσιού που θα την έφτανε σε ένα τέτοιο σημείο ώστε να έβλαπτε τον εαυτό της;

Έσυρε το βλέμμα του μακριά της σκεπτόμενος πως ήταν πολύ τυχερός που η μικρή του αδερφή δεν είχε τέτοια "θέματα”, όμως αυτή η κοπέλα; αναρωτήθηκε ρίχνοντας της μια κλέφτη ματιά. Αυτή η κοπέλα που του είχε τραβήξει τόσο πολύ το ενδιαφέρον, τι συνέβαινε μέσα στο νεανικό μυαλό της που την ώθησε εδώ απόψε; σε ένα απόμερο μέρος, μονής της στην άκρη μιας γέφυρας;

Δεν έδειχνε για ανόητη κοπέλα, ούτε για κορίτσι που θα έκανε κάτι τέτοιο από κάποια ερωτική απογοήτευση όπως συνήθιζαν τα κοριτσάκια της ηλικίας της. Όταν την πρώτο είδε έδειχνε τόσο δυναμική, ενώ τώρα έμοιαζε περισσότερο με ένα αδύναμο πληγωμένο λουλούδι.