DÜŞMANIM.. (JJK)

《GEÇMİŞ..》~ama geçememiş~

                        11 yıl önce

Annemin harika sesiyle yeni bir güne daha gözlerimi açmıştım. Sahi,ne kadar da güneşli bir gündü? 

Içten içe bunları düşünürken gözümün saate takımlasıyla, çocuğu,sümügünü kanepenin kenarına sürerken odaya girmiş anne gibi hissettim.

Saat 9 du ve ben beygir gibi uymuştum.

anneme söylenirken, bir yandan da okul formamı askıdan çekip almaya çalışıyordum. Ama lanet olsun ki boyum yetişmiyordu. Bu durumda sinirden aşağıda kahvaltı için beni bekleyen ailemi unutarak tepinmeye başladım.

Hemen yan odamada olan abim sesimi duymuş olacak ki odamın kapısını hızla açarak

"Kızım ne höykürüyorsun sabahtan beri ? Bi uyutmadın" derken gözleri saçlarıma kayınca dudakları alayla yukarıya dogru kıvrldı

"ne bu halin,kocası dövmüş mahllae karı ları gibi"? Deyince kirpiklerimin altından abime köpek yavrusu bakışları atmaya başladım

"Okula gitmem lazım,Aishh,hatta geç bile kaldm ama boyum kısa olduğundan formama bir türlü yetişemedim. "
Verdiğim cevap karşısında alayla gülümseyen abim yüzünde anlam vermediğim bir ifade ile odama girdi. Ve ardından kapıyı kapattı.

Bu aralar garip ti bana karşı. Aramızda 12 yaş olduğu için asla anlaşmazaken,son 1 aydır beni sürekli kucaklayıp boynumu öpüyor,sonrada gece gelip kokumu içine çekiyordu. Bu garipti.

Biz evde Putin ile Trump dan dan farksız ken onun bana değişim tarzı...?

Bu konuyu fazla kurcalamama musade olmdan abim yanıma geldi ve dizinin üstüne çökerek tam karşıma dikildi.

Yüzümüzü bibirine doğru yaklaştırırken ürperim,ama bir şey diyemedim.  Dudaklari tam dudağımın kenarıni öpdüğünde kendimi geri çektim ve şaşkınlıkla yüzüne baktım. Soru sorarcasina tek kaşımı kaldırdığımda "ben senin abinim"diyerek ayağa kalktı.

Hadi ama,şaka yapıyor olmalısın!

Bıkkın bir sesle "formam?" Diye sorduğumda gereksiz bir kahkaha patlattı ve saçlarımı karıştırdı. Ben sabrszca çensini kesmesini beklerken "bok kafalı bugün okul yokki"cümlesini kurduğunda  sevinçle çığlık attım ve kendi kendime söylendim

"He zaten dün karne almaya giden de dedemin götüydü!"

Iç sesimle kavgaya girdiğim sırada abimin bana bakan  donuk bakışını yakaladım. Kaşlarımı çatıp olanlara anlam vermeye çalışırken "ne dersin Min Hee,bugün beraber lunapark'a gidelimmi"

Luna park mı?
Cidden mi?
Yoksa şakamı?
Abimle mi?
ÇIKARIN KAMERALARI AQ,KOMİK DEĞİL!
Ama kimse çıkmadı.

Birden içimden gelen coşkuyla abimin boynuna sarldm. Çünkü lunapark  benim için herşey di.

Ha tabii birde,mahalleye geri dönünce arkadaşlarıma saçlarımı savura savura hangi oyuncaklarla bindiğimi ballandırarak anlatacaktm.

Eh,çok olmasa da minnacık fena bir Kızdım.

Babamın sesiyle ikimizde kahvaltı için aşağıya indik. Kahvaltmzı yaptktan sonra annem bana en sevdiğim beyaz elbisemi giydirdi.

Bu elbisenin benim kalbimde farklı bir yeri vardi. Yani her kim bana bu elbiseyi alip 7. Yaş günümde kapımın önüne koysada. Ve ben o kişinin kim olduğunu asla bilemesem de..