#Unicode
“မုန်း”
“ဟင်”
အိပ်ကောင်းလွန်းတဲ့ မနက်ခင်းလေးကို ဖျက်စီးလိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်ချစ်သူကြီး။
“ကိုယ်ကျောင်းသွားလိုက်ဦးမယ်နော်”
“စာမေးပွဲဖြေခါနီးနေပြီကို ကျောင်းက သွားဦးမလို့လား”
“Private Study ပိတ်ရက်ရောက်ဖို့ လိုသေးတယ်လေမုန်းရဲ့။ စာက သင်နေရတုန်းပဲ။ ကိုယ်ကျောင်းသွားတဲ့အချိန် ဂိမ်းမဆော့ဘဲ စာလုပ်နေနော်မုန်း”
“အင်းပါ။ နွေနဲ့အတူတူသွားမှာလား”
“အင်းပေါ့ နွေနဲ့အတူတူသွားမှာ။ ကိုယ်သွားတော့မှာမို့ Morning Kiss လေး ပေးပါဦး”
“မွစ် စောစောပြန်ခဲ့ဦးနော်။ အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ရမှာ”
အလင်းနှုတ်ခမ်းလေးကို ထိရုံလေးအနမ်းပေးလိုက်တော့ ပါးချိုင့်နှစ်ဖက် ခွက်ဝင်အောင်ပြုံးပြီး မှာတမ်းခြွေနေပါသေးတယ်။
“အင်းပါ စောစောပြန်ခဲ့မယ်။ နေ့ခင်းဘက် မုန်းတစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေရင် ရှားနဲ့မေသူ့ကိုခေါ်ပြီး စာလုပ်နော်။ ကိုယ်သွားပြီ မွစ်”
မုန်းနဖူးလေးကို အနမ်းပြန်ပေးပြီးမှ ကျောင်းသွားဖို့ နွေနဲ့အတူ အိမ်ကနေ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ နွေနဲ့အတူ လမ်းလျှောက်နေရင်းက နွေကအလင်းကို ခဏခဏကြည့်နေတာကို သတိထားမိနေတာမို့ နွေမ တစ်ခုခုမေးချင်နေတဲ့ပုံပါပဲ။
“နွေ နင်ငါ့ကိုမေးစရာရှိနေတာလား”
“အင်း ဘယ်လိုသိတာလဲ”
“နင်ငါ့ကို ခိုးခိုးကြည့်နေတာကိုး။ မေးချင်နေတာ သိသာနေတာပေါ့။ ဘာမေးမလို့လဲ မေးလေ”
“နင်နဲ့မုန်း အရင်လိုပဲလား”
“ဘာကိုလဲ”
“ဟိုကိစ္စ ဒီကိစ္စတွေ မရှိသေးဘူးမို့လား”
တခြားသူဆိုရင်တော့ မိန်းခလေးတန်မဲ့ ဒါမျိုးတွေမေးလို့ အရှက်မရှိ ရဲတင်းလိုက်တာလို့ ထင်ကောင်းထင်ပါလိမ့်မယ်။ ဆေးကျောင်းသူ ဆေးကျောင်းသားတွေမို့ ဆေးပညာအရတော့ ဒါကရှက်စရာကိစ္စလို့ နွေတော့မထင်မိပါဘူး။ ဒါ့ကြောင့် အလင်းဘက်က တိုင်ပင်လာလို့ရအောင် နွေ့ဘက်က လမ်းစဖွင့်ပေးလိုက်တဲ့ သဘောပါ။
“ဘာလို့မေးတာလဲနွေ။ ငါတို့က အဲ့ကိစ္စကြောင့် ချစ်နေတဲ့ပုံ ပေါက်နေလို့လား”
“အထင်မလွဲနဲ့အလင်း။ ငါမေးတာ အဲ့အဓိပ္ပါယ်မဟုတ်မှန်း နင်သိမှာပါ။ ငါမေးရတာက နင်ကဆေးကျောင်းသားဆိုတော့ ဒါတွေကို သိသင့်သလောက်တော့သိမှာပါ။ ဒါပေမဲ့ မုန်းကတော့ အဖြူထည်လေးလေ ဘာမှမသိနိုင်ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် နင်တို့ အခုအဆင်ပြေပေမယ့် အချိန်တစ်ခုကိုရောက်ရင် အဆင်မပြေမှာ စိုးရိမ်လို့မေးတာ။ အနည်းဆုံးတော့ နင်ငါ့ကို ရင်ဖွင့်တိုင်ပင်လို့ရတယ်ဆိုတာကို သိစေချင်တာ”
“ငါနားလည်ပါတယ်နွေ။ ဒါပေမဲ့ ခုထိတော့ အဲ့ကိစ္စ ရှိဖို့နေနေသာသာ နမ်းတာတောင် ထိရုံလေးနမ်းတဲ့ အခြေအနေကနေ မတက်သေးပါဘူး”
“အင်း နင်မုန်းကိုတော့ နားလည်အောင် ပြောပြထားသင့်တယ်လို့ ငါထင်တယ်”
“ခုမှ ငါတို့နှစ်ယောက် ချစ်သူခရီး အစပဲ ရှိပါသေးတယ်ဟာ။ အဲ့ကိစ္စက အဝေးကြီး လိုပါသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ နင်ပြောသလိုပဲ နည်းနည်းချင်းတော့ မုန်းနားလည်အောင် ပြောပြရမှာပေါ့”
“အွန်း Education လေးလောက်တော့ ပြောပြထားပေါ့”
“အေးပါ အေးပါ ကျေးဇူးနွေ”
အလင်းနဲ့ချစ်သူဖြစ်တာ ဒီနေ့နဲ့ဆို ရက်နှစ်ဆယ်လောက်ရှိရောပေါ့။ မုန်းခေါင်းက အနာလည်းပျောက်နေပြီမို့ အိမ်ပြန်နေဖို့သင့်နေပါပြီ။ ဆေးရုံဆင်းကတည်းက မေကစိတ်မချလို့ မုန်းကိုအိမ်ခေါ်ထားခဲ့တာပါ။ အလင်းနဲ့ ချစ်သူစဖြစ်ကတည်းက ခုထိ မခွဲဘူးသေးတာကြောင့် မုန်းအိမ်ကို ပြန်လည်း မပြန်ချင်သေးဘူးရယ်။
သူငယ်ချင်းဘဝတုန်းက အလင်းတို့အိမ်မှာ အမြဲနေတာ ဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် ချစ်သူဖြစ်နေပြီဆိုတော့ မေတို့ကိုတော့ လေးစားရမယ်လေ။ ညနေအလင်းပြန်လာရင်တော့ အိမ်ပြန်မယ့်အကြောင်း ပြောရဦးမှာပေါ့။ ခုတော့ ရှားနဲ့မေသူမကိုခေါ်ပြီး စာလုပ်ရမယ်။ သုတတစ်ယောက်ကတော့ စာမေးပွဲနား နီးနေပြီမို့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အိမ်မှာ စာစုလုပ်မယ်ပြောပြီး သွားလိုက်တာ အိမ်မပြန်တာတောင် ရက်အတော်ကြာပါပြီ။
မုန်းဖုန်းဆက်ခေါ်ပြီး တစ်နာရီကျော်လောက်ကြာတော့ မေသူနဲ့ရှားတို့ အိမ်ကိုရောက်လာတယ်။ အိမ်ကိုလာတဲ့သူငယ်ချင်းလေးတွေ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းပုံများ မုန်းဖို့ ထောပတ်သီးဖျော်ရည်နဲ့ ထမင်းလိပ်ပါ ဝယ်လာပေးကြလေရဲ့။ စာမကျက်အားသေးဘူး။ သူတို့ဝယ်လာတာလေးတွေ စားရဦးမယ်။
“မုန်း”
“ဟင်”
“မေးစရာရှိတယ်”
“မေးလေ ဘာမေးမှာလဲ”
“နင်အလင်းကို ဘယ်လိုခေါ်လဲ”
“အလင်းလို့ခေါ်တာပေါ့ဟဲ့ ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ”
“ဟမ် အလင်းကရော”
“မုန်းပေါ့ဟ ဘာဖြစ်နေကြတာလဲဟေ။ နင်တို့နှစ်ယောက် ငါ့ကို ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေ မေးနေတယ်”
“နင်တို့ဟာကလည်း မရိုလိုက်ကြတာဟယ်။ အံ့ရော။ ချစ်သူဖြစ်နေပြီဆိုတော့ အခေါ်အဝေါ်လေးများ ပြောင်းသလားလို့ မေးကြည့်တာ”
“ဒီတိုင်းပါပဲ”
“နမ်းရော နမ်းလား”
မေသူမေးလိုက်တော့ မုန်းအတော်ရှက်သွားပုံရပါတယ်။ နားရွက်လေးတွေရဲလာတာများ အကောင်ကိုက်လိုက်သလိုပဲ ရဲတွတ်လာတာ။
“ဘာတွေလာမေးနေတာလဲ မေသူစုတ်မ”
“ဟယ် . . ဒါလေးမေးတာကို နင်ကအဲ့လောက်တောင် ရှက်နေရလား။ ငါတို့က နမ်းလားပဲမေးတာ။ နင်က တဆုံးထိ တွေးလိုက်ပုံရတယ်”
ရှားဝင်ပြောလိုက်တော့မှ ပိုရှက်သွားပုံရတယ်။ ခေါင်းတောင် ဖော်မလာတော့ပါဘူး။
“နမ်းလားလို့ မေးနေတယ်လေ”
“အေး နမ်းတယ်။ နင်သိချင်တာ ဒါပဲမို့လား မေသူမ”
“ဘယ်ကိုနမ်းတာလဲ”
“ဘာ . . ဘယ်လိုတွေမေးနေတာလဲ မိရှား”
“ဟဲ့ ရှားမေးတာက ပါးလား နဖူးလား နှုတ်ခမ်းလား မေးတာလေ။ နင်က ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
“အဲ့ဒါသိပြီး နင်တို့က ဘာလုပ်မှာလဲ”
“ဟဲ့သိချင်လို့မေးတာ။ မူမနေနဲ့ မြန်မြန်ဖြေ။ စာလုပ်ရဦးမှာ”
“မဖြေဘူးဟာ။ တော်ပြီ စားလို့လည်းဝပြီ စာလုပ်မယ်။ နင်တို့မေးချင်ရာမေးဖို့ ငါ့အတွက် မုန့်ဝယ်လာကြတာလား”
“အေး”
“အေး”
အမလေး ဒါမျိုးကြ တက်ညီလက်ညီ သံပြိုင်သီဆိုကြတယ်။ မကောင်းတဲ့ဟာလေးတွေ။
“ဖြေစမ်းပါ ဒါနောက်ဆုံးပဲ”
“အေးဟေ့ နမ်းတယ်ဟ။ နဖူးနဲ့ပါးနဲ့ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတယ်။ ဘယ်လိုနမ်းလဲမမေးနဲ့ ထိရုံလေးပဲနမ်းတာ။ ရပြီလား”
“နင်တို့ရည်းစားဘဝကို စိတ်ပိန်လိုက်တာ။ FA လုပ်တာပဲ ကောင်းပါတယ်”
“အေးလုပ် မိရှားရေ။ ခုတော့ စာအရင်လုပ်ပါရစေနော်။ မေသူမ နင်လည်း စပ်စုတာလေးလျှော့။ စာအုပ်လေးထုတ် ဘောပင်လေးကိုင် Ok”
“အမလေး ငါတို့ကလည်း နင်တို့ရဲ့ ရင်ခုန်ချင်စရာမကောင်းတဲ့ ရိုမဆန်တဲ့ဇာတ်လမ်းကို လုံးဝမသိချင်ပါဘူးနော်”
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မိရှားရယ်”
မုန်းရွဲ့ပြောလိုက်တော့ ရှားမျက်စောင်းထိုးတာ မျက်စောင်းနဲ့တင် လူသတ်လို့ရတယ်။ အချိန်တော်တော်ကြာစာလုပ်ပြီးတော့ မေသူက မုန်းနဲ့ရှားကို မေးလာတယ်။
“ဒါနဲ့ငါမေးပါဦးမယ်။ မုန်း နင်နဲ့ရှားကို ကျောင်းမှာ အတွဲတွေလို့ပဲ သိထားတာလေ။ အဲ့ဒါ နင်တို့ ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ”
“ဟုတ်တယ် မေသူပြောမှ ငါလည်းသတိရတယ်။ ငါတောင်းပန်ပါတယ်နော်ရှား။ ငါနင့်ဘက်ကို မကြည့်ဘဲ ဇွတ်တရွတ် လုပ်ချင်ရာလုပ်ခဲ့မိတာ။ ခုတော့ နင်ပါ ငါ့ကြောင့် အနေရ ကြပ်တော့မယ်”
“နင်တို့နှစ်ယောက် ဘာတွေ တွေးပူနေကြတာလဲ။ ရေလိုက်ငါးလိုက် ဒီတိုင်းလေးပဲနေပေါ့။ သူတို့က ရည်းစားတွေလို့ ဆက်ထက်နေရင်လည်း ထင်ပါစေ။ ပြတ်သွားတယ်လို့ ထင်ချင်လည်းထင်ပေါ့။ လိုက်ရှင်းပြစရာ မလိုသလို ခေါင်းထဲလည်း ထည့်စရာမလိုဘူးလေ Ok။ ပြီးတော့ ငါ့အတွက်လည်း မပူနဲ့။ ငါခုလောလောဆယ် ရည်းစားထားဖို့ စိတ်ကူးမရှိသေးဘူး။ အားလည်းမနာနဲ့ တောင်းပန်စရာလည်းမလိုဘူး ကြားလားမုန်း”
“အင်းပါ။ ကျေးဇူးပါရှား”
“ကျေးဇူးလည်း မလိုဘူး။ နှစ်ယောက်လုံး စာလုပ်တော့”
မုန်းတကယ်ကို ရှားကိုအားနာမိတာပါ။ မုန်းကြောင့် သူများ အပြောဆိုခံရမှာလည်း ဆိုးတယ်။ မုန်းနဲ့အလင်းအကြောင်းကိုသာ ကျောင်းကလူတွေသိသွားရင် ရှားကို အရှခံရပြီလို့ ပြောကြမှာ။ ဒါတွေအားလုံးက မုန်းမဆင်မခြင် လုပ်ခဲ့မိလို့ ဖြစ်ခဲ့ရတာ။ ရှားကို အားနာလွန်းလို့ သေတော့မယ်။ ရှားကတော့ အားနာစရာမလိုဘူးလို့ ပြောပေမယ့် ရှားအတွက် ထိခိုက်နစ်နာမှုက ကြီးလွန်းတယ်လေ။
စာလုပ်ရင်း ညနေသုံးနာရီထိုးလောက်ကြတော့ ရှားက လှည်းတန်းကိုသွားမယ် ပြောလာတာကြောင့် အလင်းကို ဖုန်းဆက်ရတော့တယ်။
“ဟဲလို မုန်း ပြော”
“ကျောင်းဆင်းပြီလား အလင်း”
“အင်း ဆင်းတော့မှာ။ ဘာလို့လဲမုန်း”
“လှည်းတန်းမှာ မုန့်လာစားမလို့။ လှည်းတန်းမှာ စောင့်နေပေးလို့ ပြောမလို့”
“လာခဲ့လေ ကိုယ်တို့ လှည်းတန်းစင်တာမှာ စောင့်နေမယ်”
“အင်း ပြီးရော လာခဲ့မယ်”
မုန်းအလင်းကိုဖုန်းဆက်ပြီးတာနဲ့ လှည်းတန်းကို ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ လှည်တန်းရောက်တော့ လှည်းတန်းစင်တာအပြင်မှာ ထိုင်စောင့်နေတဲ့ နွေနဲ့အားသစ်ရယ်၊ အလင်းရယ်၊ တစ်ခါမှမမြင်ဘူးတဲ့ ကောင်းမလေးတစ်ယောက်ရယ်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
မုန်းတို့ရောက်လာတော့ အားလုံးက ငါးကင်စားမယ်ပြောတာကြောင့် ငါးကင်ဆိုင်ကိုပဲ ဦးတည်ပြီး သွားလိုက်ကြတယ်။ ဆိုင်ရောက်တော့ စားချင်တာမှန်သမျှမှာပြီး ထိုင်စောင်နေတဲ့အချိန် အလင်းက သူတို့နဲ့ပါလာတဲ့ကောင်မလေးကို မုန်းတို့နဲ့မိတ်ဆက်ပေးလာတယ်။
“ရွက်ဝါ သူ့နာမည်က မုန်း၊ သူက ရှားအိမ့်ချယ်၊ သူက မေသူသူလင်း မှတ်ထားနော်။ ရွက်ဝါ နာမည်က မေရွက်ဝါတဲ့ မင်းတို့လည်းမှတ်ထားနော်။ သူက ငါတို့ကျောင်းကသူငယ်ချင်းပဲ။ ရွက်ဝါလည်း မှတ်ထားပေါ့ သူတို့ကလည်း နွေ့တို့အားသစ်တို့လိုပဲ ငါ့ရဲ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေ။ အဖွဲ့ထဲမှာ ကောင်လေးတစ်ယောက် ကျန်သေးတယ်။ နာမည်က သုတထွန်းရှိန်တဲ့။ ငါတို့ကတော့ သုတလို့ပဲခေါ်တယ်။ နောက်ကြုံတဲ့အခါမှ မိတ်ဆက်ပေးမယ်။ ခုလောလောဆယ် သူက ကျူရှင်တွေ စာတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတယ်”
“ဟုတ် တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်နော်။ ရွက်ဝါကိုလည်း နွေတို့အလင်းတို့ကို ခင်သလိုပဲ ခင်နိုင်ပါတယ်နော်”
ရွက်ဝါဆိုတဲ့မိန်းကလေးက ခင်ဖို့ ပြောလာတော့ အားလုံးက ပြုံးပြပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြကြတယ်။ မုန်းကတော့ စိတ်ထဲမှာ ကသိကသောက်ဖြစ်နေပါပြီ။ ငါကသူငယ်ချင်းလား အလင်း။ ရှားတို့ မေသူတို့လို အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းပဲလား။ ငါ့ကိုမင်းရဲ့ချစ်သူပါလို့ မိတ်ဆက်ပေးရမှာကို မင်းကရှက်နေတာလား။ မုန်းစိတ်မကောင်းဖြစ်လာတာမို့ မျက်နှာက ချက်ချင်းဆိုသလို ညှိုးကျလာတယ်။ မျက်ရည်ကလည်း ကျချင်လာသလိုလိုပဲ။ အလိုလိုဝမ်းနည်းလာပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိမ်ငယ်လာတယ်။
မှာထားတာတွေလည်း လာမချသေးတာမို့ တစ်နေရာရာကို ခဏလောက်သွားချင်တာကြောင့် အိတ်ကိုကောက်ကိုင်ပြီး ထထွက်တော့ နွေကမေးလာတယ်။
“မုန်းဘယ်လဲ”
“စိန်ဂေဟာဘက်ကို ခဏပြန်သွားမလို့”
“ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“စိန်ဂေဟာဘေးက တော့ပိုကီသွားဝယ်မလို့”
“ဒီမှာလည်း မှာထားသေးတယ်လေ”
“လာချဖို့က ကြာဦးမှာလေ။ ဗိုက်ဆာနေပြီ သွားဝယ်ဦးမယ်”
“ငါလိုက်ခဲ့ရမလား”
နွေက လိုက်ခဲ့ရမလားမေးတော့ မုန်းခေါင်းခါပြပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ နွေကသာလိုက်ခဲ့ရမလား မေးတာ။ အလင်းက တုပ်တုပ်တောင် မလှုပ်ဘူး။ စိတ်တိုတယ် တကယ်။
မုန်း တော့ပိုကီဝယ်ပြီး ခြေလှမ်းကို လှည်းတန်းစင်တာကို ဦးတည်လိုက်တယ်။ ပြန်မသွားချင်သေးဘူး။ စားလည်း မစားချင်တော့ဘူး။ စင်တာထဲမှာပဲ လျှောက်ကြည့်တော့မယ်။ အတွေးနဲ့အတူ စင်တာဘက်ကို လမ်းလျှောက်နေတုန်း မုန်းလက်ဖဝါးကို လက်တစ်ဖက်က လာဆုပ်ကိုင်လိုက်တာမို့ အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်တော့ အလင်းရယ်ပါ။ သူက ဘာလိုက်လုပ်တာလဲ။
“မုန်း ဘယ်လဲ။ တော့ပိုကီ ဝယ်ပြီးပြီမို့လား။ မှာထားတာတွေ လာချပြီးနေပြီ။ နွေကမုန်းလာမှ စားမယ်ဆိုပြီး စောင့်နေတယ်”
“သွားနှင့် နောက်ကလိုက်လာခဲ့မယ်”
“လာခေါ်တာ တူတူပြန်လိုက်ခဲ့လေကွာ နော်”
“စင်တာထဲမှာ ဝယ်စရာရှိတယ်။ နောက်မှ လာခဲ့မယ်။ မင်းအရင်ပြန်နှင့်လိုက်”
မုန်းမျက်နှာမကောင်းဖြစ်နေပြီး ထွက်သွားတာမို့ အလင်းလိုက်လာခဲ့တာပါ။ အနားကိုရောက်တော့ တော့ပိုကီဝယ်ပြီး ပြန်မယ်ထင်ပေမယ့် မပြန်ဘဲအရှေ့ဆက်သွားလို့ လိုက်ခေါ်ပေမယ့် ပြန်နှင့်လို့သာ ပြောလာပါတယ်။ မုန်းက မျက်နှာလည်း မကောင်းတာကြောင့် ဘာကိုစိတ်ဆိုးပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်နေမှန်း မသိတာမို့ မေးကြည့်ရပါတော့တယ်။
“မုန်းကွာ ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား။ ဘာကိုစိတ်ဆိုးတာလဲဆိုတာ ကိုယ့်ကိုပြောလေ နော်။ မုန်းပြောမှ ကိုယ်သိရမှာလေကွာ။ မုန်းကလိမ္မာပါတယ် ကိုယ့်ကိုပြောနော်။ ကိုယ်က မုန်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့ အရာရာကို တုံးအတာမို့ မုန်းက ကိုယ့်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြပေးနော်။ မုန်း ဘာကိုစိတ်ဆိုးနေတယ် ဘာကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို ပွင့်လင်းစွာပြောလာမှ ကိုယ်က မုန်းစိတ်ဆိုးပြေအောင် ချော့လိုရမှာ။ မုန်းစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာကို ဖြေရှင်းလို့ရမှာ။ ဒီတိုင်းဆို ကိုယ်ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိသလို ဖြေရှင်းလို့လည်း မတတ်ဘူးနော်။ ကိုယ်အလိုက်သိလာအောင် မုန်းက ကိုယ့်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း သင်ပေးလေနော် . . နော်လို့”
“စိတ်ဆိုးတာမဟုတ်ဘူး ဝမ်းနည်းနေတာ။ ငါ့ကိုမင်းရဲ့ချစ်သူပါ့လို့ မိတ်ဆက်မပေးရဲဘူးမို့လားအလင်း။ ငါက နွေတို့ ရှားတို့ မေသူတို့လို အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းပဲလား ပြော”
ငိုတော့မလိုနဲ့ မျက်ရည်လေးတွေ ဝဲလာတာမို့ မုန်းအရမ်းဝမ်းနည်းနေပြီဆိုတာ အလင်းသိလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ခလေးလေးက ဝမ်းနည်းလာတိုင်း ငိုတတ်တဲ့အကျင့်ရှိပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့ လမ်းမပေါ်မှာမို့ မငိုမိအောင် ထိမ်းချုပ်ထားရလို့ထင်တယ် မျက်ရည်လေးတွေဝဲပြီး နှာသီးဖျားလေးတွေ နီရဲလို့နေပါတယ်။
မုန်းလက်ကိုဆွဲပြီး စင်တာထဲက ဓာတ်လှေကားထဲကို ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဓာတ်လှေကားထဲကိုရောက်မှ အမြင့်ဆုံးထပ်ကိုနှိပ်ထားပြီး ဘေးက ခလေးလေးကို ချော့ဖို့ပြင်ရပါတော့တယ်။
“ကိုယ့်ကိုကြည့်မုန်း။ ကိုယ်က မုန်းကို စချစ်ပြီဆိုကတည်းက မုန်းရဲ့ကောင်းခြင်း ဆိုးခြင်းမှန်သမျှကို လက်ခံနိုင်တယ်။ အဲ့လိုပဲ မုန်းလက်ကိုတွဲပြီး လူကြားထဲမှာလည်း ရဲရဲဝင့်ဝင့်လျှောက်ရဲတယ်။ ကိုယ်က မုန်းကြောင့် သိမ်ငယ်မှာမဟုတ်သလို့ မုန်းနဲ့ချစ်ရလို့ ရှက်မှာလည်း မဟုတ်ဘူး။ အဲ့တော့ မုန်းကို တခြားသူနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးဖို့ ရှက်တယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်မျိုးက လုံးဝရှိလာမယ့်အရာ မဟုတ်ဘူး”
“. . .”
“မုန်းလောက် ဘယ်အရာမှ အရေးမကြီးဘူး။ မုန်းသာကိုယ့်ဘဝရဲ့အရာရာပါ။ ကိုယ်ကမုန်းအပေါ်မှာ အရိုးသားဆုံးချစ်ပေးမှာမို့ မုန်းကလည်း ကိုယ့်အပေါ်မှာ အပွင့်လင်းဆုံး ဆက်ဆံပေးပါ။ မုန်းပွင့်လင်းစွာ ဆက်ဆံတဲ့အပေါ်မှာ သဝန်တိုလွန်းတယ်ဆိုးပြီး စိတ်ဆိုးမှာမဟုတ်သလို နေရာတကာလိုက်ပြော၊ လိုက်ချုပ်ချယ်လွန်းလို့ဆိုပြီးလည်း ငြိုငြင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အရာရာစိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်တယ်ဆိုပြီး တစ်မျိူးလည်း မထင်ဘူး။ ကိုယ်တို့ကြားမှာ မုန်းရဲ့ပွင့်လင်းမှုက ခလုတ်ကန်သင်း မဟုတ်ဘူး။ အချစ်တွေပိုတိုးလာအောင်လုပ်ပေးမယ့် love power infinity လေးပဲသိလား။ ခုကိုယ်ပြောတာကို မုန်းနားလည်တယ်မို့လား”
“ဟွန့် စကားတတ်ကြီး။ အဲ့အပြောတွေနဲ့ပဲ လူကိုသိမ်းပိုက်နေလိုက်”
“သိမ်းပိုက်ရတာ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ။ ချစ်သူအတွက် ရင်ထဲကစကားတွေကို အမှန်အတိုင်း ပြောပြနေတာပါ”
“အဲ့ဒါဆို အဲ့မေရွက်ဝါကို ငါကမင်းချစ်သူပါလို့ မိတ်ဆက်ပေးလေ။ ဘာလို့ မိတ်ဆက်မပေးတာလဲ”
“ကိုယ်က မိတ်ဆက်ပေးချင်ပေမယ့် မုန်းဘက်ကို ကြည့်ရသေးတယ်လေ။ ကိုယ်အဲ့လိုမိတ်ဆက်ပေးလို့ မုန်းအတွက် အဆင်ပြေလား မပြေလား ကိုယ်မသိဘူးလေ။ မုန်းအနေရခက်ပြီး ရှက်မှာဆိုးလို့ပါ”
“မိတ်ဆက်ပေး။ မိတ်ဆက်ပေးလို့ အနေရလည်း မခက်သလို ငါ့ခံစားချက်က မင်းခံစားချက်နဲ့ ထပ်တူမို့ မင်းကငါ့အတွက် ရှက်ရမယ့်အရာ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် မိတ်ဆက်ပေး”
“အဲ့ဒါဆို ကိုယ့်မုန်းလေးက ကိုကိုရေ ရွက်ဝါကို မုန်းက ကိုကို့ရဲ့ချစ်သူပါဆိုပြီး မိတ်ဆက်ပေးပါလို့ အဲ့လိုလေးပြော။ အဲ့လိုပြောရင် ကိုယ်ကမိတ်ဆက်ပေးမယ်”
“ဟမ် ဘာလို့ ကိုကိုလို့ခေါ်ရမှာလဲ။ မင်းနဲ့ငါနဲ့ အသက်အတူတူပဲကို”
“ဟိုနေ့က နွေနဲ့စကားများတုန်းက ငါ့ကိုကိုဆို”
“အဲ့တာက ဒီတိုင်း စ’ပြီးခေါ်လိုက်တာ”
“မရဘူး ကိုကိုလို့ခေါ်”
“မခေါ်ပါဘူး အသက်အတူတူပဲကို”
“မတူပါဘူး ငါမင်းထက် အသက်တစ်လတိတိ ကြီးတယ်နော်မုန်း”
“တစ်လလေးကြီးတာကို မခေါ်ချင်ပါဘူးကွာ”
“မရဘူး ခေါ်။ မေမေနဲ့ဖေဖေလည်း တစ်လပဲကွာတာကို မေမေက ဖေဖေ့ကို ကိုကိုလို့ခေါ်တာ။ မင်းလည်း အဲ့လိုလေးခေါ်”
“မခေါ်ပါဘူး”
“မခေါ်ရင် မိတ်ဆက်မပေးပါဘူး”
“မင်းနော် အနိုင်မကျင့်နဲ့”
“ဘယ်မှာ အနိုင်ကျင့်လို့လဲ။ ကိုကိုလို့ခေါ်ခိုင်းတာ အနိုင်ကျင့်လို့လား”
“မခေါ်ဘူးကွာ”
“မခေါ်နဲ့လေ မိတ်ဆက်မပေးရုံဘဲ”
ရွက်ဝါကို မုန်းက အလင်းချစ်သူပါလို့ သိစေချင်တာမို့ မိတ်ဆက်ပေးစေချင်ပါတယ်။ ရွက်ဝါက နွေတို့ ရှားတို့လို အရမ်းချောပါတယ်။ အလင်းကို ကြိုက်လာမှာကိုဆိုးတယ်။ ကျွန်တော့်ချစ်သူက အရမ်းချောတာမို့ ပိုင်ရှင်မရှိရင် ကြိုက်လာမှာဆိုးပါတယ်။ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့။ ခေါ်လိုက်ရမလား။
အလင်းကိုခေါ်မယ်လုပ်တော့ ဓာတ်လှေကားထဲကို လူတစ်ချို့ဝင်လာတာမို့ မခေါ်ဘဲနေလိုက်ရတယ်။ ဝင်လာတဲ့သူတွေက အောက်ဆုံးထပ်ကိုနှိပ်တာမို့ မုန်းတို့အောက်ဆုံးထပ်ကို ပါလာခဲ့ရပြန်တယ်။ မုန်းတို့ဓာတ်လှေကားကို အပေါ်တက်လိုက် အောက်ဆင်းလိုက်လုပ်နေတာ ဘယ်နှစ်ခေါက်မှန်းတောင် မသိတော့ပါ။ ဒီတစ်ခါတော့ အောက်ရောက်တဲ့အချိန် အပေါ်ပြန်မတက်တော့ဘဲ ဝင်လာတဲ့သူတွေ ထွက်သွားတဲ့အထိ စောင့်နေလိုက်တယ်။ အားလုံးထွက်သွားတော့မှ မုန်းအလင်းကို အလင်းပြောခိုင်းတဲ့အတိုင်း ပြောလိုက်တယ်။
“ကိုကို မေရွက်ဝါကို မုန်းက ကိုကို့ချစ်သူပါလို့ပြောပြီး မိတ်ဆက်ပေးပါ”
“အား ချစ်လိုက်တာကွာ ကိုကို့ခလေးလေးကို”
မုန်းမျက်နှာလေးကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကြားထဲ စုညှစ်လိုက်ပြီး ထော်ထွက်လာတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို အားပါးတရဆွဲစုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။
“အား ကိုကို့ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ။ လူလာလို့မြင်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
“မမြင်ပါဘူးကွာ။ အရှက်သည်းလိုက်တာ ခလေးလေးက။ လာပြန်မယ်။ တခြားသူတွေ စောင့်နေရတာ ကြာနေပြီ”
အလင်း မုန်းကိုစိတ်ပြေအောင်ချော့ပြီး နွေတို့စောင့်နေတဲ့ဆိုင်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဆိုင်ရောက်တော့ နွေက ဘာလို့ကြာနေတာလဲဆိုပြီးမေးတော့ မုန်းရှူးပေါက်ချင်လို့ စင်တာထဲမှာ ရှူးလိုက်တည်နေတာလို့ ညာလိုက်ရတယ်။ ကိုယ်တော်ချောလေးက ရှူးလိုက်တည်တယ်ပြောလို့တဲ့ အရှက်ကြီးရှက်နေလေရဲ့။ နားရွက်ဖျားတွေဆိုတာ နီရဲတွတ်နေတာပဲ။
“ဒါနဲ့ ရွက်ဝါကို အထူးမိတ်ဆက်ပေးစရာရှိတယ်။ မုန်းက ငါ့ရဲ့ နှစ်ယောက်မရှိ ပြိုင်ဖက်ကင်းတဲ့ အချစ်ရဆုံး ချစ်သူလေးပါ”
“ဟမ် တကယ်လားအလင်း”
“အင်း ဟုတ်တယ်”
“Wow Congratulations ပါ မုန်းနဲ့အလင်း”
“ကျေးဇူးရွက်ဝါ”
ဒါကတော့ မုန်းပြောလိုက်တာပါ။ ကျေးဇူးပါအလင်း။ ငါဖြစ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတိုင်းကို ဖြည့်စီးပေးလို့။ ငါ့ကိုချစ်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
ညဘက်ရောက်တော့ မုန်းမေ့ဆီကိုသွားလိုက်တယ်။ မနက်ဖြန် အိမ်ပြန်နေမယ့်အကြောင်း မေ့ကိုပြောရဦးမယ်လေ။
“ဒေါက် ဒေါက်။ မေ သားမုန်းပါ အိပ်နေပြီလား။ ဝင်လာခဲ့လို့ရမလား”
“ဝင်ခဲ့လေသား မေမအိပ်သေးဘူး”
“ဟုတ်”
မုန်းမေ့အခန်းထဲကိုဝင်တော့ ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုရောက်လာမှန်းမသိတဲ့ အလင်းက မုန်းနောက်ကနေ လိုက်ဝင်လာပါတယ်။
“မုန်းကမေ့ဆီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ”
“မင်းကရော ဘာလာလုပ်တာလဲ”
နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်တစ်ပြန်မေးပြီး မေ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။
“မေမေ့ကို သားပြောစရာရှိလို့မေမေ”
အလင်းက မေမေကိုစကားပြောဖို့ ခွင့်အရင်တောင်းလိုက်တယ်။
“ပြောလေ သားရဲ့။ ဘာပြောမလို့လဲ”
“မေမေ့ကို သားတောင်းပန်ပါတယ်နော်။ မေမေတို့ သားကြောင့် စိတ်ညစ်မှာဆိုးလို့ မုန်းကိုမချစ်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် ကြိုးစားလို့ မရဘူးမေမေ။ သားစိတ်ကို သားထိန်းချုပ်နေတဲ့ကြားက မုန်းကို ပိုပိုပြီး ချစ်လာခဲ့တယ်။ သားတို့ကို နားလည်လက်ခံပေးလို့ မေမေ့ကို ကျေးဇူးလည်း တင်ပါတယ်။ တောင်းလည်း တောင်းပန်ပါတယ်နော်”
“သားရောပဲမေ။ အလင်းကို မေတို့ဆီက လုယူသလိုဖြစ်ခဲ့ရင် တောင်းပန်ပါတယ်နော်”
“မလိုပါဘူး မေ့သားတွေရယ်။ မေက သားတို့စိတ်ချမ်းသာတာကိုပဲ အမြဲမြင်ချင်တဲ့သူမို့ မေ့သားလေးတွေ စိတ်ချမ်းသာရင် မေလည်း စိတ်ချမ်းသာတယ်။ မေတစ်ခုတော့ မှာမယ်နော်။ သားတို့နှစ်ယောက်လုံး ကြိုးစားပါ။ နေရာတစ်ခုမှာ အနေအထားတစ်ခုထိ ရောက်အောင် ကြိုးစားပါ။ သူများကဲ့ရဲ့ရှုံချခံရနိုင်တဲ့ ဘဝကိုရွေးချယ်ထားတာမို့ သူများ လက်ညှိုးမထိုးနိုင်အောင် ကြိုးစားပါ။ သူများထက် အမြဲသာနေမှ ပြောချင်နေတဲ့ ပါးစပ်တွေကို ပိတ်နိုင်မှာ။ မုန်းလေးဘက်က သားတို့ကို လက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် သားတို့က ကိုယ့်ဘဝကိုယ် ရပ်တည်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ်။ မုန်းလေးရဲ့ မိသားစုက လက်ခံလာနိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ်။ မေမေကတော့ သားတို့နှစ်ယောက်လုံး အောင်မြင်တဲ့ဘဝကို ပိုင်ဆိုင်ထားနိုင်တာကိုပဲ မြင်ချင်တာ”
“ဟုတ်မေမေ။ သားတို့ ကြိုးစားမှာပါ”
“မေမေတောင်းဆိုချင်တာ ရှိသေးတယ်။ ဒါကတော့ မေမေ့ အတ္တပါ။ သားတို့က မေမေ့ကို နားလည်ပေးနော်။ မေမေ မြေးချီချင်သေးတယ်။ အလင်းကရတဲ့ သွေးသားပဲ မဟုတ်ဘူးနော်။ သားတို့နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ သွေသားကို ချီချင်တာ။ မုန်းလေးကလည်း တစ်ဦးတည်းသောသား ဖြစ်သလို အလင်းလေးကလည်း မေမေ့ရဲ့ ရှားပါးသားလေးမို့ မေမေတို့ မျိုးဆက်ပြတ်သွားမှာကို မေမေကြောက်တယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် မေမေ့သားလေးတွေက ပိုက်ဆံများများရှာနိုင်အောင် ကြိုးစားပါ။ ပြီးရင်တော့ အငှားကိုယ်ဝန်ဆောင်ပြီး သားတို့နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ သွေးသားကို မေမေ့ကိုမွေးပေးပါ။ မေမေ ဒါလေးတစ်ခုတော့ တောင်းဆိုပါရစေ”
“. . .”
“မေမေသားတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ချစ်နေကြတယ်လို့ စသိကတည်းက LGBT အကြောင်းတွေကို လိုက်ရှာကြည့်ထားတာနော်။ မေမေ Instagram မှာ inskies-may ဆိုတဲ့ ကောင်လေးအကောင့်ကို Follow ထားတာနော်။ သူကမြန်မာ သူ့အမျိုးသားက နိုင်ငံခြားသား။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ သွေးသားကို မိန်းမတစ်ယောက်တည်းက တစ်ပြိုင်တည်း အမွှာပူးလေး ကိုယ်ဝန်ဆောင်ပေးထားတာ။ ခုဆို ကလေးတွေတောင် တော်တော်ကြီးနေပြီ။ မေမေတော့ သူတို့လေးတွေကိုကြည့်ပြီး သဘောတွေကျတာအရမ်းပဲ။ some families ဆိုတဲ့ Instagram အကောင့်မှာလည်း LGBT တွေ ခလေးယူထားတာတွေ တွေ့တယ်။ အဲ့ဒါကြောင့်မို့ သားတို့က မေမေ့ကို သားတို့သွေးသားလေးတွေ မွေးပေးနိုင်ဖို့ ကြိုးစားပေးပါ။ မေမေ မြေးချီဖို့ စောင့်နေပါ့မယ်နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ။ သားတို့ မေမေချီချင်တဲ့ မြေးလေးတွေကို ချီခွင့်ရအောင် ကြိုးစားပါ့မယ်နော်”
“ကျေးဇူးပါ မေမေ့ကလေးလေးတွေ။ ဒီမေမေက ဒီကလေးလေးတွေကို သိပ်သိပ်ချစ်ပါတယ်”
“သားတို့လည်း မေမေ့ကို အရမ်းချစ်ပါတယ်”
မေမေ့ကို မုန်းမနက်ဖြန် အိမ်ပြန်နေတော့မယ့်အကြောင်း ပြောပြီး အလင်းအခန်းကို ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ကျွန်တော်ရဲ့ချစ်ရသူကြီးက ကျွန်တော့်ကို စိတ်ကောက်နေလေရဲ့။ အိမ်ပြန်နေဖို့အကြောင်းကို သူ့ကိုပြောမပြလို့တဲ့။
“မုန်း ကိုယ့်ကိုလည်း ဘာမှမပြောဘူးနော်။ ခုမေမေ့ကို မုန်းပြောပြမှ ကိုယ်သိရတယ်။ ကိုယ်သာမေမေ့အခန်းထဲကို မုန်းဝင်သွားတာကို မသိလို့ လိုက်မလာခဲ့ရင် မုန်းအိမ်ပြန်မယ့်အကြောင်းကို ကိုယ်မသိရဘူးပေါ့ အဲ့လိုလား”
“အဲ့လို မဟုတ်ရပါဘူး အလင်းရာ။ ငါမေမေ့ကိုပြောပြီး အခန်းထဲကို ပြန်လာခဲ့ရင် မင်းကိုပြောပြမှာပါ”
“ခုတော့ မေမေ့ကိုပြောပြမှ သိရတယ်လေ”
“ဟုတ်ပါပြီကွာ။ စိတ်မဆိုးနဲ့နော် . . နော်လို့ အလင်း”
“အလင်းလို့ ခေါ်နေသ၍ကတော့ ဘယ်တော့မှ စိတ်ဆိုးပြေမှာ မဟုတ်ဘူး”
“အဲ့ဒါဆို ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ”
“မုန်းကို နေ့ခင်းက ဘယ်လိုခေါ်ဖို့ သင်ပေးထားလဲ”
အလင်းမေးလိုက်တော့မှ သတိရသွားတဲ့ရုပ်လေးနဲ့ လူကို မချိပြုံးလေး လာပြုံးပြတယ်။
“ကိုကို မုန်းကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်။ မုန်းက မေမေ့ကိုပြောပြီး ပြန်လာရင် ကိုကို့ကို ပြောပြမလို့ပါ။ အဲ့ဒါကြောင့်မို့ ကိုကိုက မုန်းကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော် မွစ်”
ချော့နေရင်းပင် ပါးကိုလည်းလာနမ်းတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ကလေးလေး။
“ကိုကို နောက်ဆို မုန်းဘာပဲလုပ်လုပ် ကိုကို့ကို အရင် အသိပေးပါ့မယ်နော်။ ခုတော့ မုန်းကို စိတ်ဆိုးပြေပေးပါနော်။ ကိုကိုစိတ်ဆိုးပြီး အဲ့လိုမျက်နှာကြီးတည်နေရင် မုန်းမနေတတ်ဘူး။ ဝမ်းလည်းနည်းတယ်။ စိတ်ဆိုးပြေပေးတော့နော် ကိုကို ပြွစ်”
စိတ်ဆိုးမပြေမချင်း ဘယ်လိုထပ်ချော့မလဲ သိချင်တာကြောင့် စိတ်ဆိုးမပြေချင်ယောင် ဆက်ဆောင်တော့ ကျွန်တော့်ကလေးလေးက ငိုတော့မယ်ရုပ်လေးနဲ့ ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းလေးကို လာနမ်းပြီး တောင်ပန်တာမို့ အံ့ဩသွားရတယ်။ ချစ်လိုက်တာ ကျွန်တော့်ကလေးလေးကို။ သူ့ကို စိတ်ဆိုးရင် ဒီလိုချော့ရတယ်လို့ ဘယ်သူက သင်ပေးထားလဲ မသိပေ။ ဒီအတတ်တွေကို ဘယ်က တတ်လာတာပါလိမ့်။
“ဒီလိုချော့ရမယ်လို့ မုန်းကို ဘယ်သူသင်ပေးထားတာလဲ။ ဒီအတတ်တွေကို ဘယ်ကတတ်လာလဲဆိုတာ ပြောပါဦး”
“ကိုကိုစိတ်ဆိုးနေလို့ ချော့တတ်သလို ချော့တာလေ။ ဘာလဲ ကိုကိုက မကြိုက်ဘူးလား”
“ကြိုက်ပါတယ်ဗျာ။ နောက်ကိုလည်း ဒီလိုလေးပဲ ချော့ပါ”
“အင်း ပြီးရော”
“မုန်း”
“ဟင်”
“မပြန်ပါနဲ့ဦးလား။ ကိုကိုနဲ့ နောက်တစ်ရက်လောက် အတူတူနေပါဦးလား”
“ဒီမှာနေနေတာ ကြာပြီလေ ကိုကိုရ။ အိမ်ခဏပြန်ဦးမယ်။ မေမေကလည်း မုန်းကိုသတိရလို့ လာမလို့တဲ့။ မေမေလာပြီး ပြန်သွားမှ ဒီမှာ ပြန်လာနေမယ်လေနော်”
“အင်းပါကွာ ကိုကို့ကလေးလေး သဘောပါ။ မုန်းပြန်သွားရင် ကိုကိုတော့ လွမ်းနေရတော့မှာပဲ မွစ်”
မုန်းပါးလေးကို အလင်းအနမ်းပေးတော့ မုန်းကအလင်းနှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်နမ်းလာတယ်။ ပြန်နမ်းလာတဲ့မုန်းရဲ့အနမ်းကို အလင်းပြန်လည်ဦးဆောင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို အပေါ်တစ်လှည့် အောက်တစ်လှည့် စုပ်ယူနမ်းရှိုက်ရင်း လျှာဖျားလေးကို တိုးဝင်ခွင့်တောင်းတော့ ကျွန်တော်ရဲ့ခလေးလေးက အလိုက်တသိ ဝင်ခွင့်ပေးလာတယ်။ မုန်းရဲ့လျှာဖျားလေးတွေကို နစ်သိပ်စွာ စုပ်ယူလိုက်တယ်။
ပူရှိန်းပီကေစားထားတဲ့ ကျွန်တော့်ကလေးလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ချိုချိုအိအိလေးနဲ့ ရှိန်းမြပါတယ်။ ကျွန်တော် အကြိုက်နှစ်သက်ဆုံးသော အရာကို ပြောပါဆိုရင် ပူရှိန်းပီကေစားထားတဲ့ မုန်းရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရတာကို ကြိုက်တယ်လို့ ပြောရမှာပါပဲ။
အနမ်းတွေရှည်ကြာလာတော့ ထိန်းချုပ်ဖို့ ခက်ခဲလာတာမို့ မနည်းထိန်းချုပ်ပြီး ရပ်လိုက်ရတယ်။
“တော်တော့မုန်း။ ကိုကိုမုန်းကို ဒီလိုသာဆက်နမ်းနေရင် ထိန်းချုပ်ရ ခက်သွားလိမ့်မယ်။ အိပ်တော့နော် ကိုကို့ခလေးလေးက လိမ္မာတယ်”
“အင်း အဲ့ဒါဆို မနမ်းတော့ဘူး။ ဖက်အိပ်မယ်”
အလင်ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လာပြီး လူကို ဖက်လုံးဖက်သလို ကားယားခွဖက်ထားရင်း အိပ်ပျော်သွားရှာတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ကလေးလေး။ ကျွန်တော်ကတော့ ဒီည အိပ်ပျော်မယ် မထင်တော့ပါဘူးဗျာ။ အရမ်းချစ်တယ် ကိုကို့ရဲ့မုန်းလေး။ အိမ်မက်လှလှမက်ပါစေ ကလေးလေး မွ။
YOU ARE READING
မုန်းရဲ့အလင်းရောင်
Roman d'amourသူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ အဖြူရောင်အလွှာလေးကိုငါအရောင်တွေစွန်းထင်စေမိပီအလင်း မုန်း(မုန်းမာန်) သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့တံတိုင်းကိုငါကျော်ဖို့မရဲဘူးမုန်း အလင်း(အလင်းရောင်) သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ အျဖဴေရာင္အလႊာေလးကိုငါအေရာင္ေတြစြန္းထင္ေစမိပီအလင္း မုန္း(မုန္းမာန္) သူငယ္ခ်င္းဆိ...
