အသက္ထက္မက ခ်စ္ရပါေသာ..💜{complete}

အသက္ထက္မက ခ်စ္ရပါေသာ.၆

Seokjin အိမ္ေ႐ွ႕က မထပဲ အတန္ၾကာသည္အထိ ထိုင္ငိုမိေနေလသည္..

ငိုရလြန္းလို႔ ရိွက္သံေတာင္မထြက္ေတာ့.ေဘးမွ ph ေလးအသံျမည္ေတာ့မွ သတိျပန္ဝင္ကာ..

"Yrr..jin ဘယ္မွာလဲ''
တစ္ဖက္လူဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိပဲ အာျပဲလ်ွာျပဲနဲ႔ေအာ္ေနေသာ hoseok ပင္..

Jin လည္းထိုေနရာမွ ထရပ္ကာ

"ငါလာေတာ့မွာ မေရာက္ေသးဘူး hoseok ရ''

"ေအးအာ့တာဆိုလည္းျမန္ျမန္လာ..ဒီမွာငါတစ္ေယာက္ထဲ''

"Yoongi ေရာ''

"သူ႔အေမေဆးသြားယူခိုင္းလို႔ ေဆးရံုသြားတယ္''

"ေအးေအးလာၿပီ.ခဏေစာင့္ hoseok ေလး''

Jin ph ခ်ၿပီး ေက်ာင္းသို႔ျမန္ျမန္ထြက္လာေလသည္.

"Jin ေတာ္ေသးတယ္ မင္းေရာက္လာလို႔''

"Yoongi ေရာ''

"ျပန္မလာေသးဘူး''

Jin နဲ႔ hoseok ႏွစ္ေယာက္သား စကားမ်ားေနၾကရင္း hoseok က jin ကိုစိတ္ေပ်ာ္ေအာင္ ိုလိုစလိုက္ဒီလိုစလိုက္နဲ႔

"Jin ငါတို႔ အတန္းလစ္ၾကမယ္''

"ေအး''

သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူပီပီ ႏွစ္ခါမေခၚရ.jin နဲ႔ hoseok အခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ yoongi နဲ႔တိုးေရာ..

"Yoongi ငါတို႔အတန္းလစ္မလို႔''

"A.အေတာ္ပဲ ငါ လည္း jin ကိုေျပာစရာ႐ွိတယ္''

သူတို႔သံုးေယာက္အတန္းလစ္ၿပီး ပန္းျခံတစ္ခုသို႔ထြက္လာေလသည္.

Yoongi လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုး jin ကိုအကဲခက္ရင္း

"Jin...''

"အင္း..ဘာလဲ yoongi''

"မင္းလူႀကီးနဲ႔ အဆင္ေျပလား''

Yoongi အေမးေၾကာင့္ jin မ်က္ႏွာပ်က္သြားေတာ့
Hoseok မွ

"Yoongi မင္းတစ္ခုခုသိလို႔လား''

"ငါေမးတာ ေျဖပါ''

"ငါ...ငါတို႔ စိတ္ဆိုးေနၾကယံုပါ''
Yoongi မဲ့ျပံဳး ျပံဳးလိုက္ရင္းလက္ထဲမွ ph ကိုထုတ္ကာ

"မင္း လူႀကီးက မင္းကိုေရာ ခ်စ္ေသးလား''

Yoongi စကားေၾကာင့္ jin ေျပာစရာမ်ားမ႐ွိ..
လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ ph ေပၚမွာေတာ့ namjoon
နဲ႔ ေဆးရံုဝတ္စံုဝတ္ထားတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
ပံု...