HIDDEN FILES 1

CHAPTER 29: REQUIEM OF THE PAST

CHAPTER 29: REQUIEM OF THE PAST

JADE

"Don't kill her yet Ash" Raven remarked.

Patuloy parin ang buhos ng malakas na ulan. Nilalamig na ako at sobrang nababasa na rin mula ulo hanggang paa na may putik pa talaga sa iba't ibang parte ng aking katawan kasama ang iilang mahapding sugat na tinamo ko kanina. Masakit din ang buong katawan ko na gusto ko nalang matulog pero hindi ko magawa dahil sa kanilang dalawa.

Matinis ang tunog ng bawat yapak ni Raven nang tumigil siya sa harapan ay malakas niyang sinipa ang aking mukha na akala ko lilipad na 'yung ulo ko. Ang sakit nun na parang nayanig ang ulo ko, bahagya rin akong nahilo sabaya napada sa lupa at naramdaman parin ang sakit sa namumula ko ngayong pisngi.

Akala ko doon magtatapos dahil sinipa niya ako ulit sa tiyan sabay malakas na inipakan. Inangat ko ang aking tingin kung saan nagtama ang aming mga mata imbes na takot ay kakaiba ang naramdaman ko. Tinutukan niya ako ng baril sa noo habang matalim nakatitig sa'kin. Kasabay nun ay kumidlat sa madilim na kalangitan dahilan na mas masilayan ko ang nakakatakot niyang mukha.

Agad na sumakit ang ulo ko dahilan na mariin na pinikit ang mga mata at gamiy ang dalawang kamay napahawak ako roon. Napasigaw din ako sa sakit na parang malakas pinupok-pok ang ulo ko ngunit hindi lang iyon ang naramdaman ko dahil may nakikita akong imahe sa isipan.

Ang ginawa ni Raven ay nakita ko na noon. Lalo na sumakit ang ulo ko ng iniisip ko iyon. Parang nagkita na kami noon ngunit ang hirap na maalala s'ya kahit anong gawin ko hanggang umulit ang ginawa niya na pinapalitan ng bagong imahe. It was first kinda blurry but when I wanted to think again my head hurt like hell. Kahit may sinasabi sa akin si Raven ay hindi ko iyon naririnig dahil ang tanging nasa isipan ko ay ang sakit at parang nabingi ako sandali.

Kahit patak ng ulan ay hindi ko marinig. Naramdaman ko nalang na sinipa ako ni Raven sa likuran sabay na hinila ang buhok ko na parang makuha iyon sa ulo ko. Parang bumalik ang lahat ng senses ko ngunit agad iyon napalitan ng ibang alala kaya't mas dumoble ang sakit. Ginawa ko ang aking makakayang kumawala sa pagkahawak niya at dumistansya muna. Pero bago ako makawala ay pinutukan niya ako ng baril dahilan na madaplisan ang balikat ko. Mas sumakit ang ulo ko ng may nalala akong kaparehas na eksena.

Ang isang kamay ko ay napahawak sa sugat sa balikat habang iyong isa ay sa ulo ko. Pinikit ko ang aking mga mata dahil parang hindi ko kakayanin ang sakit pero ilang sandali ay inimulat ko.

The smell of the soil being wet from the rain, sounds of heavily poured rainfall and loud thunders with several lightining strikes. Infront of me I saw Bryce laying down on the ground that reminds me of something again and somehow trigger in the back of my mind.

Blood and water mixing together.

A familiar scene that happen before.

It was also under the rain with bodies laying infront of me covered in blood and water that comes from the rain. People holding the guns that also pointed in my direction. Fear and anger was felt all over my system with my cold hands that was trembling uncontrollably.

Napasabunot ako sa sarili kung buhok tapos ay lumuhod sa lupa at yumuko hanggang tumama ang noo ko sa putik. Mariin kung pinikit ang naluluha kung mga mata. Buong lakas akong sumigaw dahil sa sakit na umalingawngaw sa buong port ang boses ko. Hindi ako tumigil ng wala rin sa pagtigil pagpasok ang memories ko na parang lahat ay nagflash sa loob ng isipan ko. Kahit pinagilan ako nila Ash at Raven ay sumigaw parin ako hanggang sumakit ang lalamunan ko at mas pinalakas ang boses ko.

Hindi ko alam kung gaano katagal iyon nangyari na sigaw lamang ako ng sigaw sa sakit hanggang unti-unting bumabalik ang nawawala kung alala. Ngunit sa isang iglap ay nawalan ako ng malay sabay natumba sa lupa at nilamon ng kadiliman sa hindi ko alam na kadahilanan.