Tik tak tik tak.
Zaman daralırken donakalmış bir şekilde perdenin arkasından eve yaklaşan celladıma bakıyordum.
Bilmek istediğim şey neydi?.
Son nefeslerimi nasıl vereceğim mi?.
Peki görmek istediğim şey neydi?
Nasıl acı çekeceğim mi?.
Pencer...
Tepemde öten alarmı kapattım mecbur kalkmak zorundayım çünkü tekrar yatsam odama gelip beni kaldıracak bir annem yok.
Zorda olsa kalkmayı başarmıştım. Başka şansım varmış gibi. Banyodaki rutin işlerimi halledip odama geri döndüm sandalyemin üstüne çıkıp bana tatlı tatlı bakan karameli kucağıma alarak mutfağa indim.
Dolabın önüne geldiğimde karamele mama çıkarırken çoktan ağzı sulanmıştı bile. Gülerek mama kabına mama ve su kabındaki suyu dökerek yeni su koyarak eğildiğim yerden kalktım ve odama çıkmak için uyuşuk uyuşuk ilerledim.
Odama çıkarken her zamanki gibi komidindeki aile fotoğraflarımız tekrar gözüme çarpmıştı. Hadi ama ne kadar mutluyduk. Ahh baba.
Derin bir nefes vererek odama çıktım. Dolabımın önüne geçip ne giyeceğime karar vermeye çalıştım. Dolap ağzına kadar dolu olsa dahi birçoğumuz aynı şeyi yapıyoruz.
Sonunda begendigim şeyleri elime alarak kombinimi hazırlamıştım. Uyuşuk bir şekilde giyinmeye başlamıştım.
Giyinip aynaya baktığımda her zamanki gibi güzeldim. Kendimi beğenmiş bir insan asla olmadım ama insan kendini sevmeli ve güzel bulmalı değilmi?.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Makyaj masama ilerleyerek hafif makyaj yaparak kalktım sanırım kendimi beğenmesem yine makyaj yapmam. Akşam sileceğim ve yüzüme zarar verecek bir şey için neden saatlerce uğraşayım.
Boy aynasından kendime tam puan vererek çantamı sırtıma geçirdim. Resim çantamı da sağ koluma takarak odamdan çıktım.
Karamel mamasını yemiş koltukta yatarak dışarıyı izliyordu. Gülerek yanına gidip küçük burnunu öptüm ve kafasını okşayarak el salladım.
Siyah botlarımi giyerek kapıyı kitledim ve asansörle giriş kata inerek kendimi temiz havaya bıraktım.
Saat 9 buçuk olmasına rağmen bugün dışarısı çok sakindı. Yada bana öyle geliyordu.
Bomboş yolda trafik ışıklarına baktığımda yanan yeşil ışıkla adımladım. 3 adım atmıştım ki solumdan gelen araba sesiyle soluma baktım. Demekki trafik canavarları için trafik ışıklarının bir anlamı yoktu.
Simsiyah araba büyük bir hızla üstüme gelirken bu malın derdi ne diye bakıyordum. Bana çarpacak hali yok ya. Belkide yanlış düşünüyordum. Çünkü son hız üzerime gelmeye devam ediyordu.
Araba fren yaparken ben çoktan 2 3 adim atmış yürürken kapı sesiyle lanet okumaya başladım. Bide gel sabah sabah bunlarla uğraş.
Büyük bir hiddetle ve yüksek sesle bana bağıran adama baktım.
