Erina

Χάρης

Έλλη

  Έχουν περάσει δύο βδομάδες από εκείνο το βράδυ που άκουσα την γυναίκα και από τον φόβο μου δεν είχα ξανά ανοίξει εκείνο το ντουλάπι και ούτε είχα διαβάσει καθόλου το ημερολόγιο.
    Οι μέρες μου περνούσαν ήρεμα με βιντεοκλήσεις με φίλους  και αρκετές ταινίες μιας που δεν είχα τίποτα άλλο να κάνω . Έτσι αποφάσισα μια μέρα να βγω από το σπίτι και να εξερευνήσω το χωριό.
    Καθώς περπατούσα αρκετή ώρα και χωρίς να δω ίχνος πολιτισμού, μιας που το σπίτι μου ήταν πολύ απομονωμένο , αποφάσισα να ρωτήσω κάποιον που πλησίαζε από μακριά , πόσα μέτρα είναι ακόμη για την πλατεία του χωριού. Όταν με πλησίασε , με κοίταξε εξαιταστικα και ύστερα με ρώτησε αδιάφορα << χάθηκες>> του κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά και του εκανα την ερώτηση που ήθελα να ττ κάνω εξαρχής ( για την πλατεία) . Εκείνος αγνόησε την ερώτηση μου και με ρώτησε:
- Μένεις σε αυτό το σπίτι που είναι απομονωμένο εδώ πιο πάνω ?
- Ναι γιατί ?
- Τίποτα απλά σε λυπάμαι. Είπε κι ενα μικρό γελακι βγήκε από τα χείλη τού. Φανερά εκνευρισμένη τον ρώτησα που βρίσκει το αστείο και εκείνος ξέσπασε στα γέλια και ύστερα μου είπε:
- Ηρέμησε . Λοιπόν πως σε λένε?
- Έλλη... Απάντησα μονολεκτικά και ανυπομονούσα να με άφησει ήσυχη.
- Εμένα Χάρη . Δεν του απάντησα  και άρχισα να περπατάω πίσω προς το σπίτι μου .
- Δεν θα πας στην πλατεία τελικά. Τον άκουσα να ρωτάει πιο πολύ για να σπάσει πλάκα μαζί μου παρά από ενδιαφέρον. Ούτε πάλι δεν του  απάντησα και συνέχισα τον δρόμο μου σχεδόν τρέχοντας.
  Έτρεχα για αρκετή ώρα μέχρι  που κουράστηκα και σταματησα λίγο να ξαπωστασω .
- Κουραστικές κιόλας?
Γύρισα τρομαγμένη πίσω μου και είδα τον Χάρη να με κοιτάει έτοιμος να γελάσει. Τον αγνόησα και συνέχισα τον δρόμο μου περπατώντας αυτή την φορά και αυτος με ακολούθησε . Μα τι ήθελε από μένα επιτέλους ούτε καν που με ήξερε... Αυτός σαν να άκουσε την σκέψη  μου είπε:
- Θέλω να δω από κοντά αυτό το σπίτι για το οποίο έχουν βγει τόσοι θρύλοι. Επισης θέλω να δω το μέρος που έθαψαν την μάγισσα.
- Τι πράγμα ?????
- Μα καλά μένεις σε αυτό το σπίτι και δεν ξες την ιστορία της μάγισσας?
Με κοίταξε για λίγα λεπτά και ύστερα συνέχισε:
- Λοιπόν ένας από τους θρύλους λέει πως η μάγισσα όταν γέννησε το πρώτο της παιδί το θυσίασε στον διάβολο. Αυτό λένε πως είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει μια μάγισσα σε αυτόν. Ύστερα αφού το σκότωσε το μαγείρεψε και το έδωσε στον άντρα της. Εκείνος όταν κατάλαβε τι έτρωγε δεν άντεξε την συμφορά που τον είχε βρει και αυτοκτόνησε. Ο πατέρας της μαθαίνοντας τι έκανε η μεγαλύτερη του κόρη , την σκότωσε κρεμαζοντας την στην μεγάλη βερικοκιά και την έθαψε  ύστερα ακριβώς κάτω από το δέντρο. Εκείνη για να τον εκδικηθεί για τον θάνατο της τον κυρίευσε και τον έβαλε να σκοτώσει όλα τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Μόνο η μικρότερη κόρη και ο γιός της που ήταν μόλις τεσσάρων ετών γλύτωσαν. Μάλιστα λένε πως κατά την διάρκεια της ύπνωσης του από την μάγισσα τα μάτια του από καστανά είχαν γίνει γαλάζια ....
  Εγώ μην έχοντας τι να πω καθόμουν και τον κοιταγα σαν χαζή και προσπαθούσα να καταλάβω αν όντως όλα αυτά ήταν αλήθεια , μέχρι που διέκοψε τις σκέψεις μου :
- Δεν πιστεύω να πιστεύεις σε αυτές τις βλακείες έτσι?
Εγώ κούνησα απλά το κεφάλι μου αρνητικά αλλά δεν φαίνεται να με πίστεψε.
  Μετά από λίγο χρονικό διάστημα φτάσαμε στο σπίτι μου και τον ρώτησα αν ήθελε να μπει τελικά μέσα . Εκείνος μου είπε πως είχε περάσει η ώρα και πως έπρεπε να πάει σπίτι του αλλά μου υποσχέθηκε πως θα ερχόταν το  επόμενο πρωί.
  Εγώ μπαίνοντας στην αυλή του σπιτιού πλησίασα διστακτικά την βερικοκιά. Τότε σκέψεις άρχισαν να πλημμυρίζουν το μυαλό μου . Τι και αν όντως όλα αυτά ήταν αλήθεια. Όντως ο παππούς μου πέθανε όταν ο πατέρας μου ήταν τεσσάρων και εκείνη την χρονική περίοδο μετακόμισε με την γιαγιά μου από την Λευκάδα στην Αθήνα...
  Τελικά μετά από ώρα σκέψης αποφάσισα πως ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να μου λύσει τις απορίες μου ήταν η γιαγιά μου . Έτσι αποφάσισα την επόμενη μέρα να την πάρω τηλέφωνο και να της πω τα πάντα ..... Αν όμως εκείνη δεν μου έλεγε την αλήθεια ...?