Erina

Φύλακας άγγελος

Έλλη

Έχουν περάσει αρκετές μέρες από το περίεργο περιστατικό σε εκείνο το σκοτεινό δάσος. Οι πληγές στα πόδια μου έχουν επουλωθει αλλά από τότε νιώθω πως κάτι άλλαξε μέσα μου . Αντιμετωπίζω τα πάντα παθητικά και είμαι συνέχεια κλεισμένη στο δωμάτιο μου χωρίς να μιλάω σε κανέναν από την οικογένεια μου . Οι γονείς μου θεώρησαν ότι η συμπέρασμα μου αυτή οφειλόταν στην κατάσταση της γιαγιάς μου όποτε δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα μαζί μου. Ο αδελφός μου από την άλλη φαίνεται να έχει ξεπεράσει τελείως το γεγονός ότι η γιαγιά είναι άρρωστη ( χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν νοιάζεται για αυτήν) και περνάει τον περισσότερο χρόνο του παίζοντας στον κήπο με το καινούργιο μας κουτάβι το οποίο ο ίδιος μάζεψε από τον δρόμο.
Αφού έχω περάσει τουλάχιστον δύο βδομάδες κλεισμένη στο δωμάτιο μου αποφασίζω να βγω επιτέλους και να κάνω μια βόλτα γύρω από το σπίτι. Μετα από λίγη ώρα φτάνω στην άκρη ενός γκρεμού και κοντό στέκομαι. Ξαφνικά με κυριεύει μια ακαταμάχητη επιθυμία να πέσω. Ήθελα επιτέλους να βάλω ένα τέλος στην ζωή μου εξαιτίας των τελευταίων γεγονότων οπότε προχωρησα και έκανα ένα βήμα στο κενό. Την ώρα που νιώθω τον εαυτό μου να αφήνεται αισθάνομαι ένα δυνατό χέρι να αρπάζει το μπράτσο μου και να με τραβάει προς τα πίσω. Γυρνάω έκπληκτη το κεφάλι και ανακαλύπτω πως αυτός που με τράβηξε με δύναμη ήταν ο Χάρης.
Η έκφραση του προσώπου του ήταν ήρεμη κάτι που μου φάνηκε αρκετά περίεργο από την στιγμή που παραλίγο να αυτοκτονήσω μπροστά στα μάτια του. Με κοίταξε για λίγο σιωπηλός και ύστερα μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω.
Περπατήσαμε για αρκετή ώρα χωρίς να ανταλλάξουμε λέξη μέχρι που φτάσαμε μπροστά από την είσοδο ενος νεκροταφείου. Παραξενευτηκα στην αρχή αλλά όταν εκείνος προχώρησε μέσα δεν δίστασα να τον ακολουθήσω.
Προχωρήσαμε για κάποια λεπτά μέχρι που φτάσαμε περίπου στην μέση του χώρου όπου υπήρχαν δύο όμοιοι τάφοι. Στην πρώτη ταφόπλακα έγραφε Αλέξανδρος Χαριτόπουλος 1945-1980 έχοντας μια φωτογραφία ενός τριανταρη περίπου άντρα.
Ο άντρας στην πρώτη ταφόπλακα μου ήταν εντελώς άγνωστος. Γύρισα με απορία και κοίταξα τον Χάρη. Εκείνος με ένα κούνημα του κεφαλιού του μου έδειξε την δεύτερη ταφόπλακα και τότε διάβασα:
Χαράλαμπος Χαριτόπουλος 1964-1980 και δίπλα υπήρχε μια φωτογραφία του 16χρονου Χάρη...