The Brat Turns To Nobody

Chapter 2

 I dialled Manager Cheng's number. He's my manager simula nung naging model ako. I think mga nasa mid-30's na siya. Mga tatlong rings bago niya sinagot.

"Ghad! Tulungan mo ako Manager. Guess what? Gusto akong ipa stay ni Dadd----"

"I'm sorry Melody. Kinausap na kami ng Daddy mo about that."

"WHAT? Alam mo? Oh Ghad! Do something about this! Hindi pwedeng umalis ako. Buhay at career ko yung nakataya dito! Ano nalang mangyayari kung mawala ako? Yung mga fans kooo!?"

"Sa ngayon, yan pa ang ginagawan namin ng paraan."

"And what about me? I don't like to live there. Nandito ang buhay ko. Kakapirma ko lang ng kontrata sa Z-Cloth Corporation."

Z-Cloth is one of the biggest brand in clothing industry around the globe. At ako lang naman ang kinuha nila as endorser! Imagine sa dami ng modelo sa mundo sa akin pa talaga inoffer ang kontrata. That's a big break for me!

"I'm sorry. Alam mo naman kung gaano ka maimpluwensiya ang daddy mo. Your dad's decision is firm at talagang pursigido siya."

"Arrgh, I hate you!"
Binabaan ko siya. Walang kwenta. Naturingang manager ko pa man din.

Arggggh. Bwisit!

I'm Lianne Melody Ramirez. 18 years old and 100% SPOILED BRAT. Hindi ako maldita. Mainitin lang talaga yung ulo ko. What Lianne wants, Lianne gets.

At syempre, MAGANDA AKO! Magandang-maganda. And I am proud to say that I am beautiful outside---- and uhhh, outside lang talaga.

And yes you read it right. I'm a famous model. They used to call me Melody Star. Well, the word "Melody" comes from my second name and of course "Star" because it shines brilliantly like me. As if like a star that you cannot ever reach and the only thing you can do is to quietly admire them while looking in the sky. Well ganyan ang tingin nila sakin. Most probably mga boys.

  Anyway, It's Sunday. Yeah. This is it. I tried to escape this past few days but uggh, masyadong mahigpit ang security. As if namang may tutulong sakin. I don't have true friends kaya.

Hindi ko rin nakita si Dad simula nung nagkasagutan kami. Oh well ano pa bang bago. Palagi naman siyang wala. It's already a miracle nung nag sabay kami kumain last time.

*knock* *knock*

"Maam handa na po lahat. Nandiyan na po si Manang Dina."

I get my phone and put it in my Hermes bag. Gadgets, wallet and make ups lang ang laman ng bag ko kasi I believe na naayos na nila lahat.

Manang Dina is my yaya since I was young. Siya lang yata ang nakatagal sakin. Oh well trabaho naman niya yan.

Tinignan ko saglit yung mansion before sumakay sa Chevrolet car ko. I sighed. This is it. Melody Star will go to the province. Ghad. My signal kaya doon?

May dalawang nakasunod na security car ng mga Ramirez sa amin. Sigh. Wala nga talaga akong kawala.

While we're on our way, agaw pansin agad yung malaking billboard na nandoon ako. Sa gilid ng malaking picture ko ay may nakalagay na Melody Star.

Napapikit nalang ako. I'll surely miss my wonderful life here huhu

I saw a bank na malapit lang sa road so pinahinto ko muna sa driver namin. Buti naman hininto niya. Baka kasi isipin niyang I'll escape eh. 5,000 nalang yung cash ko since nag bar and shopping ako last week.

-----------

Sumakay ako sa kotseng tulala. WTF? Na freeze yung account ko.
I know he was the one who did this. Uggggh! He is really out of mind. Damn him! Gustong-gusto talaga niyang pahirapan ako. Wala na! Katapusan ko na! Huhuhu! This is reaaally hell! T____T

Yung private chopper yung ginamit namin papuntang impyer-- I mean province. Hindi pa rin ako maka move on na 5,000 lang yung pera ko.

Wala na yung mga securities ni Dad na naghatid samin kanina. Ilang hours din yung biyahe kaya nakakapagod talaga! F*ck hindi ako pwedeng ma stress!

Kanina pa kami nakababa sa private chopper namin and I don't know while we're still here like where's our super mahal na car ba

"Yaya, where's our car ba? Ang tagal naman I can't feel my legs na oh it's been an hour na since we're standing here. Hindi dapat ako pinapahintay."

"Neng, pasensya ka na. Mahirap talaga makakita rito ng masasakyan."

I rolled my eyes. "Why do we need to find one if I have a super mahal na car? siguro naman pinadala yun here ni Dad diba."
Sasagot na sana siya when I noticed na hindi niya dala yung mga things ko.

"Uhh wait, where's my things pala?"

"Ay nandun na sa bahay neng. Hinatid na kaninang madaling araw para hindi na tayo mahirapan."

Gustong-gusto talaga ni Yaya tawagin akong Ineng/Neng. Gross. Ang ganda kaya ng pangalan ko. Pwede namang Melody Star.

Maya-maya may biglang kung ano ang tumigil sa harap namin.

"Oh ayan na pala neng."
.
.
.
.
.

"TRICYCLE?" 0____0

"Ha? Oo ineng traysikel nga to."

"Ghad! No way! Hindi ako sasakay sa pipitsuging bagay na yan!"

"Ay grabe ka naman."- Driver

Oh Ghad! Never in my life na sasakay ako diyan! Masyado akong mayaman for Pete's sake!

"Yaya! Hindi nga sabi ako sasakay diyan!"

"Neng, wala nang ibang masasakyan dito."

"Andami naming car. Ghad! Uhh wait don't tell me hindi nagpadala ng car dito si Dad?"

Yumuko lang siya

"Yaya naman! Bakit hindi ka sumasagot?"

"Sabi nyo po huwag sabihin eh."

Hay. Hinilot ko yung sintido ko and deeply sighed.

Wala nakong nagawa kundi sumakay.

"Aww." Hinimas himas ko yung ulo ko na tumama sa ibabaw

"Anubayan ang liit naman kasi ng bubong eh."

Yung totoo? Wala ba silang pang budget dito?

"Nasan yung seatbelt dito?"

Bahagya silang natawa sa sinabi ko. Tsk. Mga weirdo.