The Mischievous University

Chapter Twenty-two

Chapter Twenty-two

Sassa Akilah Ramirez
8 years old
Assassin

"Pinatay niyo na ba lahat?" Isang malamig na tanong ng aming leader.

I silently nodded when he glanced at my way.

Paalis na kami. I looked back at the scene again. Nakahandusay lahat ang mga bodyguards at puno ng dugo ang kapaligiran. All of their bodies were dismembered.

Nasa loob na ako ng aking kwarto. Madilim. Ang natatangi lang na nagbibigay liwanag ay ang maliit na nagiisang bintana sa taas.

Kulungan. Isa itong kulungan.

Naglalakad ako ngayon, bitbit ang tray ko. Pagkaupo na pagkaupo ko palang sa aking table ay may biglang umupo sa harapan ko. Lumiwanag ang mukha ko nang makita siya ngunit umakto akong walang pakialam.

"You are here." I greeted the guy who was wearing a black mask. "Why?"

"To eat," He casually said the obvious. "And I didn't sit here just because I wanted to."

"Heeeh, is that so..." I chuckled.

"You are not scared of dying, aren't you?" I pursed my lips when he looked at me with those dark eyes. "Stop that look on your face, I'll kill you."

I zipped my mouth and nodded.

Habang kumakain ako ay panay ang silip ko sa lalaking naka-maskara na nasa harapan ko. Ano kaya ang itsura niya?

"Anyway, where's your friend? The guy who was also wearing a mask like you, I mean."

"Silence."

Sassa Akilah Ramirez
9 years old
Assassin

"We are studying? But I hate studying!"

"You don't even know how to spell Science so you obviously need it."

"I-It's because—"

"You are dumb."

I froze. 'Yan ba ang tingin niya sa'kin? Lalo akong napasimangot.

Nilingon ko ang kaibigan niya na nasa kabilang table, tahimik na nag stu-study rin.

Gabi na nang pumasok kami sa loob ng bahay ng isang Judge. Bago pa man kasahin ng isang butler ang kaniyang baril, hiniwa ko na ang kamay nito. Sinaksak ko ang mata niya at hinila ito pababa sa pisngi niya. Napapikit ako nang tamaan ng dugo ang mata ko. Pinunasan ko naman ito gamit ang likod ng kamay.

Sassa Akilah Ramirez
10 years old
Assassin

"I'm losing a lot of braincells just by talking to you." saad ko habang pinakikinggan ang pagtuturo niya.

"It's because you lack of it," He bluntly said. "But atleast you know what braincell is."

"What? I'm not that dumb!"

Naibaba ko na ang lapis na hawak habang siya ay tahimik lang na nagbabasa.

"Hey, what's your name?" I asked while looking at him.

"I don't have a name."

"Why?"

Nilipat niya ang ginagawa sa pagsusulat. Ibinigay niya sa akin iyon pagkatapos. Tinignan ko naman at napasimangot nang makitang sasagutin ko na naman iyon.

"Then, how old are you?"

His brows furrowed, looking irritated... "13 years old." ...but he still answered me.