GiRiŞ VaR... ÇıKıŞ YoKK!!!

8.

YAZARDAN

grup evin her tarafına dağılmıştı. Hepsinin birbirinden sakladığı sırları vardı ve bunu saklamaya çalışıyorlardı. Belki de herşey bilinse daha kolay kurtulurlardı.

Batu gitti... Ateş gitti... Eda gitti.. Sıra kimde peki.

Şimdi kim gidecek.

Edanın aniden ortadan kaybolması üzerine kapı sonuna kadar açıldı ve berk içeri hızla girdi. Eda dan kalan son şey 'seni seviyorum'sözüydü.
Ona bişey olmasından korkuyordu, çaresizlik. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Ama pişmandı.

BERK

"Hayır hayır"

Yeri yumrukluyordum artık, sinirden ağlamaya başladım. Fazlasıyla çaresizim. Birilerinin benden gitmesinden çok yoruldum ve bıktım.

Niye be niye. Naptık biz ha. Neden biz.

Seni bırakmıcam eda, seni bulucam ve bi daha asla bırakmıcam.

Yavaşça ayağa kalktım ve odanın içindeki bir diğer kapıya doğru ilerlemeye başladım.

İREM

Tamam sakin ol irem, bu sefer bulacaksın. Pes etmek yok.

Koridorda yürürken eskimiş duvarlarda ki garip lekeler bu eve bizden önce birilerinin geldiğini gösteriyordu.Acaba nolmuştu.fazlasıyla merak ediyorum ama fazla eşelemek istemiyorum çünkü çıkışımızı dahada zorlaştırıyor.

Ama belkide şimdiyi çözmek için önce geçmişi öğrenmeliyiz.

Etrafa boş boş bakarken dikkatimi çeken bişey oldu. Tavanda bi havalandırma vardı. Belkide bi yere açılıyordur diye düşünerek. Etrafta sandalye arayışına girdim.

Merdivenin arka boşluğunda tek ayağı kırık bir sandalye buldum.başka bir seçenek yok, mecburen bunu kullanıcam.

Sandalyeyi alıp havalandırmanın tam altına yerleştirdim. Yavaşça üstüne çıktım. Kırık olan kısma daha çok yükledim, ağırlık eşit lensin diye.

"Hay lanet boyum"

Boyum kısa olduğu için parmak uçlarıma çıktım ve havalandırmanın kapağını açmaya çalıştım. Aslında eski olduğu için çabucak açıldı.

Kapağı yere attım. Demirin tok sesi koridorda yankılanırken havalandırmaya çıkmaya çalıştım.

Ellerimden destek alarak çıkabileceğimi düşündüm ama olmuyor. Fazla kısayım. Off.

Sandalye nin sırtımızı yasladığımız yerinin(adını bilmiyorum valla) üstüne çıkmaya başladım ama kırık olan ayağı çökmeye başladı.

Hızla çıkıp ellerimden destek alarak zıplarsam yere düşmeden çıkabilirim.

Ve dediğim gibi yaptım, zıpladım ve zıplamam ile sandalye yere çöktü.

Aman bee, lanet olsun çok kötü kokuyor.

Dizlerimin ve ellerimin üzerinde emekleyerek ilerlemeye başladım. Sağ taraf kapalı olduğu için sol tarafa doğru ilerledim.

Karşıma iki yol çıkana kadar emekledim.yol ayrımı gelince durdum ve biraz dinlenmek istedim.

"Ahh lanet olsun, dizlerim acıyo" Dizlerimi ovarken hangi tarafa doğru gideceğime karar vermeye çalışıyorum.

Sağ taraftan ışık geliyor ve sol tarafta karanlık. Tamam peki. Sol taraftan gidicem.

Neden mi çünkü malım.