With A Smile (EXO Fanfic) (Çeviri)

Boşluk

Kütüphanesinde bu hikaye olanların güncelleme geldiğini görünce yaşayacağı şoku düşündümde... Özür dilerim. Benimde yazarken elim ayağım titriyor.

Kim olduğumdan önce bölüm başlığına dikkat çekmek istiyorum. Bu, hikayenin diğer bölümünün başlığıydı. İlayda'nın yarısını çevirebildiği, devamını tamamlayamadığı.

Ben Parang Lee. İlayda'nın dostu, onun tabiriyle Ruh Öküzü. Hikayeyi beraber çeviriyorduk. Oppaismylife nickime geri döndüm. Bi süre Parang Lee olarak kalmıştım. Burdada öyle yazıyor bu yüzden. Her neyse, sadece cesaretimi topladım ve bunu yazıyorum işte. 

Hikayeyi beraber çeviriyorduk. Bir bölüm o, bir bölüm ben. Bu bölümü çevirirken o kadar üşendi ki. Ne zaman bitirdin mi desem ''Yarısını bitirdim, kaldı yarısı ehehehehe ^-^'' diye şirinlik yapardı. 

Bu yazıyı İlayda'yı ilk kaybettiğim andan beri yazmak istiyordum fakat cesaretimi yeni topladım. Biliyor musunuz, İlayda'yı sadece resimlerinden tanıyorum. Sima olarak yani. Bu sitede edindiğim, çok değer verdiğim bi' arkadaş grubum vardı. Onlar sayesinde tanıştım İlayda ile. Ah, o grup mu? Şimdi kim nerede, ne yapıyor bilmiyorum. Tek başımayım işte.

İlayda benim için çok özeldi. Bunu kelimelere dökebileceğimi sanmıyorum. Sesini ilk duyduğumda salak gibi kalmıştım. O kadar inceydi ki, küçük çocukların sesi gibiydi. Sonra, gözleri çok güzeldi. Benimkilerde yeşil ama onunkiler gibi değil. Yazım hatalarımla sevimlice dalga geçerdi. Odasında birlikte oturup hayranı olduğumuz grupların dedikodusunu yapma hayalimizi gerçekleştiremedik ya, en çok o yakıyor canımı. Ona sarılamadım bile. 

Aylarca ne yaşadığımı, nasıl özlediğimi, ne kadar canımın yandığını bir ben biliyorum bir de Allah. Aylarca mesaj bekledim. Şaka yaptım demesini istedim. İnanamadım. Ve İlayda'yı üzen, onu kıran, arkadaşlığını istemeyen insanların vicdan azabı çekmesini diledim. Belki canice gelebilir ama İlayda gitmişken onların gülerek hayatına devam etmesi bana haksızlık gibi geliyordu. Umarım bazen kafalarını yastığa koyduklarında ben ne yaptım diye düşünüyorlardır.

Ben zamanın kıymetini bilemedim. Ölümün bu kadar burnumun ucunda olacağını da tahmin edemedim. Siz, zamanınız varken sevdiklerinizle vakit geçirin. Odanıza kapanıp bilgisayara ya da telefona gömülmeyin. Dışarı çıkın, arkadaşlarınızla vakit geçirin, ailenizle vakit geçirin. Sonradan pişman olmayın.

İlayda vefat edeli 10 ay 2 hafta oluyor. 10 ay 2 haftadır bir parçam eksik. Bu acıtıyor. Şimdi yalnızım işte. İlayda yok. Beni anlayabilen yok. Bu kadar zaman nasıl geçti hatırlamak istemiyorum. Rüyama tek bir kez girdi. Sadece bir kez. 

Yazın, mezarına gittiğimde hiçbir şey yapamadım. Elimi toprağına koyup içim çıkana kadar ağladım sadece. Bir daha gitmek için sabırsızlanıyorum. İletmem gereken mesajlar, anlatmam gereken bir sürü olay var. Daha yanı başında oturup kendi kendime Seventeen'den kimi bias seçerdi acaba diye düşünmem gerek. Hem, Dino'nun noonası olduğu için de dalga geçmeliyim.

Başınızı ağrıtıp, rahatsızlık verdiysem özür dilerim. Ben hikayeyi çevirmeye devam etmek istiyorum. Yavaş yavaş, tatillerde devam edebilirim belki. İlayda bunu isterdi sanırım. Ama okuyan sizsiniz ve emin olamıyorum. Çevirip çevirmemem gerektiğini bana söyleyin olur mu? Yorumlara sormak istediğiniz şeyleri yazabilirsiniz, cevap vereceğim tek tek. Bana özelden de mesaj atabilirsiniz. Çekinmeyin lütfen.

Multiye İlayda ile bir ara çok dinlediğimiz şarkıyı bırakıyorum. Umarım sizinde hoşunuza gider.

Benden bu kadar sanırım.

-