Pagkababa ko ng hagdan ay dumiretso ako sa kusina. Kumuha ako ng maiinom saka tinungo ang sala.
Habang aliw na aliw ako sa panonood sa tv. Bigla na lamang umilaw ang telepeno ni Zai.
Nang tingnan ko ay numero lang ang ng tumatawag ang nakalagay. Ayoko naman itong sagutin. Dahil ba ka sa company itong tawag.
Pero dahil alam kong pagod pa siya at tulog ay ako nalang ang sasagot. Pagka-accept ko ng call ay boses agad ng babae ang bumungad sa akin.
"Zairon! Lumalaki na ang tiyan ko! Nakakahalata na sila mom and dad. Gosh! Kailan mo ba kasi paalisin yang bakla mo?! Sabi mo malapit! na malapit na! Ano na?! Throw that shit as soon as possible. I'm already 5 months pregnant!"
Hindi ko na nakayanan ang mga narinig ko at pinatay ko na ang tawag.
Hindi ko ina-akala na aabot kami sa ganitong sitwasiyon. Hindi ko inakalang magagawa niya ang mga iyon.
Napaka-sakit na. Hindi ko alam kung kakayanin ko pa. Ginawa ko na lahat ng kaya ko. Pero bakit hindi naging sapat ang mga iyon.
Ang buong akala ko tumino na siya.
Napakalaking gulo nitong pinasok niya. Hindi lang siya ang maapektohan nito. Hindi lang ako.
I'm sorry tita. Hindi ko matutupad ang isa mong pangako. Pero pipilitin kong tuparin ang isa. Mahirap pero kakayanin ko. Sisikapin kong mapanatili ang dugo at apelyidong Villareal sa kompaniya.
Hindi na niya dapat malaman ito. Kailangan kong lumayo. Kailangan kong ilayo sa magulong buhay ang buhay na to.
Hindi niya malalaman na 'I'm 2 months pregnant'.
