- მე შენ ხომ მიყვარხარ ქაი მიყვარხარ - ქაი? ქაი ვინ არის? ამ ფიქრებში მინამ უფრო მომიჭირა ხელი. მე კი მინას გვერდით მივუწექი. რა თბილია, ანგელოზს გავს როცა სძინავს. იმედია ისე მოქცევა როგორც საჭიროა. არმინდა რე დაუშავდეს. მინა მხოლოდ ბიზნესისთვისაა მხოლოდ ბიზნესი!
დილას :
თავი საშინლად მტკივა. აქეთ - იქით ვტრიალებ მარჯვნივ კი გამუდმებით ვიღაცას ვეჯახები თვალები გავახილე და ჯანქუქი? აქ რაუნდა? და აი ამომიტივტივდა გუშინ რაც ვიდებილე. ჯანდაბა! ჯანდაბა! თავში დავიწყე ხელების რტყმა როცა მოვრჩი ჯანქუქს შევხედე რასაყვარლად ძინავს. პირი ოდნავ გაღებული აქვს ქვედა ტუჩი კი გამობერილი. პატარა ბავშვს გავს. პრიალა კანით და ალუბლის ფერი ტუჩებით.
- რატო მიყურე? - თავი წამოყო ოფოფმა.
- რა? მე? არა! აქ რაგინდა? - რაღაცეები ვიბოდიალე მან კი სიცილი დაიწყო - რაგაცინებს ოფოფო? აქ შენ მომიყვანე?
- კი. ისე ძალიან მძიმე ხარ ცოტა ჭამე *სიცილი*
- მომშორდი - ეს ვუთხარი ბალიში ვთხლიშე და სარკესთამ მივედი თმა ჩიტის ბუდეს მიგავდა და აი კითხვაც რომელმაც გამაქვავა.
- ქაი ვინ არის?
- შენ საიდან იცი ქაიზე?
- ქა ვინ არის? - კითხვა გაიმეორა მკაცრი ტონით.
- მეგობარია - რათქმაუნდა მოვიტყუე
- მეგობარს უხსნიდი სიყვარულს? ვინ არის ქაი?
- შენი საქმე არ არის!
- არის! - კედელზე მიმახეთქა მეორე ხელი კი კედელს მიარტყა - ვინ არის მეთქი? - ტონს უფრო და უფრო უწევდა.
- ქაი ჩემი შეყვარებულია! - მეც ავუწიე ტონს.
- დაშორდები - ზურგი მაქცია და მშვიდად დაიწყო საუბარი - დაივიწყებს მაგ ვიღაც ქაის.
- რატომ დავივიწყებ? ისე ნუ მელაპარაკები თითქოს ჩემი ნამდვილი ქმარი იყო
- ვარ კიდეც
- არა არხარ ეს ქორწინება მხოლოდ ფორმალურია
- ჯერ
- რა?
- არაფერი - უნდა გამეგრძელებინა როცა ტელეფონმა დამირეკა ეს მია იყო.
*გისმენ მია
*ვინ ჯანდაბა ეს თებროლე?
- თეჰიონი მქვია რით ვერ დაიმახსოვრე? - ვიღაცის ხმა გავიგონე. აქედან მია უჭყაოდა ,,რამნიშვნელობა აქვს რა გქვია მაინც ერთი იდიოტი ხარ''
*რახდება მია?
*ეს ვიღაც თეჰიონი მეუბნება რომ შენი საქმროს მეგობარია
*ჯანქუქის?
*მერავიცი რამნიშვნელობა აქვს. ხომ მოხვალ?
*აბა რა საყვარელო
*კარგი გელოდები.
- ჯანქუქ თეჰიონს იცნობ?
- კი რახდება?
- მია მასთან არის.
- აჰჰ ხო. გუშინ მე ვთხოვე წაეყვანა. ალბათ გააგიჟა გოგო *სიცილი*
- მისამართი მომეცი მია უნდა წამოვიყვანო.
- მე წაგიყვან
- არ არის საჭ........- არც დამამთავრებინა
- არის წამოდი.
ჩავიცვით და ქვემოთ ჩავედით. ყველაფერი დაცარიელებული იყო თითქოს ამ სახლში არავინ ცხოვრობდეს არადა ჯიმინ თან საუბარი მინდოდა. მაგრამ ახლა ალბათ ლოგინშია გაშხლართული და მკვდარივით ძინავს. მე და ჯანქუქი მისი მანქანით წავედით იმ თეჰიონთან. ჯანქუქისგან გავიგე რომ ეს თეჰიონი თავში ავარდნილი ტიპია. მიას თუ ნერვები მოუშალა მოვკლავ ამის უფლება მხოლოდ. მე მაქვს! >_<
მია POV :
- აბა მტირალა მოვა შენი დაქალი?
- ასე კიდე დამიძახებ და სიცოცხლეს დაემშვიდობე
- რომ არა? - ჩემსკენ დაიწყო სვლა მე კი რაც შემეძლო უკან ვიწევდი ბოლოს კი კედელს შევასკდი. აქ რა ჯანდაბა უნდა ამ კედელს -_- - გეშინია? - ისევ ირონიულად ჩაიცინა
- და რატომ უნდა მეშინოდეს?
- იცი მაინც რას ვუშვები შენნაირ გოგოებს? - თქვა და ჩემკენ წამოიწია. მაგრამ მალევე ზარის ხმაზე გაჩერდა - გაგიმართლა ლამაზო - კარისკენ წავიდა და მალევე გააღო კიდეც - ჯანქუქ ძმაო როგორ ხარ.
- კარგად თეჰიონ - უთხრა და მდივანზე ჩამოჯდა.
- კარგად ხარ მია? - ეგრევე ჩენთან მოვიდა მინა.
- კი კარგად ვარ
- თეჰიონ გაიცანი ეს მინაა ჩემი საცოლე - ხელით ანიშნა მინასკენ.
- აბა აქ რაგვაქვს? - თეჰიონი მინას მიუახლოვდა - შენჯც მასავით მტირალააა? - ხელი გამოიშვირა ჩემკენ და აი მივხვდი მინა როგორ გაბრაზდა. სახე შეეცვალა. მინა ვერ იტანს როცა შეურაწყოფას აყენებენ და თუ მე მეხებიან უფრო მწარდება. მისმა ქცევამ კი ეს დაამტკიცა. მინამ იმ ხელზე რომელიც ჩემკენ გამოიშვირა ხელი მოკიდა და მთლიანად თეჰიონი ძირს დაახეთქა. ხო მას ძალა ერჩის და ერთი პერიოდი დადიოდა კიდევაც.
- აბა გაიმეორე რათქვი - მინა უფრო უჭერდა ხელს თეჰიონს
- აჰ მტკივა! გამიშვი!
- მიმისმინე თეჰიონ არვიცი თავი ვინ გგონია და ვისთან გაგდის ასეთი საქციელი ახლა არასწორი ადამიანი აარჩიე. ბოდიში მოიხადე.
- ჯანქუქ ამ შენ ცოლს რამე უთხარი
- მინა - ჯანქუქი მინასკენ წავიდა მაგრამ მინას ყვირილი როგორც კი გაიგონა ადგილზე გაშეშთა
- ბოდიში მოიხადე თქო!
- მინა შეეშვი არავის სჭირდება მისი ბოდიში - ახლა მე მივედი მასთან - მინა გთხოვ - ეს იყო და მინამ თაჰიონი გაუშვა
- წავედით მია - ხელი ჩამავლო და გარეთ გამიყვანა ჯანქუქიც გამოგვყვა. მანქანაში ჩასხედით გზაში ხმა არცერთს ამოგვიღია. მხოლოდ მაშინ დაირღვა სიჩუმე როცა სახლში მივედით.
- მია თავს გაუფრთხილდი
- შენც მინა კარგად ჯანქუქ - მათ დავემშვიდობე მანქანიდან გადმოვედი და სახლში როგორც კი შევაბიჯე ეგრევე აბაზანაში შევვარდი.
ჯანქუქ POV :
მინა ასეთი არასდროს მინახავს. როგორ შეუძლია ასეთ მხიარულ გოგოს რომელიც სულ იცინის ასეთი უხეში გახდეს? მართლა გაოცებული ვარ. ახლაც მის სახეზე ღიმილი გამქრალია და ცეცხლი გიზგიზებს.
- ასეღი არასდროს გინახივარ ხო? - კითხვა დამისვა მინამ ასე აშკარააა რას ვფიქრობ?
- ხო?! ასე როგორ გარდაიქმენი?
- ჯანქუქ მე მხიარულივარ და იშვიათად ვბრაზდები მაგრამ თუ გავბრაზდი ეს იმას ნიშნავს რომ ძალიან გამომიყვანა ადამიანმა წყობილებიდან. მხოლოდ მაშინ ვიქცევი ასე როცა ჩემს საყვარელ ადამიანს შეურაწყოფას აყენებენ ან ზიანს მაშინ ჩემში სხვა მინა იღვიძებს.
- მართლა არ გეტყობა
- ჰო ვიცი. აი მოვედით:) მადლობა რომ მომიყვანე. ნახვამდის - ისევ ის მოკრძალებული მინა
- ნახვამდის
მინა სახლში შევიდა მე კი ჩემს გზას გავუდექი. ჩემს სახლში წავედი და დღევანდელზე ფიქრი დავიწყე. ამ გოგოს მარტივად ვერ დავიმორჩილებ რაც ძალიან არ მომწონს!
მინა POV :
ცოტა დავმშვიდდი ახლა ჯიმინს უნდა დაველაპარაკო. მის ოთახთან მივედი კარზე დავაკაკუნე და როცა დამთანხმდა მაშინ შევედი. ჯიმინი კი წელს ზემით შიშველი იყო.
- ჯიმინ ჯანდაბა ზედა ჩაიცვი - თვალებზე ხელები ავიფარე და უკა შევბრუნდი კარს მთელი ძალით შევასკდი.
- მინა კარგად ხარ? *სიცილი*კარგი რა პირველად მხედავ ასე? *სიცილი* - მე კი დავიბენი მას ასე პირველად არ ვხედავ მაგრამ ახლა რა მეტაკა?
- ხო. მართალიხარ *სიცილი*ჯიმინ სალაპარაკო მაქვს.
- გისმენ - იქვე ლოგინზე დავჯექით
- ჯიმინ...... ტატუები თუ გქონდა რატომ არ თქვი? - ეს იყო და სახეზე ფერი დაკარგა
- მინა შენ გახსოვს?
- კი ყველაფერი მახსოვს რატომ მალავ ტატუებს?
- იცი მინა........ - ცოტახნით შეჩერდა და ხელების თამაში დაიწყო ასე მაშინ იქცევა როცა ნერვიულობის - მე ადრე ბანდაში გავწევრიანდი იქ კი აუცილებელი იყო ტატუ გქონოდა. ამიტომ. გაკეთება მომიწია. რამდენიმე წლის წინ ბანდას ჩამოვშორდი ახლა კი ისევ ბანდაში ვარ - პირდაღებული ვუყურებდი ან რაუნდა მეთქვა? - მინა ამაზე მშობლებს არ ეტყვი ხო?
- ჯიმინ ამ ბანდაში ვინები ხართ?
- ამას ვერ გეტყვი
- ჯანქუქიც თქვენთანაა?
- მინა.....
- ჯიმინ მე მისი ტატუებიც დავინახე
- კი ისიც ჩვენთანაა
- კარგი გასაგებია
- მინა მშობ..... - ისევ გავაწყვეტინე
- არავის არაფერს ვეტყვი - ჯანდაბა ანუ ჩემი ძმა... ამ ფიქრებით დავტოვე მისი ოთახი ჩემს ოთახში შევედი და ზემოდან გადავიშხლართე მალევე კი ჩამეძინა.
დილით :
*ტელეფონის ხმა*
- ჯანდაბა ვინ რეკავს? - ბოლო ხმაზე ვიყვირე ტელეფონს დავხედე და ჯანქუქი ახლა მასთან ლაპარაკი არ მინდა ამიტომ გავუთიშე. ისევ ვცადე ძილის გაგრძელება ბევრი ვიხვანხვალე მაგრამ ვეღარ დავიძინე ამიტომ. ბუზღუნით ავდექი შხაპი მივიღე და სპორტულად ჩავიცვი. მისაღებში ჩავედი ყველას მივესალმე და სასეირნოდ წავედი. მუსიკებში ვიყავი ჩაფლული როცა უკნიდან ვირახუს შეხება ვიგრძენი გავიხედე და........
- ბექიონ - მთელი სხეულით ავეკარი მას.
Vote&Comment, ❤️
