- მოდი აქ - მომქაჩა და მთელი სხეულით მისკენ მიმიზიდა და ვნებიანად მაკოცა. მისგან გათავისუფლებას ვეცადე მაგრამ ჯანდაბა რა ძლიერია. კოცნა როგორც კი გაწყვიტა ძლიერად ჩამეხუტა
- მჭირდები რატომ არ გესმის? ჩემი ხარ სამუდამოდ!
- ჯანქუქ გამიშვი
- არა მიყვარხარ მინა ყველაზე და ყველაფერზე მეტად - უნდა მეპასუხა მაგრამ ეს გველი გამოსისინდა
- ჯანქუქ რახდება?
- რა? არ შეიძლება ჩემს ცოლს ჩავეხუტო?
- რა? შენ მე რა გადამაგდებ? მიმატოვებ?
- კი ზუსტად ისე როგორც შენ მომექეცი წლების წინ - მიის სახე გაბრაზებამ მოიცვა
- ჯანქუქ ასე ვერ მომექცევი განანებ იცოდე
- კი როგორ არა - ხელი დამავლო ჯანქუქმა და გამიყვანა. იუნა კი გაშტერებული დარჩა
1 თცუს შემდეგ
ნაზად ვახელ თვალებს, ვიშმუშნები, ჯანქუქს უფრო ძლიერად ვხვევ ხელს და მის კისერში თავს ვდებ. როგორი ბედნიერი ვარ მასთან მინდა ეს წუთები სამუდამო იყოს.
- ჩემო პრინცესა გაიღვიძე?
-კი საყვარელო - ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე - დღეს რავქნათ?
- ჰმმმ გამახსენდა თეჰიონმა რომ მინა და ბავშვუ მთაში მიყავდა და მითხრა რომ წავყოლოდით
- ჰმმ ძალიან კარგი
- ჰო ახლა კი ჩაიცვი რადგან გვაგვიანდება - სიცილით მითხრა მე კი სწრაფად წამოვხტი კარადა მივვარდი. მალე აარჩიე ტანსაცმელი. შავი შარვალი და ნაცრისფერი დიდი ყელიანი ზედა ჩავიცვი. უკვე ჯანქუქიც მზად იყო ქვემოთ ჩავირბინეთ და მანქანაში ჩავსხედით ბევრი ვიარეთ. გზაში რამდენჯერმე ჩამეძინა კიდევაც და იქ მისულს კარგ ენერგიაზე დავდექი. სახლში შევედი და პირდაპირ ბავშვთან მივვარდი
- ჩემო პრინცესა - კოცნა დავუწყე მთლიანად ჩავკოცნე ჩემი პატარა გოგონა - დეიდას ლამაზი
- ბიძასია - ჯანქუქიც მოვიდა და ნაზად აკოცა.
- აბა ცხელ შოკოლადზე რა აზრის ხართ?
- მე მინდა მია - ტუჩები ავაცლამუნე დივანზე დაბჯექი და ისევ პატარას დავუწყე მოფერება. ნეტავ მე და ჯანქუქ საც გვეყოლოს პატარა არსება. რა კარგი იქნებოდა ნეტა ჯანქუქი რა აზრისაა ამაზე? აუცილებლად ვკითხავ შესაბამის დროს
- აი აიღე მინა - ბავშვი დავაწვინე და ცხელი შოკოლადი ავიღე. ძალიან მომეწონა. როცა დავასრულეთ თოვლში გავედით ბევრუ ვიგუნდავეთ და ვირბინეთ ბოლოს კი თოვლის გუნდებით თოვლის ბაბუა ავაწყეთ თუმცა მე და ჯანქუქს ფეხი აგვისტა და ორივე ძირს დავენარცხეთ და ჩვენი ნაშრომი გავაფუჭეთ
ავტორის POV :
სახლში ყველა ბედნიერი დაბრუნდა თუმცა დაღლილები ამიტომ ყველა რბილ თეთრ ხალიჩაზე დასხდნენ ბუხრის წინ და ცხელ შოკოლადს შეექცნენ. ყველა ბედნიერი იყო ერთმანეთს სიყვარული თვალებით შესცქეროდნენ. ბევრი ილაპარაკეს რაღაცეები გაიხსენეს კიდევაც. ბოლოს კი ყველა თავის რბილ ლოგინში მოკალათდა. მინამ როგორც ყოველთვის ჯანქუქს ფეხი გადაადო ჯანქუქმა კი მინას წელზე ხელი ძლიერად მოხვია და მის კისერში თავი ჩარგო და დაიძინა. თეჰიონმა და მიამ კი ღამე თეთრად გაათენეს რადგან ბავშვი ჭირვეულობდა ამის გამო ადრე მოუწიათ ყველას სახლში დაბრუნება უფრო სწორად საავადმყოფოში რადგან ბავშვი გაესინჯათ. ბოლოს კი დაადგინეს რომ პატარას მუცელი აწუხებდა. ყველაფრის მოგვარების შემდეგ სახლებში დაბრუნდნენ და ძილი გააგრძელეს ყველამ მინას გარდა რამდენჯერმე გულის რევამ შეაწუხა და აბაზანაში გავარდა. მესამედ გასვლაზე აბაზანა მორიელებით იყო გადაჭედილი მინამ კარი სწრაფად დახურა და ბოლო ხმაზე იყვირა
- ააააა.........ჯანქუქ - ისიც მალევე გამოფხიზლდა და მინას თან მიყვარდა - ჯანქუქ მორიელები - ხელით აღნიშნა კარისკენ ჯანქუქ კარი გააღი მაგრამ ეგრე დახურა როცაასეთი ამბავი დაინახა და მინა ქვემოთ ჩაიყვანა.
- კარგი დამშვიდდი ყვეკაფერი კარგადაა
- აააა მორიელი - ისევ დაიყვირა მინამ და ფეხები დივანზე აწია ჯანქუქმა კი ზომები მიიღო. როგორც კი დარწმუნდა რომ. ქვედა სართულზე მორიელები არ იყვნენ მშვიდად დაწვა ორი სხეული დივანზე
- ჯანქუქ წარმოიდგინე ბავშვი რომ. გ ყავდეს რა კარგი იქნებოდა - თქვა მინამ და მუცელზე ხელი მოისვა
- კი ნამდვილად - თითქოს გულ დაწყვეტით თქვა ჯანქუქმა. მინამ კი ამოიხვნეშა და ჯანქუქს ჩაეხუტა. მალევე კი ორივეს ჩაეძინათ.
