The Enigmatic Chick

Truth

Truth 

Cesia's POV

The moment our eyes met was like fairy tale come true. I never expected for this to happen and it is even possible. Tears are racing and hearts are bouncing. Sobra-sobra ang sayang nararamdaman ko ngayon na hindi ko akalang mangyayari pa ito. Ang makitang buhay at mabuti ang kanilang kalagayan ay sapat na para saakin.

" You're here" naluluhang sabi ko.

Tumango siya at tinanggal ang suot niya mask na agad nagpahagulhol saakin ng tuloyan. Tinanggal ko ang nakakabit saaking dextrose at tinakbo ang pagitan namin para mayakap siya. Matagal kung pinangarap ang sandaling ito at ngayon nga ay natupad na.

" I missed you! Akala ko impossible ng mangyari ito" hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kanya at patuloy na naiyak sa kanyang mga balikat.

" I missed you more, Princess" hinigpitan niya rin ang pagkakayakap saakin.

Kahit malabo ang aking paningin ay naaninag ko parin ang babaeng napaka-importante sa buhay ko. Bakas ang pangungulila sa kanyang mga mata kaya kumalas ako sa yakap at lumipat sa kanya. Mahigpit ang aming yakapan at ganun na lamang ang siguridad na naramdaman ko sa oras na iyon.

" We're sorry baby, we can explain" sabi niya pa sa ginta ng yakapan namin.

" I don't need your opinion. As long as you're both alive and here for us, It's more than enough" sabi ko at hinigpitan ang yakap sa takot na baka panaginip lamang ang lahat ng ito.

" You're grown up now. I still remember carrying you around back then" niya pa at tinitigan ako ng mabuti habang hawak ang magkabilang pisngi.

"I am still you're baby Dream, Mommy" muli ko siyang niyakap at hinalikan sa kanyang pisngi.

"How about daddy? Won't you give your  daddy a kiss?" Saad niya kaya agad rin akong lumipat sa kanya ang nagpakarga sa kanyang mga bisig. Pinupog ko siya ng halik sa kanyang mukha gaya ng ginagawa ko noon bata pa.

" You really are still a baby" sabi niya pa habang tumatawa.

Matapos ang nangyari ay agad naman akong nakaramdam ng sakit na mula sa aking sugat. Tumulo rin ang dugo mula sa aking kamay dahil sa biglaang pagtanggal ko sa aking dextrose. Nag-alala rin sila at nataranta sa inakto ko kaya agad na pinatawag si Lance para gamotin ako.

Habang ginagamot ako ay kinakausap naman ngayon ng mga magulang namin sina Drame at ang kambal kong kapatid. Hindi ako makapaniwalang buhay nga sila at magkakasama na kami ngayon. Sisiguraduhin kong wala ng makakapigil sa amin.

"Cesia! Kakain na" nagising ako dahil sa itinuran ni Zeke.

" Nakatulog pala ako" sabi ko at kinusot ang mata ko kaya nasagi ang dextrose na nakasabit.

Inilibot ko ang aking paningin at agad na nakitang natutulog pa rin ang aking kapatid sa aking tabi. Ang iba namin kasama sa ay abala sa paghahanda ng aming kakainin sa lamesa. Agad kung hinanap ang mga magulang ko ngunit hindi ko sila makita.

Mabilis na nagbagsakan ang aking mga luha dahil sa pag aakalang panaginip lang ang lahat at hindi sila totoong buhay.

" Hey baby, why are you crying" natatarantang dumalo si Daddy saakin ng makapasok ito sa silid.

" Akala ko. Akala ko panaginip lang ang nagyari kanina" lumuluhang sambit ko.

" You're not dreaming, we're alive and kicking " sabi niya at niyakap ako na naging dahilan ng malakas kung paghagulhol.