Sevgilisi arkasına dahi bakmadan gittiğinde Kim Jisoo'nun ruhundaki en acı veren ama en güzel yaraları bırakmıştı bu yüzdendir ki saramadı yaralarını genç kız belki de sarmak istemedi ama hepsi ona biricik sevgilisini hatırlatacak bir şeylerin kalma...
O gece yine çok kötü haldeydin,ağlıyordun Taehyung hem de hıçkıra hıçkıra seni kollarımla sarmalayıp göğsüme bastırdım.
Daha çok ağladın,her yerin titriyordu 'unutuyorum' diyordun 'bu hastalık beni mahvediyor zamanla seni de unutacağım' dedin daha çok ağladın sevgilim.
Yüzünü avuçlarımın arasına alıp gözyaşlarımın arasından konuştuğumu hatırlıyorum 'ağlama' diyebildim sana 'ben burdayım sen unutsan da ben unutmam' dedim göz yaşlarıma aldırmadan gülümsedim sana hıçkırıklarımın arasından.
Kollarını saran sen oldun bu defa, son kez sarılıyormuş gibi sarıldın önce saçlarıma bir öpücük kondurdun ardından konuştun 'seni seviyorum' sonra alnıma bir öpücük kondurdun 'seni seviyorum' ardından yaşlı göz pınarlarıma birer öpücük kondurdun 'seni seviyorum' sonra burnuma değdi dudakların ve yine aynı cümle 'seni seviyorum' en sonunda dudaklarımızıbirleştirdin narince sonra gözlerimin tam içine baktın 'seni çok seviyorum'.
Tüm gece yıldızları izleyip ağladık, sonrasında sımsıkı sarmaladın beni kokumu derince çektin içine sanki son defa yapıyormuş gibi ardından son kez mırıldandın 'seni seviyorum jisoo'.
Kızarık gözlerime rağmen kocaman gülümseyip yanıtladım 'seni seviyorum taehyung' kollarının arasında,yıldızların altında hayatımın en huzurlu uykusuna daldım sabah yaşayacağım kabustan habersiz..
Sabah uyandığımda yokluğun sardı bedenimi kalkıp seni aradım, üst katta yoktun merdivenleri inip mutfağa,salona,banyoya heryere baktım ama hiçbir yerde yoktun hiç böyle yapmazdın ki sen.
En sonunda her zaman gittiğimiz sahile gittim keşke gitmeseydim kanım dondu o an işte o an seninle beraber benim de nefesim kesildi o an seninle birlikte öldü ruhum.
Dizlerim bedenimi taşıyamadı yere çöktüm tüm bunların bir kabus olmasını diledim bedenimin her yanına iğneler saplandı sanki sanki kalbimin üstüne bir taş kondu nefes alamadım çünkü benim nefesim sendin Taehyung.
Ardından ambulans sesleri duyuldu kapadım kulaklarımı her yerim titriyor hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
Bilinçsizce yüzüme geçirdiğim tırnaklarım yanaklarımda derin çizikler oluştururken tuzlu gözyaşlarım acısını daha da katlamıştı ama ruhumdaki acıdan onun farkına bile varamadım.
Senin kanlar içindeki bedenini ambulansa bindirip gittiklerinde ikinci bir ambulans gelip beni aldı bir sedyeye yatırıp ellerimi bağladılar sonra kolumda ufak bir acı hissettim gerisi karanlık.
Uyandığımda hastanedeydim hemşirelere hemen seni sordum hepsi sustu 'konuşsanıza' diye bağırdım onlara 'Taehyung'un yaşadığını söylesenize'.
İşte tekrar oluyordu yine titriyordum yine kendime zarar verip çığlık çığlığa ağlıyordum ambulanstayken kolumda hissettiğim acıyı boynumda hissettim bu sefer ve yine karanlık...
-lavinia..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
