Ölme zamanı

1. Yatılı okul

Yaa ben bu aralar çok aksiyon dolu kitaplar okuyorum qaliba. Bir ekşın geldi bana. Yeni kitap yazıyım dedim. Bakalım nasıl olucak :)))))))

"Anne ben o okula gitmek istemiyorum. Hem benim ne güzel arkadaşlarım vardı okulumda. Ne gerek var yani başka okula. Sizede masraf olur yani. O bakımdan diyorum. Ya baba bi şey söylesene. Send-."

"Ayyyy yeter Gece. Başım ağradı. Kime çektin sen çenenden?!"

"Tabii ki sana" dedim ağzımın içinde mırıldanarak.

"O okula gidilecek. O kadar. Hem senin iyiliyin için diyoruz kızım bunu. O okul daha iyi. Biz araştırdık babanla." Büyük bir of çekip babama döndüm. Bu adamda maşallah ağzından bıçakla söz alıyoruz.

"Evet kızım. O okul daha iyi. Orda okuyacaksın" Ne kadarda açıklayıcı oldu ama diyil mi?

"Benim iyiliyim kendim okulumdu. Hem neden banada bahsetmediniz bu konudan? Belki ben istemiyorum?" Dedim ellerimi göğüsümde birleşdirip, ikisine bakarken.

"Sen istesende istemesende o okulda okuyacaksın o kadar. Kaydın yapıldı bile. Yarından itibaren ordasın." Dedi annem sesini yükselterek.

Benim ailemde böyle işte.

Hiç bir zaman kararlarıma saygı duymuyorlar. Kararlarım neyse, söylediyim söze bile inanmıyorlar. Arada bir acaba beni sokaktan mı buldular, o yüzdenmi böyle soğuklar diye düşünmeden edemiyorum.

Gerçi evlatlık olsam nolucak? Zaten 14 yıldır öyle büyüyorum. Bundan sonra öyrensemde bir şey deyişmez benim için.

Başımı aşağı salıp merdivenlere doğru haraketlendim. Annemin buz gibi çıkan sesiyle yerimde kaldım.

"Bu arada okulun yatılı. Bavulunu hazırla."

Bir insan ne kadar umursamaz olur? Benim annem kadar. Sanki beni o büyütmemiş gibi evden atmaya çalışıyor. Bu kadarmı deyersizim yani gözlerinde?

Onlara taraf dönüp gözlerinin içine baktım. Bir qram bile duygu yoktu. Babama bakınca sadece başını olumsuzca salladı.

Ne annem ne babamla aram iyiydi. Bir keresinde bile 'nasılsın kızım?'diye sormamışdır babam. Annem neyse soğuk olsa bile az çok ilgilenir benimle. Hiç diyil bir kızı olduğu aklında yani. Ama hiç sevilme hissini tatmadım ben. Ne bahtsızım ama diyil mi?

"Tamam öyle olsun" diyip merdivenlerden koşar adım çıkmaya başladım. Biliyordum zaten ne kadar çene döksemde fikirlerinden geri dönmezlerdi. Yani bunca yıllık deneyimimden yola çıkarak söylüyorum bunu.

Odama girip kapıyı kilitledim. Yatağıma oturup öylece duvarlara bakmaya başladım. En iyi huyumdur öylece duvarlara bakmak.

Yani düşünüyorum düşünüyorum anlayamıyorum. Bir insanı sekiz yıldır okuduğu okuldan niye alırlar yani? Hemde yatılı okula. Ben bu zamana kadar hiç okul deyişdirmedim. İlk okuldan beri gitdiyim okuldayım ben. Aynı zamanda hiç ayrı kalmadım ailemden. Yani gezilere filan bile gitmedim. Kampa hiç yani. Şimdi ben nasıl yapıcam orda?!

Uffffff....

"Kendini tanıtsana gerizekalı!"

Hahh bir sen eksikdin içses buyur sende. Ben size kendimi tanıtmadım diyilmi? O zaman biraz yaklaşın ekrana. Eveeeeeeeeet! Ay Güldüy Güldüy Çocuklardaki kız gibi dedim dimi?

Ben Gece Aksoy. Anne ve babasının ilk kızı olmağıma bakmayarak, deyersiz biri. 14 yaşına yeni basmış, bu yaşına kadar evcil hayvan gibi evde büyütülmüş bir genç kız. Bir erkek kardeşim var. Benden 3 yaş küçük. İsmini sonra söylerim. Vaktim yok,bavul hazırlamalıyım. Evet işte kardeşimlede hiç anlaşamayız.

Hakikaten benim ne qarip bir düzenim var?!  İnşallah anlamışsınızdır arkadaşlarım.

Arkadaşım yok denile bilecek kadar az. Sınıf arkadaşlarımdan en iyi anlaşdığım arkadaşım var. İsmini söyliyemmi?Eh madem. İlerliyen zamanlarda söylemeyi unuturum falan şimdi söyliyeyim. Canım arkadaşım Banu. Ama onlada kaç aydır konuşmuyoruz.

Olmaz olsun Covid-19 virüsü! Bütün düzenimizi alt üst etdi. Okullar kapandı ve ben arkadaşımla konuşamadım. Araya yaz tatilide girince ara açıldı. Şimdi bu virüs nihayet gitdi ve canım okulum yeniden açıldı. Daha bir ay oldu okullar açılalı ve ben hoppp yatılı okula.

Bunu ona söyleyince ne tepki vericek acaba. Haa ben sizinle bunları konuşurken aynı zamanda bavulumu hazırlıyorum. Baktım size anlatacak çok şeyim var, vakit kaybetmeyim diye bir yandanda hazırlıyorum işte.

"Zeki kız seni!"

İçses sen uyumuyormuydun?

"Evet canım! Senin sesine uyandım"

Hay benim sesime. Tamam canım uyu sen.

Şimdi diyeceksiniz içsesin mi uyuyor? Evet canlarım. Benim hayatım anormal olduğu gibi içsesimde öyle. Herkesin içsesinden farklı olarak uyuyor benimki.

Evet bavulumda hazır. Ne kadar gitmek istemesemde bundan başka şansım yok.

Tek sinir olduğum şey fikrimi bile sormadan böyle bir karar almaları. Tamam, hiç bir zaman benim fikrimi önemsememişler. Ama bu seferki başka...

Bu benim hayatım. Benimde fikrimi sormaları lazımdı.

Üstüme pijamalarımı geçirip yatağıma uzandım. Bakalım yarın başımıza ne gelicek...

&&&

Bölüm bitdi....

Bakalım kaç vote ve yorum alıcaz...

Sizi çokkk seviyorummmm:))))))