-16-

32 4 24
                                    

   Rüya, arkasını dönüp Güneş'in arabasının önüne geldiğinde arabaya yaslanıp beklemeye koyuldu. Mekandan ilk çıkan  Ateş Karaca'ydı. Öfke dolu gözlerle Rüya'ya bakarken Rüya kalbinin dediği şeyi yaptı. "Siktir git Ateş!" 

 Ateş, sinirle arabasına binip uzaklaşırken bu sefer gelenler Gece ve Güneş'ti. 

"Helal be, kimin kankası." Gece, hem kendini hem de Rüya'yı överken Rüya merakla konuştu. "Siz neden alkışlıyordunuz?" 

"Hiçbir şey duymadık ama dedik ki Rüya boşuna yapmamıştır, o yüzden. Ama çok iyi vurdun, sen bizden habersiz savunma sanatlarına falan mı yazıldın?" dedi Güneş. 

"Dalga geçme, anlatırım ne dediğini." dedi Rüya babası ve Cemal Karaca gelirken. 

"Rüya kızım, neden böyle bir şey yaptın?!" Cemal Karaca sorgusu başlamıştı. 

"Özür dilerim Cemal amca fakat oğlunuz beni tek gecelik arkadaşlarıyla karıştırdı. Teklifi oldukça çirkindi ve ben de cevabımı verdiğimi düşünüyorum." 

"Ben hesaba çekerim onu kızım, Ateş'in adına özür dilerim. İyi akşamlar." Cemal Karaca yanlarından uzaklaşırken Arif Bey gururla gülümsedi. "İyi yapmışsın güzelim, biz eve geçiyoruz, geç kalmazsınız." 

Gece, Rüya ve Güneş arabaya binip sahile gittiler.  

Bilinmeyen Numara: İyi ki tokat attın yoksa ben inip ağzını burnunu dağıtacaktım onun.

Rüya: Orada mıydın?

Bilinmeyen Numara: Oradaydım ama beni görmedin. 

Rüya: Ateş kahretsin sensin değil mi? Başka biri yoktu orada.

Bilinmeyen Numara: Rüya bir sakin ol. Masada değildim ayrıca Ateş falan da değilim!

Rüya: Demek öyle

Bilinmeyen Numara: Rüya gerçekten Ateş değilim.

Rüya: Her neyse. İyi geceler *22.42*

Bilinmeyen Numara: İyi geceler *22.43*










Kediler ve Şarkılar || textingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin