Whose dream?

Uno

'you are the greatest project you will ever work on'

-

------

"Pang-ilang beses ko na ba sasabihin sayo na ito yung makakabuti sa'yo ha?"

"Ito nga po ba?" My tears began to fall realizing that I have no win in this situation. Lagi namang nangyayari ito, lagi naman akong talo pagdating sa dulo.

"Ito ang makabubuti sa'yo, anak"

My mother's voice began to soften and that moment, I knew that I lost again.

I didn't make a response, my mother step outside my room as she makes me kill my passion,my talent......my dream.

Kelan ba mangyayari na ang kagustuhan ko naman ang masusunod? Kelan ba mangyayari na kaya kong sabihin lahat ng nais kong sabihin? Kelan ba mangyayari na kaya ko nang ipaglaban yung gusto kong gawin sa buhay ko? Kelan ako magiging masaya ng walang sinusunod kundi ang sarili ko?

----

It's Monday and I woke up because I needed to. It's our last exam before this semester ends. I'm taking education as what my parents wants me to take. It's killing me...

"Cally, are you alright?" my sitmate asked and I nodded.

"Yeah."

"You seems so unlively but...Oh nevermind me hahaha" She apologetically smiled at me so I gave her a I'm-ok-smile.

Our Professor gave us the test papers and the instructions before we proceed in answering the exam. It was quite difficult but I was able to answer it all. I was planning on going home but my classmates insist that I should go and celebrate with them.

"I'm sorry, I should go" I said with an apologetically smile but they didn't let me. In the end I found myself talking to my mom on the phone.

"Yes po ma, opo di po ako masyadong magpapagabi...opo kasama ko po mga classmates ko ma...sige po salamat."

---

"Ang ingay!" sigaw ko nang makapasok kami sa isang bar malapit sa school. Hindi kami nahirapang makapasok dahil lahat naman kami ay naka civilian ng suot, karamihan ng tao sa bar na ito ay mga estudyante rin sa pinapasukan namin, schoolmates kumbaga.Narito din siguro sila para mag celebrate ng pagtatapos ng semestre.

"Cally! doon tayo sa table natin oh!" Yumakap si Shez sa aking braso na animo'y mawawala ako. Yes, it's my first time na pumunta sa mga bar na katulad nito. It's not like the bar I imagined, itong bar na ito ay tila ginawa mismo para sa mga estudyante walang nagsisigarilyo, puro makukulay ang inumin parang 'di sila nag se-serve ng hard drinks. Masaya ang tugtog at hindi malalaswa ang mga kasuotan ng mga nandito. Hindi bastusin kumbaga. The ambiance makes me relax somehow. A bar that makes you relax? Funny right haha!

"Here!" Brix, my classmate gave me a drink...

"Try it!" He said tututol sana ako nang ma-curious ako sa lasa. Tikim lang naman...

Unti-unti itong humagod sa lalamunan ko. Hindi sya masyadong matapang ngunit mayroong dating...masarap!

Habang sinisimsim ko ang laman ng aking baso mayroon akong napansing babae na nakaupo sa di kalayuan sa amin. She's making herself drunk! I got curious and when curiosity strikes at me I will feed it until it's satisfied.

"Hey Shez, I'm just going to pee!" I shouted my lungs out 'cause the music is so loud! I got a nod in response.

I walk towards her and I think that she's alone?

"Hey..." Tawag ko sa atensyon nya. She looked up to see my face she gives me a smile and invited me to sit beside her.

"Life is so unfair, I can't live my life on how I want to. And it's making me frustrated! Damn this fucking course!" Nagulat ako sa biglaan nyang pagsasalita but I remained silent and listen to her. I have no right to ask more about it because it's her problem and I didn't know her!

"Hahaha I'm talking to a stranger. I'm saying my shits to a stranger!"  Di makapaniwalang sabi nya na napahawak pa sa kanyang mga labi na animo'y isa itong malaking pagkakasala.

"I-it's okay" I awkwardly said with matching an awkward smile. I don't know what to say!

"Ahmm do you mind if I ask what your problem is?" At dahil isa akong mahiyain ngunit dakilang chismosa eto ako at pinaninindigan 'yon haha!

"No, I can handle." She replied. Wala akong magagawa kung iyon ang nais--

"Fuck. Alam mo ba yung pakiramdam na pinipilit mong gawin yung mga ayaw mong gawin? Ang hirap diba?nakaksakal!" Yes, I know that feeling pero nanatili akong tahimik hinayaan ko syang magpatuloy sa paggsasalita.

"Alam mo ba noong isang araw sobrang hirap ng exam namin pero kailangan kong makakuha ng mataas na score para magkaroon ako ng tuition para sa susunod na linggo! Sobrang natotorture na yung utak ko pero tinutuloy ko pa rin... kahit mahirap...kahit di ko gusto...para sakanila" Matapos nyang sabihin 'yon inistraight nya ang alak na nakalagay sa kanyang baso. I think sobrang lasing na sya.

Sa kabila ng pagkalasing nya kita pa rin sa mga mata nya ang kalungkutan.

'Ganito rin ba ako?'

"Alam mo parehas tayo, ginagawa ko rin ang bagay na hindi ko gusto para lang mapasaya ang mama ko. But it's okay and it's the reality, habang hindi mo sariling pera ang ginagamit mo wala kang karapatan na sumalungat sa kagustuhan nila. I gave up my dream to be an architect and pursue education. Life is just fair because all of us have to struggle to be able to survive, it's just fair because it is unfair." Napatingin sya sa akin dahil sa sinabi ko. I awkwardly make a peace sign siguro ay lasing na rin ako!

Tumayo ako at tinapik ang balikat nya. Ngumiti sya sa akin at ginantihan ko naman iyon ng isang ngiti na mula sa aking puso.

"Tandaan mo na hindi sa lahat ng oras ganito lang ang makakaya nating gawin. Let's continue on struggling! Everything happens for a reason and everything we are going through has its purpose!  See you when I see you!" Tumalikod na ako sa kanya narinig ko syang magpasalamat kaya ginantihan ko ito ng ngiti atsaka siya kinawayan.