Nightmares

Hoofdstuk 2

Ik werd weer wakker, nadat mijn moeder me gister avond had verlaten viel ik weer in slaap (na een heel tijdje liggen woelen en draaien dan). Ik had geen nachtmerries meer. Ik stond op en knalde keihard mijn hoofd tegen de boeken plank die boven mijn bed stond "AU." Meteen greep ik naar mijn hoofd waar een bult op zou groeien, lekker begin van de ochtend. Ik liep naar beneden en keek op de tafel. 'Lieve Emily, je vader en ik zijn vandaag de hele dag weg er ligt geld op de kast XX mam en pap.' Leuk, die zijn ook al weg. Ik maakte ontbijt, trok kleren aan en ging naar school. Ik luisterde muziek, lekker even iets om wakker te worden. Ik zong stilletjes een beetje mee op de fiets "I'm not okay, I'm not okaaaay, I'm not okaaaaaaaay." Opeens fietst er een jongen naast me. Ik kende de jongen, het was Jacob uit mijn klas. Ik zei hi, we begonnen te praten over de leraren en docenten.

Toen we aankwamen bij school gingen we naar binnen. Jacob en ik waren niet echt vrienden we woonden alleen dicht bij elkaar waardoor we samen fietsen als we elkaar tegen komen. Toen we de klas binnen kwamen dacht ik terug aan die nachtmerrie, ik dacht daar al de hele dag aan. Het leek zo echt het was echt eng... Eerst Nederlands dan Engels en dan wiskunde, right effe me hier doorheen slaan. Engels vond ik niet zo erg, Nederlands en wiskunde wel maar vandaag kon ik m'n hoofd er niet bij houden. Eindelijk pauze! Ik ging op m'n oude vertrouwde plek zitten: in de mediatheek, ik las veel en schreef ook ik genoot daar van. "Hallo Emily, je ziet bleekjes. Ben je ziek?" De stem van de vriendelijke mediatheekeresse Mvr. Teusen kwam door mijn gedachte heen, ik dacht even na over de vraag die ik net gehoord had. "Ehm, nou eh, ik ehm ik heb niet zo goed geslapen." Zei ik met mijn zachte stem. "Oeh meisje toch, slechte dromen?" "Ja mevrouw..." Emily nam plaats op een stoel, pakte haar schrift waarin ze schreef en zocht haar lunch, tot haar stomme verbazing is ze die vanochtend vergeten. "Shit, vergeten." Mopperend pakt ze haar etui, ze begint haar nachtmerrie op te schrijven. Ze kan er niks aan doen ze denkt er steeds aan. "Ding-dong." Juist, aardrijkskunde joepie. Nog twee uurtjes dan mag ik naar huis.

De laatste twee uur waren voorbij gekropen. Alleen maar denkend aan het onbekende meisje dat haar neer gestoken heeft in haar droom, ik weet bijna zeker dat ik dat meisje ergens van ken... Ze kwam zo bekend voor. Ik plofte neer op mijn bed. Mam en pap waren er niet dus ik pakte een boek: Blood of Eden. Een paar uur later viel ik in slaap.