Nightmares

Hoodstuk 4

Het was zaterdag, ik zat aan de ontbijt tafel. Mijn ouders waren nog steeds weg ze zouden twee dagen wegblijven. Ik baalde, ik was alleen ik wou niet alleen zijn... Niet nu tenminste. Ik ging weer naar boven ging me weer aankleden en ging naar buiten. Ik liep rustig als gewoonlijk zonder enig sinds aanwijzing hoe ongelofelijk bang ik eigenlijk ben. Overal waar ik keek dacht ik dat meisje te zien. Ik besloot weer naar huis te gaan dus ik draaide me om en liep naar huis.

"Piep piep piep, Hallo met Mera." Mera mijn beste vriendin sinds ik een kleuter was ik moest aan iemand dit vertellen. "Hey Mera met Emily." "Hey Emily! Hoe gaat het?" "Ja, ehm raar... Ik moet je wat vragen kan je zometeen om twee uur komen?" "Waarom raar? Wat is er Emily?" "Niks, vertel ik je straks wel. zie ik je zo?" "Ehm, ja sure zie je zo." Ik hing op en zuchtte, waarom nou? Waarom ik?

"Ding-dong" "Oh daar is Mera" zei ik tegen mezelf. Ik liep naar de deur en opende hem, maar wat ik dat zag staan was Mera niet... Het was het meisje. "Oh Emily wat had ik nou gezegd? Ik zou je altijd blijven volgen, ik zal je altijd proberen te vermoorden." Ze ging achter me staan, snel. Dit was eigenlijk te snel, veel sneller dan dat een menselijk lichaam kon. Ze wurgde me, pijnlijk en langzaam.

Weer schrik ik wakker. Tranen, gillen en opluchting. Ik wist niet waardoor dit kwam maar ik droom altijd over het zelfde meisje. Ik aaide over mijn armen alsof ik het koud had, ik was zo bang. Waarom? Waarom gebeurd dit mij? Waarom moet dit nou? Teveel vragen kwamen in me op. Deze keer kon ik niet meer gaan slapen. Het was 5 uur s'ochtends en ik kroop achter mijn laptop. Daar heb ik de rest van de dag gespendeerd tot mijn ouders terug kwamen.