1. Close to... You (မင်းနဲ့နီးဖို့) Completed

P 7

ဒီနေ့ မနက်အစောကြီးထဲက ခွဲခြားတို့ ခြောက်ယောက် မဟာမြတ်မုနိဘုရားကြီးကို ရောက်နေကြသည်။ အကြောင်းမှာ လင်းသူရနှင့် မြတ်ဘုန်းမောင်တို့၏ 1 year anniversary ဖြစ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသွားဝာာကို နှစ်ယောက်ထဲသွားရမှာ ပျင်းတာကြောင့် အကုန်လုံးကို ကုတင်ပေါ်က ဆွဲချကာ ပတ်နှိုးပြီး လာခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီနေ့ တစ်နေကုန် လင်းသူရတို့နှစ်ယောက်က စားသမျှ ရှင်းမည်ဟု ဆိုခဲ့သည်။

ထိုမနက်က စိုင်းက နွမ်းခါးကို တစ်ရက်လောက် နောက်က ဆိုင်ကယ်လိုက်စီးပါဟု ခေါ်သော်လည်း ခွဲခြားနှင့် မြတ်ဘုန်းမောင်က သဘောမတူပေ။ ထို့ကြောင့် နွမ်းခါးသည် ခွဲခြားနှင့်သာ လိုက်ခဲ့ရတော့သည်။

ဘုရားပေါ်ရောက်တော့ ပုဆိုး၀တ်ခြင်း အမှုတွင် မကျွမ်းကျင်သော နွမ်းခါးက ‌ပုဆိုးစကို လက်နှင့်စုကိုင်ကာ ကပိုကရို ဖြစ်နေသည်။ အလာတုန်းကလည်း မြတ်ဘုန်းမောင် အခန်းထဲ လာကာ ပုဆိုးလည်း ငှားပေးပြီး ၀တ်ပါ၀တ်ပေးခဲ့သည်။ ပုဆိုးက ကြာလေ တရွတ်တိုက်ဖြစ်လာတော့

"ဟိုလေ ကိုမြတ် ကျွန်တော့် ပုဆိုးကျွတ်နေပြီ ပြန်၀တ်ပေးပါလားဟင်"

မြတ်ဘုန်းမောင်က လှည့်ကြည့်ကာ ရယ်လိုက်ပြီး ၀တ်ပေးရန်ကြံလိုက်စဉ် လက်မြန်ခြေမြန် ခွဲခြားက ဘေးဘက်က သူ့ဆီ ဆွဲခေါ်ကာ နွမ်းခါးကို ကျောခိုင်းစေသည်။ နွမ်းခါး၏ ခါးမှတစ်ဆင့် ပုဆိုးကို ခိုင်ခိုင် ပြင်၀တ်ပေးလိုက်သည်။ နွမ်းခါး ကျောလေးတုန်သွားပြီး ကြက်သီးတွေပါ ထလာသည်။ ပြီးတော့ ရင်ဘတ်က တအားခုန်နေတယ်ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိထားမိတော့ ယောင်ရမ်းပြီး လက်နဲ့ဖိထားရသည်။ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ခွဲခြားကို ရင်ခုန်နေရတာလဲ။

"မ၀တ်တတ်ပဲနှင့် ဘာလို့ ၀တ်ခဲ့တာလဲ"

"ငါ အတင်း၀တ်ခိုင်းလိုက်တာ"

ခွဲခြားအမေးကို မြတ်ဘုန်းမောင်က တုံ့ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ရှပ်လက်ရှည် အဖြူကြားလေးကို ပုဆိုးပြာလေး၀တ်ထားသည့် ကောင်လေးက မြန်မာပုံမပေါက်ပဲ နိုင်ငံခြားသားပုံ ပေါက်နေတာမို့ တမျိုးလေး ချစ်ဖို့ကောင်းပြန်သည်။