Մաս 9.

155 34 73
                                    

«Փրկել մեզ չի լինի»

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

«Փրկել մեզ չի լինի»

-Դու հիվանդ ե՞ս:

Հետաքրքրասեր մարդիկ, ովքեր շրջում են իրենց դատարկ, խոժոռված և հարցերով լի հայացքները երեք ընկերուհիների ուղղությամբ, ցանկանում են հայտնաբերել բղավող օրիորդին:
Անին, հանգստացնելով նյարդերը և քաշելով խորը շունչ, նայում է Լանային:Վերջինս նստած է դեմքի ոչինչ չասող արտահայտությամբ, ուսումնասիրում է երկար և նուրբ եղունգները:
Եվան կաշկանդված է, չգիտի ինչպես վարվել:

-Դու հասկանում ե՞ս, որ խորտակում ես կյանքդ քո իսկ ձեռքերով, Լանա՛:

Դեղինաչյան ուղղում է երեսը, ընդունում հպարտ հայացք և պատասխանում հոգեբանի հարցին.

-Ես կորցնելու ոչինչ չունեմ:

Եվան մտածում է վայրկյաններ շարունակ, ապա հայտնում իր կարծիքը՝ ասելով.

-Խոստովանի, որ դու ուղղակի չես ցանկացել վախկոտ, հանձնվող ու պարտվող անձնավորության տպավորություն թողնել:

Երկու ընկերուհիները սպասում են օրիորդի դրական պատասխանին, որը չի հնչում:Լռությունը համաձայնության նշան է:
Անին պարզում է ձեռքերը երկու կողմերում և բարձր ձայնով հայտնում.

-Դե իհա՛րկե, Լանա Տեր-Հովհաննիսյանը պետք ա ամեն հարցում շահած ու հաղթանակած դուրս գա:Լանա Տեր-Հովհաննիսյանը չի սիրում հետ կանգնել ամենահիմար մտքերի իրականացումից:Լանա Տեր-Հովհաննիսյանը չի կարող...

Լանան կոպիտ կերպով ընդհատում է ընկերուհուն.

-Վե՛րջ:Վերջ տուր:Դուք լավ գիտեք ինձ, իմ բնավորությունը:

Կապտականաչ աչքերով օրիորդը կիտում է ժանգագույն հոնքերը և ընդունում մեղավոր հայացք:Նա անհանգստանում է դեղինաչյայի համար, սակայն փորձում է լռել և խոսքերով չցավեցնել:Անին վարվում է հակառակ կերպ. նա դիտմամբ բարձրաձայնում է ճշմարտությունը և կատարած քայլի հետևանքները՝ բացելով մոտ ընկերուհու աչքերը:

Միասին ՄիայնակWhere stories live. Discover now