You are my gallery

part 2

စိမ္းလဲ႕ေရာင္မိမိလက္ထဲကအထုတ္အားေမြ႔ရာေပၚခ်လိုက္ျပီးအခန္းကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ေနမိသည္။
အျပာေရာင္ျခယ္သထားေသာနံရံေပၚမွာေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ေနာက္ခံထားကာျပံဳးရႊင္ေနေသာမိသားစုသံုးေယာက္ပံုေလးခ်ိတ္ဆြဲထားသည္ကိုေတြ႔လိုက္ရေသာအခါစိမ္းလဲ႕ေရာင္ရယ္လိုက္မိသည္။ထိုဓာတ္ပံုေလးအားခပ္ဖြဖြကိုင္လိုက္ျပီး…အတိတ္ကိုျပန္ေတြးမိသည္။
အတိတ္ကလင္းဆစ္အိမ္ဆိုသည္မွာမိသားစုဓာတ္ပံုဆိုတာမေသဆံုးမွီအခ်ိန္အထိမရွိခဲ႕ေပ။ရႈပ္ေထြးတဲ႕မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္းေၾကာင့္မိသားစုဓာတ္ပံုမေျပာနွင့္အေမဆိုတာဘယ္သူဘယ္ပံုမ်ိဳးလဲမသိခဲ႕ေပ။

ဆင္စြယ္ေရာင္ပုရိေဘာဂမ်ားကိုေနရာတက်ခင္းက်င္းထားျပီးရွင္းလင္းေသသပ္ေနပံုအရအရင္စိမ္းလဲ႕ေရာင္ရဲ႕စိတ္ကိုအနည္းငယ္ေတာ့သိလာခဲ႕သည္။

စိမ္းလဲ႕ေရာင္ကုတင္ေပၚကအိတ္ထဲမွပူရွိန္းခ်ိဳခ်ဥ္အားအခြံေဖာက္ကာငံုလိုက္သည္။
အခ်ိန္ေတြၾကာသြားခဲ႕ေပမယ့္မေျပာင္းလဲခဲ႕တဲ႕ဒီအရသာေလးက ကေတာက္ကဆျဖစ္ေနတဲ႕စိမ္းလဲ႕ေရာင္ဘဝအတြက္ခြန္အားတစ္ခုကဲ႕သို့ပင္။

အပိုေျပာတယ္လိုထင္မလား…အခုလိုရုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားတဲ႕အခ်ိန္ကာလ အေနအထား ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္အတိတ္နဲ႕အနာဂတ္တူညီေနတဲ႕ေသးငယ္ေသာအရာတစ္ခုကပင္စိမ္းလဲ႕ေရာင္အတြက္တူညီမႈကိုခံစားေစမိသည္။

'ေဒါက္…ေဒါက္'

ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရေသာတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္အေတြးမွရုန္းထြက္ကာတံခါးဆီသို့ေလ်ွာက္လာခဲ႕သည္။တံခါးဖြင့္လိုက္ေသာအခါလက္တစ္ဖက္ကဖုန္းကိုကိုင္ကာမိမိအားျပံဳးျပလာေသာစိမ္းလဲ႕ေရာင္ရဲ႕အေမကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။

'သား…အဆင္ေျပလား '

မိမိလက္ကိုခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ကာေႏြးေထြးစြာေျပာလိုက္ေသာစိမ္းလဲေရာင္အေမေၾကာင့္အားနာမိသည္။
ကိုယ္ကဟန္ေဆာင္ေနတဲ႕သူတစ္ေယာက္…အမွန္ေတာ့ဒီလိုေႏြးေထြးမႈနဲ႕မထိုက္တန္တဲ႕လူတစ္ေယာက္ပါ…

'သားခန့္ကသားကိုဖုန္းဆက္ပါအံုးတဲ႕…သားခန့္လည္းသားကိုစိတ္ပူေနတာ…သူကစင္ကပူမွာမလို့လာမရဘူးေလ…ဒါေတာင္အတင္းျပန္လာမယ္လုပ္ေနတာ……'