Melez Vampir (Teen Wolf fanfic)

Kaza-10

Bu bölümü yaklaşık 5 bölümdür yazmaya çalışıyorum. Her seferinde vazgeçip birdahaki bölüm yazarım diyorum. Sonunda yazıyorum. Iyi okumalar.
Multi
Taylor Swift-Mean

   #Stiles'dan#

Luce yeniyıla bir dakika kala ortadan kaybolmuştu. Tabii ki de... Ne zaman kıza açılmayı deneyecek olsam ortadan kayboluyor. Bu sefer hem de sarhoş.
3
2
1

Yeni yıla girmiştik. Kapıya doğru ilerledim. Justin kapıda duruyordu. Her ne kadar onunla muhattap olmayı istemesem de onunla konuşmalıydım. Ne yani Luce'e asılsın ben de ona sıcak mı davranayım?!

-"Justin, Luce'i gördün mü?"

-"Az önce çıktı."

    Kapıdan kendimi atmamla soğuk havanın tenime hücum etmesi bir oldu. Etrafta dört döndüm. Ama Luce hiç biryerde yoktu. Genelde Luce kaybolduğunda ormanda olurdu.

~~

     Arabama atladığım gibi orman yolunu tuttum. Hem sürüyor, hem de etrafa bakınıyordum. Tam o anda ormanda bir şey gördüğümü sandım ve oraya odaklanmışken onumde duran çarpmak üzere olduğum kişiyi göremedim.

#Luce#

Araba bana çarptığında birkaç metre ileriye savrulmuştum. Kesinlikle kırıklarım vardı. Gözümü ışığa alışana kadar birkaç kez kırptım. Gözümü açtığım anda Stiles'ı gördüm.

-"Stiles?"

-"Luce? Sen iyi misin? Seni hemen hastaneye götürüyorum. Hem... sen burada ne yapıyorsun? Niye birdenbire gittin?"

   Art  arda sorulan sorular kafamı karıştırıyordu. Bir dakika o şey mi dedi? Hastane? Bu kırıklar en fazla birkaç saate iyileşmiş olur. Off... Keşke bir şey yapabilsem.  Ama şu anki halimden dolayı kımıldayamıyorum bile. Burada ne yaptığımı soruyor. En iyisi Sarhoş numarası yapmak.

-"Ben eve geliyodum. Nerdeyiz biz?"

-"Nerede olduğumuzu boş ver. Hastaneye gittiğimizi bil yeter."

  Beni kucağına aldı ve jipe bindirdi. Hastane yolunu aldık.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-"Sol tarafınızdan araba çarpmış sanırım. Sol kolunuz, bacağınız ve sol kaburgalarınızdan biri kırılmış. Ben alçıları yaptım. Evde istirahat edin." doktorun dedikleri sadece bu gün için geçerliyi. Sabah uyandığımda iyileşmiş olacaktım.
Muayene ettiniz. Sadece sol kolum ve bacağımda çatlak var. Kaburgamda problem yok.

Tam zamanında. Işim bittiğinde Stiles içeri girmişti.

Stiles:

-"Hastane ücretini ve işlemleri hallettim. Ne problemin varmış"

Doktor:

-"Sol kolunda ve bacağında çatlak var. Birkaç gün alçıda kalsa yeter. Sonra alçıları çıkarttırmak için geri gelin."

     Teşekkür edip dışarı çıktık. Ne kadar vampir olsam da şu an bacağım, kolum ve kaburgam kırıktı o yüzden yardım alarak yürümem gerekiyordu. Ben ne kadar koltuk deynegi istesem de Stiles kullanamadığımı anlayınca elimden deynekleri alıp birden beni kucağına aldı. Yine. Bir an soğukluğumdan titredi. Tabii. Kırıklarımı iyileştirmek için vücudum vampire yatkın hâle gelmişti. Şu an 0° altında olabilirdim. Stiles ise soğukluğumu hiç umursamayarak beni taşımaya devam ediyordu.

Ben:

-"Teşekkür ederim."

-"Ne için? Sana arabayla çarptığım için mi?" yüzünde anlayamadığım bir öfke vardı. Ama bu öfke kendisineydi. Yüzünü buruşturdukça gamzesi daha çok belli oluyordu. Ben ise tüm soğukluğuma rağmen kollarında erdiğimi hissediyordum. Arabaya varmıştık. Arabanın yanında bekliyorduk. Hâlâ kucağındaydım. Cevap bekler gibi bir hâli vardı.

-"Önemli değil."

-"Nasıl önemli değil!?! Seni öldürebilirdim!" o kadar bağırmıştı ki bir an titremiştim. Korkmadım da değil. Anlamış olacak ki:

-"Bağırdığım için özür dilerim. Ama şu an senin bana bağırman, kızman gerekiyor."

-"..." beni yerime oturtup arabayı çalıştırdı. Sürerken arada bir bana da bakıyordu. Ben ise hep ona bakıyordum. Hâlâ çok sinirliydi. Hiç düşünmeden vitesin üzerinde duran elini tuttum. Bir süre yüzüme bakıp yola döndü. Ve elimi daha sıkı tuttu. Yüz hatları yumuşamıştı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Evimin önüne gelmiştik.

-"Tamam. Artık gidebilirsin. Ben kendim hallederim."

-"İmkânı yok. Madem sana çarptım, en azından yardımcı olmalıyım. Hem yardım etmek istiyorum da..."

-"Hayır. Zaten hastane masraflarını ödedin. Izin vermiyorum."

#Stiles#

Yüzüne sahte bir somurtma ekledi. Bu haline gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

-"Izin isteyen olmadı, Cadı."

Deyneklerle yürümeye çalışırken(!) kucağıma aldım. Şaşırmış olmalı ki bir an afalladı. Bırakmam için biraz çırpındı. Ama sonra pes etmiş olmalı ki kollarını boynuma sardı ve kafasını göğsüme yasladı. Kendini uykuya teslim etmişti.

     Değdiği heryerim sanki kavruluyordu. Ama birtek anlayamadığım şey vardı. Niye bu kadar soğuktu.

Dayanamadım yeni bölüm yazdım. Her yeni yüklediğim bölüm+3 beğenme +30 görülme alınca yeni bölüm yükleyeceğim. Beğenmeyi ve yorum atmayı unutmayın.