Unraveling Three Worlds (on-going) (slow update)

Chapter 2: Saying Hi

A/N: Si Ren yung nasa picture sa taas. Sabi ko sa inyo machounget iyan eh. Hahaha!

Chapter 2: Saying Hi

Ren's POV:

Reses time......

Kami ulit magkasama ni Kanagi. Were here in the school's cafeteria. Nakakainis nga si Kanagi na naman kasama ko because his to much talkative even he is a boy or man.

Iyan na. Magdadaldal na naman si Kanagi."Ren, pwede ba magtanong?"

"Ano na ba ginagawa mo ngayon? Nagtatanong. Ha-Ha-Ha-Ha." Siya naman pinagtatawanan ko ngayon.

"Hhhmmpppttt!!! President asked me to show Emy around." Ano yung tanong doon?

"So? Ano ang tanong?"

"Would that be a little akward?" Nakakatawa yung mukha niya nung nagtanong pero tinago ko na lang. Mamaya mainis pa sakin iyan. Eh kapag nagalit iyan SUPER SIYAN ang peg niyan.

"Hmmmm........ Nope, it would be unless you follow me. Sabihin mo sa kanya that you have some sort of diarrhea so you can't show her around." Ang galing ko talaga mag suggestion. Nakakatawa.

"Iyon ang gagawa ng sitwasyon more akward and I'm serious, Ren." Seryoso pala siya. It means baka maging SUPER SAIYAN pa siya. It's so creepy.

"And then laugh for no reason And tell her to laugh too." I suggested ulit. Nakakatawa talaga. Hinampas niya muna ang balikat ko malakas. "Arouch naman."

"You're definitely kidding me, Ren. Then forgot it." Sabay snob. Loko talaga ito. Bahala ka sa buhay mooo.

"No i'm not. I'm just stating suggestionswith no trace of seriousness. Hahahaha!" Sabi ko sa kanya. Nakakatawa mukha niya pulang pula na. Bago pa ko mabugahan ng apoy ni Kanagi may tumapik na sa kanya. " Hi Emy." Bati ko doon sa tumapik kay Kanagi.

"Di ka ba magpapakita sakin around?" Tanong ni Emy. Tumayo agad ng mabilis si Kanagi.

"Oh!... Neh! Pagpasensyahan mo na kasi kinukulit ako ni Ren eh...." Sabay kamot sa ulo. Aba loko loko rin itong tao na ito ah, ako pa yung nasisi ngayom.. HMPT!! " hali ka na."

Hay salamat wala na rin kumukulit ngayon sakin. Ang totoo niyan kapag nandiyan si Kanagi kumukulit ako. But i'm matured in everything. Iba lang talaga kay Kanagi. Kumukuha na ko ngayon ng libreng food dito sa cafeteria. Ang sarap dito may sushi pa!

Bumalik na sila dito after 50 Minutes. Lumapit agad ako sa kanila.

"So, how war your date- este Little tour with "Ms. New Girl"?" Tanong ko. Date pa lumabas sa bibig ko kanina. Pambihirang bibig ito oh!

"She has a name naman. Actually, she was kinda cool, kahit di siya masyado nagsasalita." Sagot niya.

"Ginawa mo ba yung sinuggest ko erlier? Sana oo. Para mukha siyang baliw." Hahaha. Kahit matured ako sa tingin nila. Comment ko, di talaga ako matured sa utak. Pero kapag si Kanagi kasama ko parang bumabalik ang pagkabata ko. Bumabakla rin kasi minsan ito si Kanagi eh.

"Ano? Ofcourse....." YES! "not. That's really crazy."

Bigla dumating si Miu para may sabihin na kung anu-ano.

After 5 hours boring in classroom.....

Kkkrrrrriiiiinnnnngggggg Kkkkkrrrrriiiiinnnngggg

Hay salamat uwian na rin! "Oh yes!! Dismissal time na!" Pabulong kong sinabi. "Iwan ko na kayo guys! Bye!"

Actually di pa talaga ako uuwi papanoorin ko sina Kanagi at yung Ms.New Girl kung maguusap. Ako? Spy.

Biglang tinawag ni Ms. New Girl si Kanagi. Yan na ang movie.

"Hey."-Ms. New Girl.

"Oh! Do you need anything?" Sagot naman ni Kanagi.

"May sasabahin muna ako sayo. Thanks for showing me aroung." Tapos nag bow ulit si Ms. New Girl.

"Kanagi Ken. Kanagi na lang." Ok?

"Kanagi." Anyare? Akward na ito makaalis na nga.

------- (Para po makilala niyo ng kaunti si Ren) --------

Umalis na ko doon. Psh. Boring and akward lang yung dalawa saka gusto ko nang umuwi at matulog. May condo ako yung napagipunan ko dahil scholar lang naman ako sa Fukoheina Jinsei School. Sobrang taas ng IQ ko kaya bored ako sa school. Tumaas yun nsimula nung nagbasa ako ng educational books. Nakakalungkot lang wala na yung parents ko. I really love them. Pero sa kasobrahan ako rin natalo sa huli. Ayoko ikwento sa inyo ang nangyari.

"Oh Ren! Hi there. How are you na?" Nanlaki agad mata ko dahil bumalik siya here in the Philippines. For real! Di ako nanaginip sure akk diyan. Waaahhhh!! Di niya lang sinabi sakin. Eh wala rin naman kasi ako cellphone. Daldal ng utak. Aish!" Oh bakit parang nakakita ka ng multo diyan."

Di ko namalayan nakaakbay na pala siya sakin. "Eto, still alive. Ikaw? When did you get back here in the Philippines?."

Siya nga pala si Kuraza ang aking natitirang alam na pinsan na malalapitan anytime, anywhere. Siya ang tumulong sakin nung tinakwil ako ng mga- wag na natin yun pag usapan. Basta nung itinakwil ako tinulungan niya ako at ang tulong niya sakin ay ang pagbigay ng one half na pera for my condo and many things pa.

"Uhmmm... Kanina lang. Napavisita lang akow sa iyo." Tapos ngumisi. Ito talagang babaeng ito kahit kailan di marunong mag salita ng Tagalog. Visita daw? Hahaha!

"Alam mo, Kuraza. You don't need to give me pasalubong pa. Kasi na-" aish bibig ko.

"Wala akong sinabing bibigyan kita ng pasalubong -_-. I know naman na tatanggihan mo dahil sa lahat na ng I gave to you noon." Talaga? Pahiya na ko.

"Oo na. Sige mireyenda muna ikaw sa condo." Alok ko sa kanya.

"Sigeee! Pagkain!!! Yehey!!" Kahit kailan pagkain talaga? Psh.

Nagkwentuhan kami habang kumakain. 9:00 pm na pala. Di namin namalayan ang oras. Nahahawa na ako sa kadaldalan ng babaeng ito eh.

I love you... I love you.... I love you..... I love you...

Ang galing ng tone sa cellphone ng pinsan ko. May tumatawag eh. Wag ka nga.

"Hello?"

"Ah sige."

"Hmmm.... Okay."

"Sige lalabas na ko."

Binaba niya na rin ang call niya sa cellphone niya.

"Sorry insan. Alis na ko. Namiss lang talaga kita kaya andito ako at di ko na namalayan na gabi na nga pala. See you na lang ulit next time. Bye insan." Ohhh! Aalis na si insan.

"Ok lang insan. Bye." Tumakbo na siya palabas. Nakakamiss talaga si insan.

Nasan na kaya yung magulang ko? Alam ko lang kung nasaan man sila ngayon gusto nila lagi akong masaya at kung nasan man sila ngayon alam kong masaya na sila.

Ako? Eto, honestly masunget talaga ako at bipolar. Ppfffttt. Pero di nila alam malungkot rin ako deep inside. Kaya naisipan kong maghanap ng kaibigan. At si Kanagi yun. Childhood friends kami. Pero di ko alam kung bakit magkaiba na kami ngayon ng ugali. Makapit lang naman siya sa condo ko. Sa kanto lang naman siya ng condo ko kaya childhood friend ko siya.

"Daming stars. Sana katabi ko kayo habang nakaupo dito sa kama ko." Pabulong na sabi ko at natulog na rin.
-----

A/N: Meron na kayo nalaman kahit kaunti ngayon kay Ren ha? Masaya na kayo? Or bored. Psh. Sana nagustuhan niyo or na-appreciate lang naman.