'Aradığın seni arayandır'
İki ailenin düşmanlığını bitirmesine karşılık ortaya atılan iki can ve sonrasında yaşananlar...
Yalanlar, ihanetler, sırlar, sevinçler, mutluluklar, aşk, intikam ve tutkuyla harmanlanmış bir hikaye.
Elif Kamer Bozan, hayall...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Ölümden ne korkarsın Korkma ebedi varsın' Yunus Emre
Eylül-2016 İstanbul
'Aşka düşen divane gezer deli olur yar yar...'
"Hey maşallah be sese. Rabbim ne cevherler veriyor verdi mi?" Bakışlarımı ağır bir şekilde sol omzumun üzerinden alkış yaparak gelen Leyla'ya çevirdim.
Üzerine koyu mor çiçekli bir elbise geçirmişti. Uzun sarı saçlarını özenle maşalamış, yüzüne de hafif bir makyaj yapmıştı. Tam bir göçmen güzeliydi. Geldiği Makedonya topraklarının güzelliğini bir hayli getirmişti yanında. Annesinden aldığı genlerin hakkını vermişti.
"Ooo Leyla hanım." dedim elimdeki su kabını kenara bırakıp onu beğeniyle süzerken. Beğeni dolu bakışlarıma cilveli bir şekilde kırıtmıştı. "Ne bu güzellik?"
Çuval giyse bile güzel olacak kızlardandı Leyla. Doğuştan sarı saçlarının altında bir okyanusu andıran mavi irisleri ve yuvarlak pembe suratıyla bakanın içinin eriyeceği bir kızdı.
"Yaa şımarıyorum. Utandırma." dedi elleriyle özenle buklelediği saçlarını geri savurup. Yanaklarına daha da tatlı bir pembelik çökmüştü. "Ayrıca bugün doğum günü olan sensin. Ben şıkır şıkır hazırlandım da sen böyle mi geleceksin? Aşkolsun Elif. Gitmeyeceğim dersen vallahi küserim sana."
Dolgun pembe dudaklarını bir çocuk edasıyla büzdü. Mavi irislerine anlık bir hüzün çöküvermişti. Uçarı hallerinin yanı sıra içinde dört yaşında pembe yanaklı bir kız çocuğu vardı.
"Ya aslında..." dedim tepkisini ölçebilmek ve biraz eğlenmek adına.
"Elif ya. Vallahi küseceğim sana. Kırk yılın başı dışarı çıkmayı kabul etmiştin ekiyor musun şimdi beni? Aşkolsun." Kollarını hiddetle göğsünde bağlayıp alev kırmızısına dönen mavi irislerini kilitledi üzerime.
"Şaka yapıyorum be sende hemen küsme. Ama sakin bir yere gideceğiz. Öyle bol sesli bir yer olursa kendi doğum günüm falan dinlemem seni orada bırakır kaçarım."
"Ay!" Dedi sevinle ellerim birbirine çarpıp. Uçarak yanıma gelip kollarını boynuma doladı. "Ben canım oda arkadaşım. Biriciğim, bu günün en güzel kızı!"
"Tamam tamam cıvıma!" Nefes almama pay dahi bırakmadan ahtapot misali sıktıkça sıkıyordu beni. "Nefes almaya da ihtiyacım var!" Boğuk çıkmıştı sesim.
"Eğer biraz daha sarılma işini abartırsan vazgeçeceğim seninle gelmekten." Nasıl anlayamadığım bir hızda sarıldıysa bana aynı hızda çekti kollarını üzerimden.
