𝖑𝖊𝖆𝖛𝖊 𝖒𝖊 (𝖇𝖓𝖍𝖆)

No One Can Separate Us

--------MİDORİYANIN AĞZINDAN-------

Shoto
"görüşürüz aşkım işim bitince geliceğim"

Dedi ve çıktı.....

Lanet olsun lanet olsun lanet olsu-

...............

Aşağıdan bir ses duydum bu kesinlikle shoto değildi birsürü ayak sesi vardı seslendim

"LÜTFEN Y-YARDIM EDİN"

seslenme üzerine saniyeler geçmeden aiziwa sensei, all might, mic, ve birçok pro kahraman ve polis ekipleri içeri geldi

All might yanıma koştu

"Midoriya shonen"

Dedi ve ellerimdeki kelepçeler kırdı ve bana sarıldı aiziwa sense yanıma gelerek

Tek nefeste
"iyi misin derin yaran var mı?"

"y-yok ama BENİM KACCHAN NIN YANINA GİTMEM GEREK" dedim ve masadan ve kapıya doğru koştum aiziwa sense kolumdan tutu

"hayır olmaz bu çok tehlikeli orayada ekipler gönderildi"

Dolan gözlerimden hiç akmadığı kadar göz yaşı akmaya başladı yalvarırcasına aiziwa seneye baktım

"l-lütfen ona bir şey olursa y-yaşayamam hemde benim yü-yüzümden l-lütfen sensei lütfen?"

Sonlara doğru sesim kısılmıştı...

Aiziwa sensei bana bir süre baktıktan sonra beni sırtına aldı ve...

"sakın ani hareketlerde bulunma"

"te-teşekkür ederim"

Dedi ve binadan çıktık ormanda ilerliyorduk sonunda bağırışma sesleri kulağımıza gelmeye başladı oraya yaklaştıkça seslerin shoto ya ait olduğunu anladım ve sonunda gelmiştik gördüklerime dona kaldım kacchan oturu pozisyon da yerde, shoto ise kafasına silah dayamıştı etraftaki kahraman ve polis ekipleri shoto yu ikna etmeye çalışıyordu ama nafile...

shoto nun gözü bana kaydı...

"i-İzuku?"

Shoto nun dikatti dağılmıştı bunu gören kacchan ayağa kalktı ve kahramanlara doğru koşmaya başladı shoto onu gördüğünde kacchan nın bacağına ateş etti şimdi aralarında 1 2 metre vardı ama kacchan yine kahramlardan uzaktı kacchan ın yüzünü gördüğümde içim parçalandı bacağının acısından yerde iniyordu ve gözlerinden yaşlar akıyordu...

sanki.... sanki dünya durmuştu benim için herşey yavaşlamışdı...

Shoto
"bu kadar yeter"

Bu sözler ardından silah patlama sesi duyuldu......

------BAKUGONUN AĞZINDAN------

Silah patlama sesi duyduğumda canımın acımasını bekledim ama hiçbirşey olmadı titreyen vücudum ile Arkamı döndüm de hayatımın şokunu geçirdim......

"de-deku?"

Zaman durmuştu deku yavaş yavaş yere düşüyordu önüme atlamıştı gözüm göğsündeki tam kalbinin olduğu yere kaydı tişörtü yavaş yavaş kendini kan rengine bırakıyordu....

İstemsizce vücudum deku ya doğru koştum kucağıma düştü. Ses, görüntü hiçbir şeyi algılamıyordum. Zaman kavramı kendini yitirmişti. Kafamı yüzüne çevirdim gözleri kapalıydı ama göz yaşları durmuyordu sıcak kanla beraber akıyordu, ona sımsıkı sarıldım hiç olmadığı kadar içten sarıldım, konuşmak istedim ama konuşamadım, öpmek istedim ama öpemedim, herşeyin iyi olucağını söylemek istedim ama söyleyemedim vücudum kabul etmiyordu hayır bunları değil olduğum durumu kabul edemiyordu birçok kahraman ve polis ekipleri etrafımda benden dekuyu almaya çalışıyorlardı ama nafile benden kimse onu ayıramaz tüm kalbimle sarıldım kafamı kalbine gömdüm 𝐧𝐞 𝐧𝐞𝐟𝐞𝐬 𝐧𝐞 𝐬𝐞𝐬 .......

___________________________

Yazarken ağladığımı fark ettim.....