ភាគ៧

110 6 0
                                    


Morning 🌤

នាងបើកភ្នែកតិចៗគិតដល់រឿងយប់មិញទឹកភ្នែកហូរចុះមក
មិនដឹងខ្លួនក្ដោបដៃយ៉ាងណែលទាំងឈឺមិនគួណាប្រហែស
មួយពេលបែបនេះឡើយសំលេងយំបន្លឺរំខានដំណេករបស់រាងក្រាស់គេងើបទាំងម៉ួម៉ៅ

« បើកភ្នែកមិនទាន់យំដូចអាណាងាប់ »ជុងហ្គុកភ្ងាក់ពីដេកមុខក្រម៉ៅមិនដឹងអីទេយំរំខានរកឯងដេកលួនស្រួលខ្លួនមិន
បានទ្រាំលែងបានចាប់ជិះសេះប្រលែងពីនាក់អាលូវនឹងកុំជោរបើផ្គើនគេឌឺថែមគ្មានឲ្យចាញ់នរណាទេសុំទោសមើលមុខបងជុងហ្គុកឲ្យច្បាស់គ្មានថ្ងៃនោះឡើយ

« ទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំចង់យំសើចស្រេចខ្ញុំលោកឯងកុំចេះចេញឲ្យឆ្ងាយទៅ » Mii ទាញភួយបិទបាំងដើមទ្រូងនាងឃើញ
ភ្នែកជុងហ្គុកចេះតែសម្លឹងមើលវាមិនព្រិចសោះប្រហែលមានគំនិតស្មោកគ្រោកហោះចូលខួរក្បាលម៉ង់នាងសម្លក់
មុខ

« សម្លក់ផងចង់ត្រូវ »

« វាជាភ្នែករបស់ខ្ញុំលោកឯងអីដែរ »

« ភ្នែកអូនក៏ដូចភ្នែកបង » ជុងហ្គុកចាប់ផ្ដើមនិយាយលេប
ខៃសម្ដីគេចង់ញ៉ោះនាងឲ្យខឹងរឿងយប់មិញគេសប្បាយអរមិនស្ទើរទេដែរក្លាយមនុស្សដំបូងរបស់នាងពេលនេះគឺមានសិទ្ធិលើជីវិតនាងពេញច្បាប់ហើយគេលែងខ្វល់នរណាដណ្ដើមឡើយប៉ុន្ដែយប់មិញគេដាក់ជ្រុលមកពីគេ
កំរោលចូលផងទើបធ្ងន់ដៃ

« អាឆ្គួត » Mii ខាំមាត់សង្កត់ចិត្ដនាងមិនត្រូវធ្វើឲ្យគេខឹងឡើយបើគេខឹងទក់សាច់មិនខាននាងរើសជើសនៅស្ងៀម នាងក្រមុំទាញភួយក្របក្បាលខ្ជិលជ្រលក់មាត់មួយនាងគេងបែរខ្នងងរង៉ក់ដាក់គេម៉េចក៏នាងមិនខឹងគេអញ្ចឹងវាចម្លែកណាស់

« ម៉េចខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៍ខឹងចឹងនាងMiiឯងឆ្គួតហើយគេធ្វើ
បាបឯងហេតុអីឯងនៅស្ងៀមឲ្យគេធ្វើបាបទទេ»នាងគិតក្នុង
ចិត្ដវាប្លែកណាស់នៅក្បែរគេមានអារម្មណ៍ថាកក់ក្ដៅសុវត្ថិភាពនាងច្របូកច្របល់ពិបាកបកស្រាយចម្ងល់ជាច្រើនចោទសួរខ្លួនឯងនាងងើបអង្គុយសាកសួរជុងហ្គុកក្រែងនាង
ដឹងចម្លើយខ្លះ

« លោកឈ្មោះចន ជុងហ្គុកមែនទេ »

« អឹម ហើយថី »

❣︎អន្លង់ស្នេហ៍​ ​ចំណងកម្ម❣︎ ( ចប់ )Where stories live. Discover now