ភាគ៨

94 3 0
                                    

ពួកគេធ្វើដំណើរកំសាន្ដអស់រយះពេលជិតមួយអាទិត្យទើប
នាងសុំឲ្យជុងហ្គុកត្រឡប់ទៅវិញព្រោះខ្លាចខាកការងារអំឡុងកំពុងរៀបឡើងយន្ដហោះមានក្រុមឃាតករមួយក្រុមកំពុងឆក់ប្លន់ភ្ងៀវទេសចរណ៍នៅក្នុងប្រលានយន្ដហោះ

« នៅឲ្យស្ងៀមកុំកម្រើបើនរណាហ៊ានរើបន្ដិចយើងបាញ់ចោល ពួកឯងដើរមើលក្នុងកាតាបកាបូបនឹងវ៉ាលីមើលមាស
ប្រាក់ប៉ុន្មានប្រមូលឲ្យអស់មក » មេធំស្រែកបន្លឺប្រាប់កូន
ចៅដេីរប្រមូលលុយកាកតាមបញ្ជារួចយកខ្សែចងដៃពួកគេ

« ស៊ូត អូនលាក់ខ្លួនសិនទៅ ចាំបងចេញជួយ » ជុងហ្គុក
ហុចលិខិតឆ្លងដែននឹងវ៉ាលីឲ្យនាងកាន់រួចរុញឲ្យនាងលាក់
ខ្លួនលួននៅក្នុងបន្ទប់ទឹកតែMiiគ្រវីក្បាលមិនស្របតាមគំនិតគេនាងកាន់ដើមដៃជាប់

« កុំចចេះបងមិនអីទេ ហាមចេញដាច់ខាតបើបងមិនទាន់
ហៅឲ្យបើកទ្វាពីណាស្រែកសួរអូនហាមឆ្លើយតបវាឱ្យ
សោះ បងទៅមិនយូរទេ » ជុងហ្គុកប្រឡះដៃចេញគេបែរ
មុខញញឹមលួងលោមទាញកាំភ្លើងពីចង្កេះខោគេអើតមើលសថភាព

« គេថាមិនអីទេ Mii ឯងកុំតក់ស្លុតឯងត្រូវជឿជាក់លើគេ » Mii សម្រូតខ្លួនអង្គុយលើឥដ្ឋកែវភ្នែកចេះតែមើលទ្វាបន្ទប់ជានិច្ចនាងព្រួយបារម្ភព្រោះតាំងពីចេញពីកោះនាងមិនសូវស្រួលចិត្ដដូចមានប្រថ្នូរថាកើតរឿងអាក្រក់

~~ Junkook ~~

« អាពួកកាកការងារល្អមានមិនធ្វើឯងដើរឆក់ប្លន់ទ្រព្យសម្បត្ដិអ្នកដទៃមានអាសូរទ្រូងពួកគេទេ » ជុងហ្គុកស្រែកជេរក្រុមចោរបោះជំហានវែងៗដើរទៅមុនគ្មានព្រឺរសក់ក្បាលសោះ

« បិទមាត់ឯងគ្មានចំណែកពាក់ពន្ធ័រឿងយើងទេចេញឲ្យ
ឆ្ងាយទៅបើមិនចង់ស្លាប់ » បុរសម្នាក់លើកាំភ្លើងគំរាមនាយ
មុខពារពេញដោយញើសហូរតក់ៗ

« អីយ៉ា គំរាមច្រឡំមនុស្សហើយពៅ ទម្លាក់កាំភ្លើងចុះទាន់យើងមានធម៍មេត្ដា ឯងបោកពួកគេបានតែបោកយើងមិន
បានទេវើយ » រាងក្រាស់ឈានជើងសន្សឹមៗយ៉ាងស្វាហាប់ភ្នែកមើលពួកគេចំៗ ក្លិនជាបិសាចសាយភាយចេញមកខាងក្រៅធ្វើឲ្យប្រលានយន្ដហើរគ្មានអ្នកណាហ៊ានក្អកឬកធំដាក់ជុងហ្គុកឡើយ គេទាញកៅអីអង្គុយលើជើងគង់ទាក់ខ្លាមិនសូវឆ្ងាយពីកន្លែងកើតហេតុ

❣︎អន្លង់ស្នេហ៍​ ​ចំណងកម្ម❣︎ ( ចប់ )Where stories live. Discover now