Hopeloos verliefd

Hoofdstuk 4

Als de laatste bel van de dag is gegaan, staan Kim en Anne al te wachten bij de kluisjes. ‘Zo, jullie hebben er zin in zo te zien!’ zeg ik als ik aan kom lopen. ‘Ja dûh! Wie houdt nou niet van zwemmen?’zegt Kim. ‘Hé, zullen we anders naar het bosbad gaan?’ stelt Anne voor. ‘Ja, dat is echt een goed idee! Ik weet een geheime ingang. Als je daar naar binnen gaat, hoef je niet te betalen!’zeg ik. ‘Cool doen we.’ ‘Maar krijg je dan niet iets van een boete ofzo als je gepakt wordt?’ ‘Nee, dat valt bijna niet op! Er zijn altijd zoveel mensen.’ ‘Ja, dat is waar!’ ‘Nou Lets Go!’ zegt Anne. We pakken snel onze fietsen en gaan langs mijn huis. Ik pak snel wat drinken en chips mee en m’n bikini en handdoek. Dan racen we nog even snel langs het huis van Anne en Kim. Als we bij het bosbad aan komen is het heel erg rustig, zeg maar gerust uitgestorven. ‘Hoe kan het dat het zo leeg is op zo’n warme dag als vandaag?’ ‘Anne, je haalt me de woorden uit de mond.’zegt Kim. ‘Wat maakt het ook uit, laten we gewoon naar binnen gaan. Dat is toch veel leuker als we alleen zijn?’ zeg ik snel. ‘Ja, ja, daar heb je gelijk in….’mompelt Kim.  We klimmen door een gat in het hek, naar het terrein. ‘Laten we ons gewoon hier omkleden.’stelt Anne voor. ‘Ja, das leuk voor jullie ja, maar ik ben wel een meisje.’zeg ik. ‘Nou en, er is toch niemand en als je gewoon een handdoek voordoet, valt er niets te zien.’antwoord Kim. ‘Oké, oké dan.’zeg ik, maar dan spot ik een groepje jongens. ‘Hé!’zeg ik tegen Anne en Kim. ‘Zien jullie die jongens ook, of hallucineer ik nu?’ ‘Nee, nee, ik zie ze ook.’antwoord Kim droog. Het is een groepje van vier jongens. Ik kan ze niet heel goed zien, maar ze zien er best goed uit. ‘Nou ja, geen aandacht aan besteden.’zegt Anne.   Als we ons eenmaal hebben omgekleed springen we het water in. ‘Wat heb jij daar nou?’zegt Anne en hij wijst naar mijn ribben. ‘Owh dat ja, euhm… Ja, dat is een beetje raar. Maar het is zeg maar een aandoening, en dat is ontstoken kraakbeen en het gaat niet meer weg enzo en het doet best veel pijn en het is zó lelijk!’antwoord ik. ‘Nou, zo lelijk is het nou ook weer niet. Het is me echt nog nooit opgevallen.’zegt Kim. ‘Ja, maar laten we lol gaan maken.’zeg ik en op dat moment komt het groepje jongens naar ons toe lopen. ‘Hey, mag ik jullie wat vragen?’ zegt de gene met het rode haar in het Engels. ‘Natuurlijk.’antwoord ik. ‘Wat doen jullie hier?’ ‘Zo als je kan zien, zijn wij aan het zwemmen.’ ‘Ja, maar wij hebben dit zwembad gehuurd. En hoe zijn jullie eigenlijk binnen gekomen?’ ‘Er zit een gat ik het hek hier omheen dus tja…’ ‘Àh slim!’ zegt de jongen met het blonde haar en de lieve kuiltjes in zijn wangen. ‘Maar moeten we nu weg of, mogen we hier gewoon blijven zwemmen?’zegt Anne. ‘Ja, nou van mij mogen jullie hier gewoon blijven. Ik vind het wel leuk om hier vrienden te maken. En jullie?’zegt de jongen die donker bruin haar heeft en hij kijkt de andere aan. ‘Ja, leuk idee.’zegt de jongen met het blonde haar en de prachtige blauwe ogen verlegen. En ook de rest stemt in. We doen eerst een namen rondje. De jongen met de lieve kuiltjes in zijn wangen heet Ashton en is 20 jaar. De jongen met het donkerbruine haar heet Calum en is 19 jaar. De jongen met het rode haar heet Michael. En de jongen met de blonde kuif en de prachtige blauwe ogen is Luke en is 18 jaar. Ze komen uit Australië en zijn blijkbaar een punkrock band, daarom hadden ze het zwembad gehuurd om de gestoorde fans te ontlopen. ‘Sorry, dat we  hier zijn, maar ik wist echt niet dat jullie een band waren.’zeg ik snel. ‘Geeft niet, het is heel gezellig.’zegt Luke snel. ‘Zo, Lukey, chant!’ zegt Michael. ‘Ja, zo zie jij het Michael.’geeft Luke als antwoord met een rood hoofd en hij duikt snel onder water. Daarna hebben we nog wat overgegooid met de bal en hebben elkaar nog nat gegooid.

De middag was echt heel gezellig en het was zo voorbij. We hebben toen nog nummers uitgewisseld en toen zijn we allemaal naar huis gegaan.

Opeens hoor ik een ping.

*Luke* heeeeeyy

*Puck* haaayyyy

*Luke*hoe gaat het?

*Puck*Ja wel goed met jou?

*Luke* Wel goed? Is er iets mis?

*Puck*Owh nee hoor niet echt

*Luke* Wel dus, zal ik anders langs komen?

*Puck* Ja maar je weet niet waar ik woon

*Luke* Geef me dan je adres.

*Puck* hier is mijn adres (adres)

*Luke* okay tot zo.

*Puck * tot zo

 

*DINGDONGGGG* ik ren naar de voordeur en doe hem snel open en daar staat Luke. Omg hij is echt zo knap. ‘Mag ik binnen komen?’ ‘Ja tuurlijk.’zeg ik snel. ‘Wil je wat drinken?’ ‘Ja lekker, heb je cola.’ ‘Ja hoor.’zeg ik en ik schenk een glas cola in. ‘Zullen we naar boven gaan, daar voel ik  me iets veiliger.’ ‘Ja is een goed idee.’antwoord Luke. ‘Dus wat is er nou precies.’zegt Luke als we op mijn kamer zijn. ‘Nou ja, het is niet echt iets dat ik zo een twee drie tegen iemand zou zeggen, en aangezien ik jou nog niet zo lang ken *kuch net drie uur ofzo kuch* durf ik het niet zo goed te zeggen.’ Geef ik maar als antwoord. ‘Ja dat begrijp ik.’zegt Luke. ‘Echt waar?’ ‘Ja tuurlijk. Ik heb ook geheimen die ik met niemand deel.’ ‘Ja, coole lippiercing trouwens! Ik wil er ook zo een.’zeg ik. ‘Echt, Owh cool. Zal ik anders mee gaan als je hem laat zetten?’ ‘Ja leuk idee. Maar ik ben nog maar 15 en ik weet niet hoelang jij hier nog blijft, maar ik mag dus nog geen piercing.’ ‘Owh, maar als ik mee ga, mag het wel. Dan is er iemand bij boven de achttien.’en hij knipoogt. ‘Ja, vet idee! Wanneer kan je en is het duur?’ vraag ik meteen, misschien iets te enthousiast. ‘Ik kan morgen wel, jij ook? En over de kosten moet jij je geen zorgen maken. Ik betaal het wel.’ ‘Ben je gek, dat ga jij niet voor mij betalen. Ik kan morgen trouwens wel.’ ‘Waarom mag ik dat niet voor jou betalen?’ ‘Omdat je me amper kent.’ ‘Ja maar ik weet nu al  dat jij een heel speciaal meisje bent en je een hele goede vriendin van me gaat worden.’zegt Luke. Ik moet blozen, zoiets heeft nog nooit iemand tegen me gezegd. Wel allemaal van die dingen als vieze vuile tering slet, maar dat is ook niet echt lief ofzo. ‘Dankje.’weet ik er met moeite nog uit te krijgen. En hij geeft me een knuffel. ‘Gaat het weer en beetje.’zegt hij. ‘Ja, dankjewel.’antwoord ik. ‘Zal ik hier blijven slapen?’zegt hij. Ik knik. En dan val ik in slaap, in zijn armen.