Dave & Trish & Blake [ON-GOING]

Chapter Seven: The Hurt and Cries

DEDICATION TIME!

Hi @NicoleOctera! If you're reading this. Thanks for reading always my stories and always staying tuned up. Godbless you a lot!

Dave's POV

"Trish, please stop!" I beg her.

Nakita kong napakamot pa siya sa ulo at inis na humarap sa akin. Napatigil naman ako sa ekspresyon na meron siya sa mukha niya ngayon.

Hindi ko akalain na ito ang hahantungan naming dalawa.

Heto yung naging resulta ng nabuo naming feelings para sa isa't-isa.

Hanggang saan ba ito patungo?

Hanggang saan ba tayong dalawa?

Hanggang saan ang ating dulo?

Hanggang saan tayo ilalagay ng tadhana?

Nang makita ko ang ekspresyon ng mukha niya ay siyang kinabiyak na ng puso ko. Nanibugho ako sa naging awra niya dahil sa sobrang lamig.

Hindi na kagaya ng dati ay napakaganda ng ngiti niya sa akin.

"Trish, can we talk?"

"Ano pa bang pag-uusapan Dave? Umalis ka na at ako na ang reresolba sa problemang ito..." Hindi ako makapaniwalang napatingin sa kanya dahil sa sinabi niya.

"Trish ano ka ba? Hoy, lalakeng ka! Ikaw dapat ang mag-explain bakit, hinalikan mo itong kaibigan ko! Ngayon ay pwedeng malagay sa pahamak ang pamilya—

"Raze tumahimik ka. Iwan mo muna kami ni Dave at ako na ang kakausap sa kanya,"

"Trish, kahit ngayon lang ay makinig ka naman sa akin."

"Raze, Raquel. Please?"  Nagpapalitan na ang tingin ko sa kanilang dalawa.

Nagdalawang-isip pa si Raze or Raquel kung tawagin ni Trish kung iwan muna niya kaming dalawa.

Marahan na tumango naman siya sa amin ngunit, masama na ang tingin sa akin at sinesenyasan ako na ako dapat ang mag-explain sa nangyari.

I knew that I had to do this.

Kase, pati eskwelahan namin ay siguradong masisira dahil sa katarantaduhang ginawa ko.

"Now what will you do? What we will do? I told you to never, ever get attached to me again," nasabi niya sa akin na nakatingin lang sa mata.

From that moment...alam kong she mean it and that hurts me in different feelings and different languages.

I bitterly smiled and look at her with my own eyes but, she never even blink a peaceful look. Still the same.

Nakakunot.

"Dave, don't mess up with me anymore. Nakausap na ako ng dean namin at sinabing pati pamilya at dean niyo ay papunta dito sa eskwelahan, para pag-usapan ang tungkol doon sa nangyari. But as far as I remember that it's your fault not mine. So better explain yourself tomorrow in office. Goodluck to you, I'm telling you. Now get off my sight,"

Tila nanigas ako sa mga binitawan niyang mga salita sa akin. Hindi ako nagdalawang isip na pasadahan siyang tingin ngunit, siya ay tumalikod na at parang sinasabing wala lang nangyari.

Trish, I have something to tell you.

"Kahit ganyan ang gawin mo sa akin ay hindi ako mag-give up kahit anong gawin mo pa. Kahit nahihirapan na ako dito ay kakayanin ko. If it's my fault then I really explain myself tomorrow. I'm ready for that, in order just to protect you..."