Cave

1

'Stomme rotouders!' Schreeuw ik, terwijl ik het huis uit ren.
Dit had ik vaker meegemaakt. Maar nog nooit zo erg. Mijn ouders hadden mij zonet weer in elkaar geslagen.
Toen mijn vader mijn arm probeerde te breken was ik weggevlucht. Het huis uit en ik was niet van plan terug te keren. Ik ben woedend op ze. Ik zou wel een plek ergens anders vinden. Voor overlevingsspullen ga ik naar de winkel in het dorp. Gelukkig heb ik geld mee kunnen grissen.

Ik stapt de kruidenierswinkel binnen. Ja, een kruidenierswinkel. Dit zwaar verouderde dorp had nog een kruidenierswinkel.

'Hoi Lieve.' Hoorde ik opeens een zware mannenstem zeggen.
'Hoi Mark.' Zei ik. 'Ik heb wat spullen nodig. Om een paar maanden te kunnen overleven.'
'Wat ben je van plan?' Vroeg hij. 'Eeh, ik ga maandje kamperen in het bos.' Loog ik. Ik vond het verschrikkelijk om tegen een goede vriend te liegen, maar anders zou Mark het aan mijn ouders vertellen.
'Leuk, wat heb je nodig.'
'Een slaapzak, een zaklamp, een gasbrander, wat voedsel, pannen, flessen water en doe er nog maar een paar dekens bij. O, en een verband doos voor als ik gewond raak.' Mark pakte alle spullen in een rugzak en gaf die samen met de slaapzak aan mij.
'Dat is dan 64,50, zonder rugzak, omdat jij het bent.' Ik pakt de rugzak aan en gooide hem over mijn rug. Daarna betaal ik hem en loop bepakt en bezakt de winkel uit. Nu had ik niet zo veel geld meer over.

Waar ging ik slapen de komende nachten? Ik had geen tent gekocht dus ik moest een dak boven mijn hoofd vinden. Dan bedenk ik me wat. Als ik nou in die verlaten grot ging wonen. Die grot had ik vroeger gebruikt om in te schuilen wanneer mijn ouders dronken waren. Het was wel een stuk lopen, herinner ik me.
Ik struikel door het bos en takken zwiepen tegen me aan 'au!' Gil ik. Een twijg raakt mijn gezicht met een tik. Huilend voel ik aan mijn brandende wang. Het doet echt veel pijn. Doordat ik niet goed kijk waar ik loop, val ik over een boomwortel in een kuil. Ik schrik me dood. Nou, niet letterlijk dood, maar heel erg.
Ik hijg in de bladeren. De steeltjes prikken naar in mijn gezicht. Dan sta ik op en klop mijn kleren af.
Streng spreek ik mezelf toe.
'Kom op Lieve, even doorzetten en je bent er bijna. Maar schiet wel op, het word al schemering.'
Ik vervolg mijn weg door het bos. Dan ben ik bij het stuk dat ik een beetje ken. Twee stappen naar voren, vijf naar links en dan als maar rechtdoor. De grot is moeilijk te vinden. Daarom ga ik er ook veilig zijn voor mijn ouders.
Daar is hij, mijn grot. Gecamoufleerd door struikjes en rotsen. Ik stap de grot binnen en pleur de rugzak op de grond. Hehe. Ik wandel de holte wat verder in.
En hoor wat kraken onder mijn voet.

--------------------------------------------------------------
Beste lezers (als ik die heb),
Sorry dat het eerste hoofdstuk er nu pas op staat. Ik had niet eerder de tijd om te schrijven.
Helaas begint maandag de school weer en heb ik het druk. Maar ik zal mijn best doen.
Iedereen een vrolijk nieuwjaar gewenst en hopen dat alles wat je meemaakt fantastisch zal zijn.
Groetjes safiertje