Simula ng Istorya

29 1 0
                                    


Simula ng Istorya.

As I grew, life never meant easy for me. I encountered a lot of things that made me confused about the real me. I am so stubborn. I hate simple things. But when it comes to attention, I want to beg for it. I don't need care and love, all matter to me is their attention. I want my family be proud of my success. But, who am I kidding? I can't even do my own homework, projects I laid to my maids, recitations I just memorize but never came to think repetitively.

Maybe life meant for just discovering things and forget afterwards. Meeting people unconciously and leave them purposely. Because that's life really means for. It's not for last living, it's just initial for better living. Life always sucks. At all times.

"Pag minamalas ka nga naman!"

I stood up properly and trying to reach someone's voice. It was Malice. Ang paborito kong cutting partner.

"Ang bagal mo!" hinila ko siya papatago sa basurahan.

"Hanapin niyo lang diyan! Andiyan lang 'yan!" I heard them. I tried not to make a noise. Kinukurot ako ni Malice dahil sa kilos ko.

Nang matamaan na wala na sila, saka pa'ko nagpalabas ng tawa. Nakisabay siya sa'kin. Hindi ko matanaw kung ilang beses ako natawa ngayon dahil sa pinaggagawa namin.

"Demonyo ka talaga! Buti di tayo nabuking!" umismid siya pagkunay natawa na lang ulit.

Kumuha ako ng bato tsaka itinapon sa pader. Nagkaro'n ng crack. Ginanahan ako kaya nagpatuloy 'yon.

"Bukas ulit, cutting." I commanded.

Kaya ayun, bukas naulit muli ang pagtakas namin. Third subject pa lang naman, pero nawawalan na'ko nang gana kaya alis agad. Kung ayaw mo sa isang bagay, would you still stay?

"Si Diegos, nandiyan ba?"

Nandito ako sa banyo at naghahanda ng pagtakas no'ng marinig boses ng proof namin. Umalis ako do'n tsaka nagpakita. They were all laughing. Hindi sa'kin, kundi sa proof namin.

"Oh, ano? Takas ulit?" aniya.

Umiling ako. "Ang bored pala ngayon." sabi ko na lang when in fact, kasalanan niya 'yon dahil tinawag ako!

I texted Malice and say sorry for my absent to our cutting class. Hindi siya nagreply, halatang nakatakas ang hayop.

"Oy si Lorie! Present!" umalingawngaw ang boses nila nang makita ako sa likod.

I raised my middle finger went to them. Hindi ko alam na nakita pala 'yon ng guro namin.

"Labas!" aniya.

Tamad kong kinuha ang bag tsaka naglakad paalis. Well, acting lang 'yon dahil pagkalabas ko agad akong nagtungo sa canteen para makabili.

Madaming tao ngayon, dahil break time ng Seniors. They are looking at me asking on their minds, "the heck, are you for real?" Well, oo!

Nag-abang sa'kin sa kanto si Malice. Kasama niya ang kasintahan na si Alberto.

"Penge." hinablot niya ang dalang pagkain ko kaya hinayaan ko na lang.

"Hindi ka nakatakas?" she asked. He elbowed her to say, "tumakas ka na naman?"

"Babe, you know. That's my life. Diba, Lorie?" she smiled vividly.

"Of course!" sabi ko.

All of that was just a summary of my boredom. Kapag mas nabore ako, I usually go to music room and play piano. Ironic right? Ang hilig kong tumakas sa klase pero gusto ko pala ang musika. Hey, don't get me wrong! Dahil kahit ayoko sa lecture, gusto ko naman ang mga pagkanta!

Wahid Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon