Muay Thai×taekook |ASKIDA| |DÜZENLENİYOR|

1 "Özgür olmak istiyorum!"

2 yıl önce

"Çocuklar biliyorum bu yıl  fazlaca zorlandınız ama biliyorsunuz ki bu yıl üniversite sınavına gireceksiniz o yüzden sizin bu zorlanmanız gelecekte sizi olumlu etkileyecek.Bugün için vazgeçerseniz yarına umut olursunuz bunu unutmayın."

Işte sözde bizi geleceğe hazırlayan  sevgili öğretmen.Bizden bugünümüzden vazgeçmemizi isteyen bir insan nasıl bizi geleceğe hazırlayabilirdi ki?

Hiçkimse demiyor ama bugün için vazgeçtiğimizde neler kaybedebileceğimizi.Bugün bir daha gelmeyecek.

"Bu haftasonu büyük gün son kez her şeyi gözden geçirin.Unutmayın sizin başarınız bizim başarımız."

Başarısızlıktan hiç bahsetmemeleri bile ayrı mesele tabi.Eğer başarısız olursak bizi suçlayacak sanki kendisinin bir suçu yokmuş gibi.Başarılı olduğumuzda ise sanki kendi başarısıymış gibi böbürlenecekti.

"Ama içinizde başarılı olan öğrencilerden çok başarısız öğrenciler var.Jeon Jungkook?"

  Jungkook kafasını,gömdüğü masadan öğretmeninin sesiyle kaldırdı.Ona doğru kibirle bakan sınıf arkadaşlarını(!) umursamadan öğretmenine döndü.

"Bu yıl yapılan tüm deneme sınavlarında sonunculuğu kimseye kaptırmamışsın aferin.Bu bence büyük bir başarı alkışlayın arkadaşınızı."

Sınıfta alaycı kahkahalar ve bunun yanında alkış sesleri yükseldi.Jungkook altında kaldığı o alaycı sözlerle kafasını eğip aglamamak için direndi.Çünkü eğer ağlarsa bu sefer de onunla mızmız bebek şeklinde dalga geçeceklerdi.

"Bu başarının sırrı ne Jungkook?Bizimle de paylaşır mısın?"

Alaycı kahkahalar ve alkış sesleri kesildi.Herkes pür dikkat onu dinliyordu.Onu önemsedikleri için değil,yeni dalga malzemesi için bekliyorlardı sessizce.

Jungkook kafasını kaldırıp küçümseyen gözlerle ona doğru bakan öğretmenine baktı.Öğretmeni Bay Hong'u tanıyordu.Eğer sorusuna cevap vermezse bu sefer onu küçük düşürecek şeyler yatıracaktı.

"Bay Hong,ben anlamıyorum ve bu nedenle de yapamıyorum.Ne Matematik ne Edebiyat ne de Yabancı dil.Hiçbirini anlayamıyorum.Gerçekten çok çabaladım ama bu konuda bir yeteneğim yok.Be-ben özür dilerim."

Konuşurken akmaya başlayan gözyaşlarına lanetler okudu.Cümlesini bitirir bitirmez sınıfta bir kahkaha tufanı daha koptu.Bu sefer öğretmeni de gülüyordu.Jungkook onun yüzündeki acımasızlığı ilk kez o an da gördü.

Yardıma ihtiyacı vardı ama öğretmeni ona yardım etmek yerine gülüyordu.

Bay Hong gülerken akan gözyaşını silip Jungkook'a döndü.  

"Aptal olduğunu söylemiyorsun da anlayamıyorum diyorsun!Aptalsın,aptal!Çabalıyormuş bir de.Başarısız olmak için mi çabalıyorsun?Gayet işe yarıyor."

Jungkook bu sefer utançtan değil sinirlendiği için gözyaşı döktü.Sırasından kalkıp sınıftan koşarak çıktı.Ona doğru sinirle bağıran öğretmenini umursamadan.Ki niye umursasın ki?Öğretmeni o sözleri söylerken onu umursamış mıydı?

Nereye gittiğini bilmeden sadece koştu.Beyninde yankılanan öğretmeninin ve sınıftaki öğrencilerin sesleri kesilene,ciğerleri hava için yalvarana kadar.

Kendine geldiğinde evinin önünde olduğunu fark etti.Nereye gidebilirdi ki başka?

Bu yaşadığı ilk değildi.Genelde kendisi hakkında söylenilen hakaretleri kaldıramaz ve okuldan kaçardı.Eve gelir ve bu seferde aynı hakaretleri anne ve babasından duyardı.