Watthell

Kabanata 7

Laglag ang panga namin ni Nikka dahil sa hindi naming inaasahan na pangyayari. Labis ang panginginig ng mga kamay ko at ang mga balahibo ko ay nakatayo pa rin hanggang ngayon.

Iika-ikang lumapit si Nikka sa katawan ng killer. Inabot niya ang kamay nito at pinulsuhan. Kaniya rin pinakiramdaman ang hangin sa may butas ng ilong nito.

"A-Abree . . . P-patay na siya."

Napahawak ako sa nakaawang kong labi at napailing-iling. Tumakbo ako papunta sa'king bag at kinuha ang cell phone.

"T-t-tawag tayo ng a-ambulansya," nanginginig ang boses kong sabi saka ni-dial ito.

----

"Bali ang sinasabi niyo ho ay hindi niyo nagawa ang pinag-uutos ng tinatawag niyong app─ Ano na nga 'yon?" wika ng pulis na pasimple pang tumawa sa kaniyang kasamahan. "Basta 'yon. Kaya sinugod kayo rito at nagtangkang patayin? Gano'n ho ba ang ibig niyong sabihin, Ms. Abree Bayec?"

Kasalukuyan kaming nasa labas ng bahay nila Nikka. Maraming police car at ambulansya na napapalibutan din ng mga tsismosang kapit-bahay. Ngayon lang kayo nagsilabas, kaninang nangangailangan kami ng tulong ay ang ihihimbing ng tulog niyo!

Napakuyom ang aking mga kamay na nakatago sa'king likuran. Bakit ba kasi ngayon pa nag-crash ang Watthell! Hindi ko tuloy mapakita sa mga bwiset na mga pulis na 'to ang demonyong website!

Napalingon ako nang may humawak sa'king kamay─si Nikka. Hinarap ko siya saka sinermonan, "Bakit nandito ka pa? Magpadala ka na sa ospital!"

Ngumiti lamang sa'kin si Nikka at humarap sa dalawang pulis. "Hindi po namin kilala ang lalaking nanloob sa bahay namin. Dati ko lang siyang nakita once na nagmamatyag sa labas ng bahay. Mukhang may pakay po ata talaga, kaya nagmakapilit na manghimasok ngayon dahil wala ang mga magulang ko," seryosong sabi ni Nikka na akala mo'y nagsasabi ng totoo.

Sinulat naman agad ng isang pulis ang mga sinabi nito. Mukhang mas interesado pa sila sa mga pinagsasabi ni Nikka, kaysa sa mga sinabi ko, samantalang ako naman ang nagsasabi ng totoo rito. Napabuga na lamang ako ng hangin.

Matapos ang lahat ng 'yon ay dinala nila ako sa police station at si Nikka naman ay sa ospital upang gamutin ang natamo niyang sugat.

Kahit na isang self-defense lamang ang ginawa ko ay nakapatay pa rin ako ng tao. Kaya ngayon ay nasa likod ako ng mga rehas na 'to.

Iyak nang iyak si Mama at hindi mawari ang gagawin. Namomroblema siya kung saan kukuha ng pampiyansa sa'kin. Wala rin naman kaming sapat na pera upang makakuha ng abogado.

Nakokonsensya tuloy ako dahil nagsinungaling pa ako kay Mama na papasok ako sa trabaho no'ng gabing 'yon, tapos ngayon mababalitaan niya nasa kulungan ako. Grabe ang problemang binigay ko kay Mama. Patawad Ma.

Wala pang limang oras ang pamamalagi ko sa kulungan nang palayain nila ako.

"Nand'yan na po ulit ang Mama ko? Napiyensahan niya na po agad ako?" sunod-sunod na tanong ko sa mamang pulis.

Pagkalabas ko ay wala naman si Mama rito. "N-nasa'n po ang─"

"'Yong kaibigan mong lalaki ang nagpiyensa sa'yo. Kaibigan mo ba 'yon o boyfriend mo?" wika ng isang pulis.