Tüm hikâyelerin tek bir başlangıcı vardır;
Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde.
Ve her birinin benzer sandığımız farklı sonları vardır;
"Hikâyenin sonu." dedi Ece, deli gibi gülerken. "Ve kötü karakter sadece masallarda y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÇIĞLIK
Bir varmış, bir yokmuş; evvel zaman içinde kalbur saman içinde...
Genç kız, kafasında yankılanan sese gülümsedi. Dağ evine çıkarken lastik patlamıştı, çekmeyen telefon ve gitmeyen araba yüzünden arkadaşı ile yola çıkmıştı. Üstlerine örtülen ağaçların ardına saklanan ay; ışığını onlardan sakınıyordu sanki. Yine de ellerindeki fenere destek çıkan telefonun feneri her yeri aydınlatıyordu.
Küçük bir sahil kasabasında yaşayan bir gölge varmış, herkesten uzak olsa da yılın belli dönemlerinde insanların arasına girer; intikam ile dolarmış.
Derin bir nefes alarak onunla beraber yürüyen Gizay'a baktı. Son derece korkusuz duran arkadaşı, içten içe ona güç veriyordu..
"Aklıma, dedemin küçükken anlattığı korku hikâyesi geldi." diye mırıldandı, zifiri karanlığın içine doğru. Ses dilinden döküldü ve ağaçın yaprakları hışırdadı.
Gizay gülerek ona baktı. "Şu canavarlı hikâyeler mi?"
Gülerek başını salladı genç kız. "Tam olarak öyle."
"Bak şimdi," diyen Gizay, genç kızın önüne geçti. Yüzü arkadaşına dönük geri geri yürürken feneri ağaçların üzerinde gezdirdi. "Göl de bir canavar var ve göle giden bütün gençleri tek tek, acı çektirerek öldürüyor." Psikopatları andıran bir gülümseme ile sırıttı. "Ve bu canavarın koleksiyonu var, kolları bir yere, bacakları bir yere, kafaları bir yere tek tek koyuyor."
"Manyak," dedi genç kız. "Senin içinde ne yatıyor? Gizli bir psikopat mı?"
Gizay sırıttı. "Gizli değil."
Genç kız, önünde yürüyen arkadaşını iteleyerek kendisinden uzaklaştırırken ikiside sessizce gülüyorlardı.
Gizay sessizliği bir kıyafet misali üzerine geçirdi, feneri yola tuttu ve öylece yürümeye başladı. Genç kız ise hâlâ yüzünde muzip bir gülümse ile devam ediyordu. Aslında tekerlek patladığında morali son derece bozulmuştu ve bu zifiri karanlıkta nasıl bir yol bulacaklarını endişe etmekten midesine ağrılar girmişti.
Şu an da rahatladığı söylenemezdi lâkin Gizay'ın boş ama eğlenceli sohbetleri neşesini dinç tutuyordu. Sanırım tek başına olsaydı arabadan hiç çıkmadan birisinin gelmesini beklerdi ve en sonunda susuzluktan bayılırdı.
"Ece." Genç kız, adını seslenen arkadaşıma döndü. İki dakika susmayan arkadaşına. "Benim çişim geldi."
Genç kız gözlerini devirdi. "Beş yaşında değilsin, Gizay. Biraz tut içinde."
Gizay dudaklarını büzdü. "Ama çok geldi."
Ece sessizce bir küfür mırıldanarak arkadaşına baktı. "Git bir yere işe gel hadi."
