WE BROKE UP

Prologue

Prologue

Nagmamadali kong binuksan ang pinto ng kotse para makalabas, sa pagmamadali ko ay nanginginig at nanlalamig ang aking mga kamay. Nang mabuksan ko na ay lumingon muna ako kay Ken before saying my goodbye and good night.

“Good night, ingat ka!”

Please, huwag na sana syang lumabas para ihatid ako ng tingin. Because if he did, I'm sure I'll gonna regret hurting him, I'm gonna regret saying those words.

“Kanarrie ko,” tawag ni Ken sa akin dahilan kung bakit napapikit ako. Mabuti nalang at nakatalikod na ako sa kanya, kaya hindi nya kitang nahihirapan ako. “Sunduin kita bukas.”

“Huwag na,” I calmly said. Humarap ako sa kanya with my poker face. Nakakunot ang noo niya habang diretso ang tingin sa akin. “Huwag mo na akong sunduin kahit kailan.”

“What do you mean?” Humakbang ito palapit sa akin. Parang natuod naman ako sa aking pwesto. Halos konting distansya nalang ang namamagitan sa amin.

Shit. Shit. Shit.

“I know you're not stupid, not to know what I meant.”

“Kanariee, care to explain, please,” bulong nitong sabi.

“Break na tayo,” halos bulong ko rin na sabi. Hindi ko alam kung narinig nya ba, pero sa distansya naming ito ay sigurado akong narinig nya.

“Anong sabi mo?” si Ken sa nanghihinang boses.

“Shit naman Ken. Ang sabi ko ay break na tayo,” I shouted out of frustration and that made him close his eyes tightly.

“No.” Hinawakan niya ang braso ko at hinila ako palapit sa kanya. Tuluyan nang nawala yung distansyang namamagitan sa amin. He hugged me, kaya ramdam na ramdam ko yung panginginig nang katawan niya.

Ilang beses akong naghanda para sa araw na ito and I really hate this day for coming. Alam ko rin na medyo naging malamig ako sa kanya nitong mga nakaraan, at akala ko ay makakatulong yun.

“Please, ayoko na.” Nanatili itong tahimik na nakayakap sa akin. “Ken, ayoko na talaga...”

“Ayaw mo na, pero gusto ko pa. Paano naman ako, Kana?” He hugged me even more.

“Ano bang hindi mo maintindihan sa sinabi ko? Ayoko na, ayoko na talaga, please lang,” I said almost breaking my voice. Konting konti nalang at iiyak na ako. Alam kong ganito kasakit ang mararamdaman ko kapag dumating ang araw na 'to, pero hindi ko naisip na ganito kahirap, na mahirap pigilan yung sakit.

“Fuck!” Lalong humigpit ang yakap nya sa akin. I stiffened nung maramdaman ko ang hininga niya sa aking leeg. I am standing like a statue while Ken was crouching and his head was on the crooked of my neck.

Hinayaan kong mamayani ang katahimikan sa aming dalawa. Pinapakiramdaman ko yung nanginginig niyang katawan. Kahit huli na 'to, gusto kong maramdaman ang yakap nya.

“Mahal na mahal kita, Ri,” mahinang sabi nya. Napapikit ako nang maramdaman ang mainit na hininga niya sa aking leeg. Ang hirap makipaghiwalay...

“Hindi naman pwedeng ikaw nalang ang nagmamahal sa ating dalawa...”

He stiffened. “May iba na ba?”

“Ganoon ba kababa ang tingin mo sa akin?” walang emosyon kong sabi.

“Tang ina naman,  Kanarrie.” Inialis nya ang pagkakayap sa akin, bago ako kinapitan sa magkabilang balikat. “Alam kong nakikipaghiwalay ka sa akin dahil may bago ka na.”

Ang sakit lang sa puso na ganoon ang iniisip nya sa akin. Pero hindi ko siya masisisi. Hindi ko magawang sabihin yung dahilan ko, mas okay nang magalit sya sa akin.

“Alam mo, u-malis ka nalang,” I almost broke down. Fuck!

“The boy na lagi mong kasama? Yung singkit na lagi mong ka-groupmate?” he said. Ang lakas lakas nang kabog ng aking dibdib. Nagagawa ko pang magsinungaling para lang makipaghiwalay. I'm sorry. “Shit! Ang sabi mo ay kaklase mo lang iyon? Fuck! You two-timed me.”

Tinanggal ko ang pagkakahawak nya sa aking balikat, and pushed him away from me. Pero agad rin siyang nakabawi. He grabbed my neck and captured my lips and gave me fiery kisses. I almost gasped when he holds the back of my head so he could position his mouth better on me. He entered his tongue on my mouth, tasting all of its corners. He then sucked hard my lips, almost demanding that I couldn't almost breathe.

“Stop it, Ken,” nanghihina kong sabi. Iniwas ko rin ang labi ko sa kanya that made him stopped.

“Sorry,” he said at idinikit niya ang noo sa noo ko. Sinalubong niya ang tingin ko pero iniwas ko lang ito.

“Please, leave...” ani ko sa seryosong boses.

“No...” agap nya sa desididong boses.

“Leave. I begged you to leave!” pahisterya ko nang sigaw. That made him put a distance with me but still watching my actions. “Ayoko na talaga, Ken. Parang awa mo na, tigilan mo na ako...”

Umawang ang labi nya habang mapungay na nakatitig sa akin. I saw pain in his eyes, and it's tearing up. Parang nababasag ang puso ko, parang ayoko nang makipaghiwalay.

“Please, stop loving me kasi ako, I already stopped being in love with you,” I said.

I turned my back on him and grabbed my school id for the key. Halos hindi ko maipasok ang susi sa keyhole nang gate dahil nanginginig ang aking kamay, but then, I managed to insert the key and open the gate.

Fuck. Ngayon lang akong nainis dahil may gate ang bahay... Kung kailan gustong gusto ko nang makaalis sa paningin ni Ken, ngayon pa sumagabal ang gate.

Nagmamadali kong binuksan ang front door at pumasok.   Nang maisara ko ito ay naisandal ko nalang ang ulo sa pinto. I could feel my heart slamming against my chest. Idagdag pa na nanghihina ang mga tuhod ko, ang hirap humakbang.

My phone keeps on ringing, kaya kinalkal ko ang aking bag para makuha ito. I stiffened. Alas-dose na, that means Ausgust 11...

“Happy 3rd year anniversary, Ken,” I uttered and cry my heart out.

I'm the one who begged for a breakup, and now that we broke up, I can't stop my tears from falling. Plus my heart, it aches so much. It hurts so fucking much to saw him beg. But, this is the best that I can do, this is the best that we're apart.