ATLEAST I CHANGED HIM (AICH)

CHAPTER 1: RPW

Are you familiar about RPW? Also known as Roleplay World?

Ni minsan ba nagka-interes kang pasukin o alamin man lang kung bakit bigla itong nag-trending sa social media at naibunyag ang 'lihim na mundo' na ito?

Roleplay World o mas kilala bilang RPW ay isang tinuturing na ibang mundo kuno kung saan nakahide ang totoo mong identity at ang golden rule dito ay no op revealing or should I say,

Walang dapat na makaalam sa kung sino ang operator ng account na ito.

But yeah time passed by and this whole world had changed.

How did I say so? It's just because i'm an oldie here, hindi naman sa gurang dahil 15 years old palang ako pero the fact na 12 tears old palang ay nasa RPW na ako para mag-ingay.

At dito ko na-witness ang dating nakagawian namin rito.

Btw, I am Maddie Vermilion former Damn Writes in RPW.

Kung tinatanong niyo kung bakit in-introduce ko ang RPW sa inyo ay dahil hindi kayo makaka-relate if you don't know even a single fact about it ha-ha-ha.

Nang mag 100% ang phone ko ay agad ko itong binunot sa charger, ipinuwesto ang sarili sa kama at agad na ni-log in ang RP account ko.

'657 friend requests'

'128 notifications'

'1 message'

HAHAHAHAHA feel me guys? Oo ikaw na nagbabasa kausap ko tsk. Huwag mo akong matawan-tawanan parehas lang tayong walang ka-chat!

"Freist Violier." I think I read it aloud.

"Ha?" Tanong ni Mama sa akin.

"Hakdog ma." Napahagikgik naman ako ng i-snobbin ako nito at bumalik sa pag t-trabaho sa laptop niya.

My mother is a teacher and fuck, she has a pretty, cute, and pasaway na daughter like me.

Natatawa nalang akong lumingon muli sa message nung Freist.

"Hi." Chat nito sa akin, nag hello naman ako rito hanggang sa humaba na ang usapan.

"Ikaw pala yung rerentahan kong pari kaso iniwan na ako eh HAHAHAHA." Sambit ko sa kaniya.

"Hindi rin naman ako may hawak ng acc na ito, pinsan ko yung nagpapari dahil masyado akong injel." Sabi nito ka ikinatawa ko.

I shaked my head because I started laughing at him. Damn, ang comfortable ko agad sa kaniya.

At sa sobrang comfortable ko, I told him almost everything, my problems, my sickness, I don't know.

Sobrang gaan lang talaga ng pakiramdam ko sa kaniya.

"Injel daw HAHAHAHA." Sabi ko sa kaniya at sinunod agad ang mga kuwento ko sa buhay.

"Hey Presto, alam mo ba. HAHAHAHA."

"Napakadami ko ng sakit."

"Mayroon pang mga problema, nakakainis. Ano bang buhay 'to HAHAHAHA." Sunod-sunod kong tipa hanggang sa kinuwento ko ang family problems ko.

Sineen niya lang ako.

"T-tang—" agad akong napahawak sa bibig ko at badtrip na ni-log out account ko.

'Masanay ka na self, wala namang tatanggap lalo na't ganiyan ka' napangisi nalang ako sa naisip.

Ang problema kasi masyado akong feeling close, siguro imagination ko lang iyon, siguro ayaw naman nila ako kausap talaga na sadyang bored lang sila.

Inatake nanaman ako ng anxiety at agad na uminom ng tubig.

"Sorry pala sa istorbo. Kain ka na, bye." Tipa ko rito nung buksan ko ulit at bago tuluyang pinatay ang data ko.

"Mamalengke ka na doon anak tapos magluto." Utos naman ni mama habang naghahanda ng pera.

"Opo." Sagot ko at itinabi ang cellphone ko.

Kinuha ko na ang pambili at puno ang utak sa kakaisip.

"Hala! Ano nga pala bibilhin ko!?" Sigaw ko bigla sa gitna ng kalsada kaya naman halos lahat ay napatingin sa akin.

Ngumiwi nalang ako at dali-daling umuwi muli.

"Gaga!" Sigaw naman ni mama habang ako ay tawang-tawa.

Kaya ayaw ko ma-inlab eh.

—

Omg! Ang sipag ko na shit I can feel kasipagan behind me! More Chapters To Come!

#mCtC HAHAHAHAHA

Sana magustuhan niyo :))

Wala na akong load after tomorrow, ehem pm.

Charot HAHAHAHA.

Lovelots!❤️👈