ATLEAST I CHANGED HIM (AICH)

CHAPTER 2: IGNORANCE

Nagising ako around 7 p.m, no chats came from him and I am disappointed.

Bakit nga ba? I mean we just met but the feeling of easiness whenever I talk to him has like something to do with me in the future.

Nakakalumbay pala na hindi ka pinapansin ng taong hinahangaan mo.

'Hi.' Post niya na agad din namang nireply-an ng iba't-ibang roleplayers pero iisa ang apelyido.

"Mixon?" Napatanong ako sa sarili at isa-isa silang ini-stalk.

I see, it is a Sisterhood built by Felicity Moon, nanay-nanayan ko siya dito sa Roleplay World.

Tch. What a coincidence.

Kaya kahit nagseselos ay pilit kong kinaibigan ang iba sa kanila. Maliban sa Lilian na laging nagpapa-init ng dugo ko dahil napag-alaman kong may gusto siya kay Freist.

"Hi." Bati naman ni Freist na obviously, muling nag-chat sa akin.

"Himala nag-chat ka? Char." Sinend ko naman ito at agad na nag-antay kung mapipikon siya o hindi.

Ngunit sineen nanaman ako nito na siyang bumaliktad ngbsitwasyon. Nakakainis, ako yung napikon. Kaya naman ini-off ko nalang ang data ko at napagpasyahang matulog.

Nagising nalang ako sa init ng araw, tinignan ko ang phone ko at nakitang mag aalas-syete palang ng umaga.

"Grabe naman init nito." Sambit ko ngunit agad din akong napangiti. A message that I didn't expected.

"Goodmorning, Maddie." Chat ni Freist, ack—mah heart!

"Hey goodmorning." Pagtipa ko naman pabalik. Syempre apkipot muna tayo, 'wag ipapahalatang marupok—ka.

"Kumain ka na?" Tanong nito at agad akong naka-isip ng kalokohan.

"/na-fall;" Reply ko sa kaniya na agad ko din na tinawanan.

"Saan nakaka-fall dun?" Putcha, ang sungit mo crush huhu.

"Sa bangin." Pagsusungit ko naman at yumakap sa unan ko.

Naimagine ko naman na siya yung unang kayakap ko.

"HAHAHA. Joke lang eh, i'm sorry baby." Literal na angulantang ako. A-ano raw?

"H-ha?" Reply ko at inabangan siyang magreply.

"Hotdog. Ko, malaki." Putangina?

Natawa naman ako at kinontra ang mga sinabi niya, the chat lasted for a day and he even requested a thing I wouldn't forget.

"Pst babae."

"Po?"

"Suklay-suklayin mo buhok ko. :>" Literal na reply niya, in RPW we do virtual acts, and this is because why you can find real love in RPW because of it's bitter-sweet ways to express.

Ginawa ko naman ang pinapagawa niya, he even rested on my lap na lalong kinabigla ko.

I mean, we're not that close.

"Goodnight na babae. Medyo masakit ulo ko. *Kisses your lips*" He replied, that made my day—also made me think the hell out of it.

"This is it? Does he like me too? Pero sino yung mga nilalandi niya?" I cussed wearing a blank face before sleep. Hindi ko parin maitatanggi na kinilig ako, at umasang ito ang simula ng lahat—ng pag-ibig na sinasabi nila.

-

End. O 'di ba? After 12345678dikanamahalnon years, nakapag-update din ako.

Salamat sa nag-aantay. Matagalan man ito, I promise you my beloved readers na hindi ko kayo bibiguin sa plot ng story ko.

Why? Because it is based on a true story.

Goodnight, have a safe flight!