The Uncertain Life of Ronnie ( Book 1 )

Chapter 4

Ronnie's POV

Gaya nang napagplanuhan ko, na magtratrabaho kaya hito ako ngayon nag prepare na para hindi ako ma late.

Sabi Kasi sa akin ni ate Lalaine dapat mga 6:00 -6:30 am dapat nandoon na kami sa kainan dahil magkakaroon pa ng konting briefing kung paano at ano ang mga dapat gawin namin sa loob ng restaurant.

" Oh, kumain kana diyan " sabay bigay sa akin ni ate Lalaine ng pagkain.

It was ate Lalaine pinaghandaan ako ng pagkain. Tumanggi man ako gagawan at gagawan parin ako niyan ni ate Lalaine.

Actually guys kaya ganyan sila sa akin dahil wala talaga silang anak ni kuya Dario , kaya Sabi nila hayaan ko na daw sila na tulungan ako dahil para na daw nila akong anak.

" Salamat po ate Lalaine " pagpapasalamat ko dito Kay ate.

" Nga PO pala asan po si kuya Dario? "Tanong ko dahil hindi ko makita dito si Kuya Dario.

" Nasa ibang brgy. ang iyong kuya Dario dahil tutugtog doon at may misang magaganap "

Siguro Kong Wala Lang akong trabaho ngayon sumama na ako Kay kuya Dario. Yes guys you heard it right. Sa loob ng isang buwan mahigit ko dito ay tinuruan ako ni kuya Dario ng mga kanta sa simbahan dahil one time narinig niya akong kumakanta noon kaya pumayag Nalang ako.

" Ah kaya po pala " Sabi ko dito sabay patango tango.

Matapos Ang usapan namin ni ate Lalaine iniwan Niya ako dahil papasok na daw siya.

Habang kumakain ako napapaisip ako kung, magkakaroon ba ako Ng panibagong mga kaibigan? Sasaktan din kaya ako nila? Random thoughts are popping right now on mind and I'm not at ease.

Hindi talaga ako mapakali hanggat Hindi ko makakasalamuha ang mga makakasama ko.

Nang matapos ako kumain, naghugas muna ako para Wala ng hugasan , after washing the dishes ,I directly headed back to my room para maligo na.

Sabi Lang sa akin ni ate Lalaine mag maong na pantalon at puting t-shirt daw ako. Kaya kanina pag gising ko I prepared it already. Bago ako pumasok sa loob ng banyo chineck ko muna ang oras it's 5:06 am palang. Sakto lang yan dahil medyo matagal akong maligo.

Hanggang ngayon palaisipan parin sa akin, Kung bat ako mapadpad dito. Siguro Kung hindi ako sumakay sa truck na iyon baka nahabol ako at kasama ko na ngayon sila inang at papang.

Pero Alam ko na sapat na Ang dahilan Kung bakit talaga ako nandito at Yong chance ito ay hindi ko sasayangin. Cause I know there's so much things I can do.

" We should always be thankful enough on the life that God has given to us, cause we're not all given fair chances of living a good life "

Isa iyan sa mga natutunan ko Kay father Raul and until now I bringing it everywhere I go. Kaya Kayo guys you should always be thankful on the simple things you have right now cause contentment is the key towards real happiness. Tama ba? Anyway tapos na ako maligo nagbibihis na ako ngayon.

Medyo may kahabaan na itong aking buhok at Hindi pa ako nagpapagupit. I mean I won't cut it too short Kasi nagkakasakit ako once na magpagupit talaga ng sa lalaki.

Konting lagay ng pulbo, liptint para di ako magmukhang pale lips then lagay ng pabango na binigay sa akin ni kuya Dario. I'm already set so, let's go guys.

" It's already 5:45 medyo sakto lang kasi malapit lang naman Ito." Pagsambit ko sa aking sarili.

Bago ako lumisan nagpaalam muna ako Kay father Raul dahil ito Ang Sabi Niya sa akin nung nakaraan. Bibigyan pa Sana Niya ako ng pera pero tumanggi ako dahil may pera pa Naman akong naisantabi.