bir mevsim aşk

3=tanışma part 1

Handan devam

Adını Uzay olarak öğrendiğim çocuk bizi sınıfımıza bıraktı.buse"sagol"deyince Uzayda kendi sınıfına gitti heralde.Ayy iyiki aynı sınıfta değiliz he.yakışıklı ama bir okadar da ego yığını.havalı havalı yürüyüşler filam.müdürün odasında olduğuna göre kesin bir şey yaptı.başka sınıfa gittiğine göre de o sınıf okulun en sürtük ve serserilerinin oluşturduğu bir sınıf diye düşündüm dahi zekamla. Yani bu durumda bizim sınıftakilerde çalışkandır diye düşünürken sınıfa girdik. Girmez olaydık!!?! Bu ne ter kokusu? Bu ne serserilik? Off al işte benim şansım da bu kadar. Dahii zekam (!) yine dahilik yapıp hayalimin içine etti. Anlaşıldı tüm sürtükler sersiler bizim sınıfta. Allah bilir uzay denilen çocuğun babası para sıçtığına göre gül gibi sınıfı kapmışş. Bunları derste nasıl mı düşünüyorum? Ders tarih daha ne olsun.! Aaa ben bunları düşünürken Buse kendini tanıtmış benim tanıtmamı bekliyolar. Bari tanıtıyım da azcık uyuyabiliyim. "Kızım sen de kalk tanıt kendini sonra otur dersi bölmeyelim" dedi yaşlı cadaloz karı (hoca). "Adım Handan Yalman hocam" derken tüm sınıftaki yüzü bana dönmüştü tabi. Bazı kızlarda bakıyo. Hoca yerime oturtup dersi anlatmaya geçti. Yaşlı karı işte nolcaak. Ya hayırda makyajım falan mı aktı niye hala bu mal erkekler bana bakıyo? Neyse hoca ders anlatırken ilk günden uyku olmaz deyip busla konuşmaya başladık. Zil çalınca hemen okulu keşfetmek adına kantine indik. Kantin önemli sonuçta bakmadan geçilmez. Kantin neredeyse bizim sınıfın iki katıydı. Kantin sırası diye bir şey yoktu resmen. Herkes çabuk alıp çıkıyodu. Tabii kolej farkı. Çaklıtlarımızı ve çaylarımızı alıp bi masaya oturduk. OHAA bu kolejlerin sandalyeleri bile rahat. Etrafımı iyice incelerken Uzayı gördüm. Aa aaa bana bakıyo bu sapık. İçimden ne kadar el hareketi çekmek gelsede arkadaşlarının yanında rezil olmasını istemedim. -Sen ona göt yemedi desene- diye seslenen iç sesime cevap bile vermeden zilin çalmasıyla sınıfa gittik. Daha önümüzde atlatıcak 5 ders vardı ve aralarında geometri ıyy söylerken tiksindim

-------------o-------------------------------o---------------------

Zilin çalmasıyla sınıftan koşar adımlarla dışarı çıktık. Koşarken bi çocuk busa çelme taktı ve bus yere düştü ssjsjjjsjjssvdf. Nihahaha ben gülerken busun öldürücü bakışlarıyla karşılaştığım için ona bakarken büyük adımlarla ilerlemeye başladım.Sert bi şeye çarpınca bende kıç üstü yere düştüm. Bu defa gülen bustu. Kafamı kaldırdığımda çarptığım kişinin Uzay olduğunu farkettim. Bana elini uzatıyodu. "Ayy cibiliyetsize bakhem çarpıyo hem de özür dilemiyo." diye cırlarken yerin bile rahat olduğunu farkettim. "Elimi uzatıyorum ya daha ne istiyorsun?" dedi. -Sese bakk.Ne güzel keşke benim olsa! Gel beni al gel beni all- diye bağıran iç sesimi susturup o cibiliyetsizin elini bile tutmadan kalkmaya çalıştım. Tabii tekrar kıç üstü düştüm. Uzay gülünce sinirle kalkıp koridorda bize bakan kişilere "Ne bakıyosunuz be?" diye cırlayınca hepsi önüne döndü. -cırlamanın gücü adınaaa- Uzay ve busun güldüğünü farkedince koşar adımlarla okuldan çıktım. Busun arkamdan geldiğini hissedebiliyorum. Kolumdan çekip durduruldum. Arkamı dönüp baktığımda gülmekten karnını tutarak gelmiş bir daş vardı. Ama tabikide kim olduğunu söylemicem. - Tabikide Uzay - sen bi sus iç ses açıklamıcaktık."Ne var Uzay?" dedim sinirli olmaya çalışarak. Tabi bu yakışıklının önünde nasıl sinirli olcaksan. N e saçmalıyom ben be. "Düştüğünde telefonunu düşürmüşsün" diyip kahkaya atmaya başladı. Elinden telefonumu çekip busu da kolundan çekiştirmeye başladım. Bus nerde mi çıkmıştı. Uzay cibiliyetsiziyle gelmişti.Yolda giderken Buse kıkırdıyordu. Ona en öldürücü bakışımı attığımda çoktan apartmana gelmiş ve girmiştik.