Yine gecenin karanlığı içime kadar işlemiş bir şekilde ağlarken o an kapı çaldı
gece gece kim diye düşünürken yavaş adimlarimla kapiya yaklasiyordum kapiyi açtım ve kanlar içinde bir kiz...
O an aslında kardeşimi bulduğumu düşünmüştüm içeri almaya hiç tereddüt etmeden aldım ve koşarak banyoya gittim
elime yarabantlari pamuklar ne geldiyse almışdim ve hemen yanina gittim. Kollarında o kadar kan vardi ki yaralari göremiyordum bile kanlarini temizliyordum ama hala kanamaya devam ediyordu belli ki acıları yaralar kadar derindi... Bir yandan yarabantlarini yapistirirken bir yandan da ona ismini sormuştum kısık sesiyle " Terasa ya sen?"dedi. Bende Sylwia dedim kısık bir sesle o an hic bişi demedi ve bir süre geçtiğinde bana neden yardim ediyorsun diye fısıldadı Sen sanki benim hayatimda yaşıyordun belkide benim kaybolan kardeşimdin Terasa dedim sadece bir tebessüm etti ve titreyen bacaklarıyla ayağa kalktı gitmeliyim dedi. gidemezsin dedim kolundan çekerek dinlenmelisin demiştim yüksek bir sesle.
Oysaki ben hep yorgunum dedi gözlerinden yaşlar düşerek...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIKTAKİ KARDEŞLER
Ficção Adolescente17 yaşlarında ailesinden uzak sylwia'nın bir gece kardeşini bulmasıyla başlayan karanlık öyküsü....
